Sinds de overgangnaar 3D heeft Worms veel fans verloren. Wat ooit een toegankelijk,overzichtelijk en chaotisch spel was, werd omgevormd tot een nodeloos complexeen saaie bedoening. Vreugde alom dus toen Team 17 bekend maakte dat er weer eentweedimensionale Worms aan zat te komen en wel voor Xbox Live Arcade. Worms werd enkele malen uitgesteld, maar inmiddels is het spel dan eindelijkbeschikbaar. En om deze clichématige intro compleet te maken: was het allemaalhet wachten waard?Worms pakt uit met zowel single- als multiplayermodi.Voor de solisten staan twintig challengeste wachten, stuk voor stuk van dezelfde maak-alle-tegenstanders-af opzet, maarin oplopende moeilijkheidsgraad. Daarnaast kun je een willekeurig potje tegende AI spelen. De echte kracht van Worms schuilt natuurlijk in hetmultiplayergedeelte. Deze kan tot vier spelers in Hot Seat-mode gespeeld worden en met evenveel spelers via XboxLive. Wat direct opvalt tijdens het spelen, is dat Worms éénvan de meest karige Worms-uitvoeringen ooit is. Zo zijn er maar drieverschillende grafische stijlen beschikbaar, voor de weliswaar oneindigehoeveelheid willekeurige mappen. Ookhet wapenarsenaal is uiterst beperkt. Bepaalde dingen die al sinds de eersteWorms present waren, schitteren ineens door afwezigheid. Waar is bijvoorbeeldde drilboor gebleven? En de kruisboog? Ook de bijl heeft zichzelf erbijneergelegd voor deze versie. En wat te denken van de speciale wapens als hetomaatje, de hittezoekende duif, de napalm airstrike en de heilige handgranaat.Allemaal: foetsie! Wat overblijft zijn de wapens die men écht niet had kúnnenschrappen omdat dat de fundamenten onder de game had weggezaagd, zoals debazooka, granaten, de shotgun, de dragonpunch, de homing mi ile ennatuurlijk de bananenbom. De rest van de wapens zijn waarschijnlijk ergens opeen post-it’je beland waarop bovenaan geschreven is: toekomstige micropayments. Want wat je koopt voor de 800 punten dieWorms kost, is vooral een soort demoplatform waar je later de uiteindelijkegame bij mag kopen. Helaas heeft men niet alleen gestript in de wapens enomgevingen, ook in de e entie van de gameplay zijn een paar dingenschaamteloos weggehaald. Zo zijn er nog steeds explosieve tonnetjes, maar erstroomt geen napalm uit zoals de gewend waren, iets wat altijd leuk in je eigenvoordeel te gebruiken was. Ook zijn de random levels die het spel maakt, eenstuk minder gevarieerd in vorm. Bruggen komen bijvoorbeeld helemaal niet voor,terwijl juist een brug vol vijandige Worms opblazen zoveel voldoening gaf.Verder ontbreken veel van de leuke geluidjes die Worms juist zoveelpersoonlijkheid geven. Je hoort nu steeds dezelfde one-liners, wat al snel repetitief wordt.Dit haalt echter niet weg dat Worms een vermakelijke gameis. De besturing is goed uitgewerkt voor de Xbox 360 controller, al was ik zelfwel een ster in het door elkaar halen van de spring- en vuurknop, met hetgevolg dat ik in plaats van te springen, mezelf opblies; of andersom. Je kuntde spelwereld inzoomen met de triggers of schouderknoppen, om zo een beteroverzicht te krijgen van de situatie. De grafische stijl die voor Worms gekozen is, is wel aardig maar zeker niet briljant. De animerende achtergrondenzien er leuk uit, maar persoonlijk vond ik de stijl van de omgevingen die inWorms Armageddon gebruikt werd een stuk mooier. De texturen die men gebruikt omde wereld op te vullen zijn nu iets te ‘realistisch’ en vallen uit de toon metde wormpjes zelf. De Worms-gameplay staat nog steeds redelijk overeind, albegint het wel wat slijtage te vertonen. Met steeds weer dezelfde wapens endezelfde, scheve balans waardoor je praktisch altijd dezelfde wapens gebruikt,is nog steeds van de partij. Net als de houterige besturing van de wormpjes,het altijd lastige ninjatouw en de belachelijke-slechte of onrealistisch-goedekunstmatige intelligentie. De AI blaast eerst zichzelf op door de bazooka op degrond te mikken, terwijl het één beurt later een granaat ‘zomaar toevallig’voor je voeten gooit nadat deze eerst drie keer alle kanten op gestuiterd is.Al speelt dit laatste minpunt in de multiplayer natuurlijk totaal geen rol.Voor de multiplayer heeft Team 17 echter wat andere,weliswaar niet heel storende, minpunten in het leven geroepen. Zo is het nietmogelijk om in de Hot Seat mode metmeerdere controllers te spelen, behalve wanneer je voor elke controller eenapart gamerprofiel aanmaakt. Bij het doorgeven van de controller kun je door‘per ongeluk te laat doorgeven’ de andere speler flink wat tijd afsnoepen. Iedereen controller voor zich scheelt dus heel wat schermutselingen. De Xbox Livematchmaking heeft op zijn beurt de gebruikelijke problemen: je zoekt een spel,krijgt direct de melding dat het spel al vol is of is afgebroken, en wordtteruggebonjourd naar het hoofdmenu; in plaats van dat het spel zo vriendelijkis om verder te zoeken naar een spelletje dat niet vol zit.