Het enige wat we Eugen Systems op dit moment kunnen verwijten, is hun belabberde gevoel voor timing. Een game vlak voor de E3 uitbrengen; hoe bedenk je het? De meeste journalisten zijn op zo'n moment bezig hun koffers te pakken, bezig met het inplannen van afspraken of zijn al op locatie. Dat terwijl gamers vooral denken aan het moment waarop de PlayStation 4 wordt getoond. En ondertu en mist iedereen doodleuk een van de beste RTS-games van het jaar. Sukkels.
Dat Airland Battle een bijzonder goede game blijkt te zijn, is niet helemaal een verra ing. Zo kennen we de makers, Eugen Systems, onder andere van R.U.S.E en Act of War, twee titels die toch al flink wat uurtjes van onze kostbare tijd hebben opgeslokt. En dan was daar vorig jaar ook nog Wargame European Escalation, de voorganger van Airland Battle. Toen al zagen de meeste gamers het kwaliteitsmerk van de Franse ontwikkelaar terug in een uitgebreide RTS-game die zich vooral richtte op realisme en een leger dat compleet was afgestemd op jouw persoonlijke voorkeur. En nu zijn ze dus terug met een verbeterde versie, dit keer met een luchtmacht en enkele belangrijke gameplayverbeteringen.
De basis waar het in Wargame allemaal om draait lijkt overigens een beetje op die andere RTS-topper: World in Conflict. In beide games moet je bewust kiezen welke eenheden je inzet. In tegenstelling tot het gros van de genregenoten beschik je dus niet over een oneindig aantal resources of een basis waar je naar hartenlust een arsenaal aan tanks kunt bouwen. Echter, het grote verschil tu en Wargame en World in Conflict is dat je in Wargame vooraf een eigen deck met eenheden moet samenstellen in plaats van dat je tijdens het spel uit alle beschikbare wapens kunt kiezen. En dat is gezien het aanbod in Wargame Airland Battle maar goed ook.
Eenheden, overal eenheden
De game telt ongeveer 800(!) eenheden, verdeeld over infanterie, artillerie, tanks, helikopters en sinds dit deel ook vliegtuigen. En in tegenstelling tot European Escalation zijn alle eenheden direct beschikbaar. Dat is aan de ene kant erg prettig en geeft je de mogelijkheid om vanaf het begin je ideale leger samen te stellen. Aan de andere kant kan het voor nieuwkomers een schier onmogelijke opgave worden om een keuze te maken. Het helpt dat je maar een beperkt aantal eenheden kunt selecteren, maar de eerste paar keer heb je werkelijk geen idee waarom je de een dan wel de ander moet kiezen.
Wat Wargame Airland Battle namelijk ook erg goed doet, is zorgen voor een tot in de puntjes uitgebalanceerd eenhedensysteem waar je je echt in moet verdiepen om uiteindelijk het maximale uit je deck te halen. Zo verbruiken alle voertuigen brandstof en moet je constant weten hoe ver een bepaalde tank kan rijden om ze niet stil te laten vallen op het moment van je aanval. Ook beschikken de meeste infanterie-eenheden over anti-tank wapens, maar is het van levensbelang om te weten op welke afstand je ze moet gebruiken. In Airland Battle gebeurt het bijvoorbeeld maar al te vaak dat je van de twaalf anti-tank raketten die een infanterie-eenheid meezeult er tien pijnlijk langs een tank vliegen zonder dat ze wat raken.
Kennis is macht
Zelfs de keuze van de voertuigen, waarin je infanterie zich van a naar b verplaatst, zorgt vooraf al voor hersenkrakers. Ga je voor snelle, onbewapende jeeps die snel en geruisloos kunnen toeslaan of ga je toch voor een gepantserde tank die wat ondersteuning kan bieden tijdens zware gevechten? En dan zijn er ook nog de vliegtuigen die op een perfecte manier zijn toegevoegd aan een toch al indrukwekkend arsenaal. In plaats van dat je op ieder moment maar wat gevechtsvliegtuigen hebt rondvliegen, kun je ze oproepen vanuit een apart menu linksonder in beeld. Zijn ze eenmaal opgeroepen dan kun je ze naar eigen inzicht inzetten en sturen tot de brandstof op is of hun wapens zijn leeggeschoten. Je hebt jagers, bommenwerpers en alleskunners die, mits je ze op de juiste manier inzet, een slag voor je kunnen winnen. Dankzij de beperkte duur waarin je ze kunt gebruiken en het feit dat ze kostbaar zijn om in te zetten in je deck, zijn ze nooit te krachtig en blijft alles keurig in balans.
Om al dat geweld een beetje te beteugelen, helpt het dat Eugen Systems een overzichtelijke interface heeft ontwikkeld die je in een oogopslag laat zien hoeveel munitie, brandstof en moraal een eenheid nog heeft. Een extra muisklik levert je vervolgens alle informatie op over de wapens, reikwijdte, stealthmogelijkheden en alle andere dingen die je mogelijk wilt weten. We hebben nog maar zelden een dergelijk realistische rts-game van deze omvang gezien die op zo’n overzichtelijke manier alle informatie biedt die je nodig hebt om te winnen. En al die eenheden, die broodnodige kennis van je persoonlijk samengestelde deck en die gestroomlijnde gameplay komen samen in drie geweldige modi: skirmish, campagne en mutliplayer, waarbij.
Toch geen tien
De dynamische singleplayercampagne plaatst je in Noord-Europa (specifieker: de Scandinavische landen en een stukje Duitsland) waar de NATO en de Warschaupact op de rand staan van een Derde Wereldoorlog. En toegegeven, de campagne kent een behoorlijk aantal ‘schoonheidsfoutjes’. Zo duren alle potjes slechts vijftien minuten en moet je in die vijftien minuten een behoorlijk aantal gebieden innemen of zelfs alle tegenstand wegvagen. Lukt dat niet, dat eindigt het gevecht in een gelijkspel, ongeacht of jij 90% van de kaart in bezit hebt en de tegenstander nog maar een paar verdwaalde eenheden rond heeft rijden. Vervolgens moet je de volgende dag weer hetzelfde gevecht aangaan met minder eenheden en kost het je soms een hele kostbare dag in de strijd om je doelstellingen te halen.
Bovendien is het belangrijk om zoveel mogelijk eenheden in leven te houden, maar lijkt dat soms een onmogelijke taak als je kijkt hoe de game omgaat met de transportvoertuigen van je infanterie. Terwijl je infanterie zich verschanst in gebouwen staan de transportvoertuigen als makke schapen te wachten op niks. Vervolgens lijken de voertuigen een bijna magnetische aantrekkingskracht te hebben op vijandelijk vuur. Zijn ze echter vernietigd, dan vervalt de complete eenheid voor je volgende gevecht. In een standaard rts-game zou dit geen probleem zijn, maar in Wargame Airland Battle telt iedere eenheid. Echt iedere eenheid. Gevechten kunnen dagen doorgaan, en gedurende die gevechten krijgen je verschillende gevechtsgroepen er geen extra eenheden bij.
Bovendien staat de rest van de wereld niet stil en kan er van alles gebeuren. Een legergroep wordt weggeroepen om ergens in Korea te vechten, terwijl de tegenstander ineens een paar extra’s commando’s op jouw kustlijn laat landen. Opletten, anticiperen en vooral strategisch plannen zijn de sleutelwoorden in Wargame Airland Battle. En dit gecombineerd met een belachelijk aantal eenheden zorgt voor een bijzonder hoge leercurve . Maar uiteindelijk geeft dit de game ook zijn charme. Het gevoel dat je echt middenin een oorlog zit, eentje waarin consequenties zwaar tellen en je niet ongestraft een paar tanks opoffert om een stukje van de kaart te zien of om gewoon de tegenstander even te pesten. Dat doe je maar in de multiplayer.
De mutliplayer laat je namelijk potjes spelen tot 10v10. Dat betekent dat twintig spelers het tegen elkaar opnemen met hun eigen deck. Spanning en actie gegarandeerd. Het helpt wanneer de decks binnen je team op elkaar afgestemd zijn. En het helpt ook wanneer je aanvallen coördineert. Maar zelfs zonder dat alles zal ieder potje voldoende plezier bieden. En dat komt vooral doordat je zelf kunt kiezen met welke eenheden je speelt. Je bepaalt zelf wat je sterktes (en zwaktes) zijn. Dus wat er ook gebeurt, het is uiteindelijk je eigen verantwoordelijk. En dat maakt deze game zo geweldig goed.