Eenieder die Cartoon Network nog kan ontvangen, zal ongetwijfeld weleens Wacky Races hebben gezien. Deze cartoon uit de stal van Hanna-Barbera gaat over een race tu en verschillende knotsgekke personages. Het beroemdste personage is toch wel Dick Dastardly , die met zijn hulpje Muttley keer op keer probeert de race te saboteren. Dat was veertig jaar geleden. Vandaag de dag besloot Eidos hier een game van te maken.
Eerlijk is eerlijk, persoonlijk vond ik de Wacky Races cartoons, of eigenlijk de Hanna-Barbera tekenfilmpjes in het algemeen, nooit echt leuk. Waar tekenfilmpjes anders normaal gesproken zo goed zijn tegen de verveling, daar maakten de Wacky Races-tekenfilms de saaie middag nog saaier. Zo ook met de Wii-titel Wacky Races: Crash & Dash, die zonder problemen op het lijstje van slechte licentiegames op de Wii kan worden genoteerd. Tot zo ver de snelle review, maar wij zouden Gamer.nl niet zijn als we niet ook nog iets zinnigs over de game zouden zeggen, dus bij deze.
In Wacky Races speel je met tien verschillende personages uit de cartoon, met uitzondering van schurk Dick Dastardly, omdat deze uiteraard niet zomaar mag winnen. Hoewel Wacky Races klinkt als een racegame is het dat eigenlijk totaal niet. Een racegame bestaat veelal bestaat uit gas geven en proberen als eerste te finishen. Wacky Races bestaat uit een geheel ander concept dat, ondanks dat het geen verbetering is ten opzichte van een echte racegame, in ieder geval een unieke insteek aan het genre geeft. In tegenstelling tot wat je zou verwachten, maakt Wacky Races gebruik van een zijwaarts perspectief, waarbij alle coureurs tegelijk in beeld zijn. In plaats van daadwerkelijk koplopen rij je dus altijd binnen het peloton en omdat je geen gas kunt geven, maar enkel stuurt in de richting waar je naartoe wilt rijden, zul je gedurende de gehele race zelden echt ver aan kop liggen.
In plaats van beter te rijden dan de tegenstanders zul je op een andere manier moeten winnen. Tijdens het rijden vul je een meter, die via enkele onintere ante manieren sneller gevuld kan raken. Door te schudden met de Wiimote kun je, zolang de meter gevuld is, harder rijden. Het is dan ook de bedoeling de meter gedurende de race zo ver mogelijk te vullen en vlak voor de eindstreep enorm met de Wii-mote te gaan schudden. Hoewel dit concept op zich vrij origineel is, brengt het echter een groot nadeel met zich mee. De race wordt namelijk altijd in de laatste paar seconden beslist door degene die het minste moe raakt van de Wiimote continu schudden. Combineer dat met het feit dat de meter eigenlijk altijd vergenoeg gevuld raakt zonder dat je echt iets speciaals hoeft te doen en je krijgt een ongelofelijk makkelijke game waarbij de race pas in de laatste paar seconden beslist wordt.
Om je echter toch het gevoel te geven dat je de race nog enigszins kunt beïnvloeden zijn er tijdens de race speciale power-ups te gebruiken. Deze laten je bijvoorbeeld sneller rijden of schakelen de tegenstanders uit. Verder zijn er nog de vallen die Dick Dastardly gedurende de race neerzet. Deze bestaan uit minder dan tien verschillende minigames, waarbij de Wiimote optimaal gebruikt moet worden door te richten of te schudden. Omdat je de minigames echter snel allemaal gezien hebt en het eigenlijk niet uitmaakt of ze nu wel of niet lukken, blijkt het uiteindelijk vooral een tijdrovende toevoeging.
Waar Wacky Races echter wel goed in slaagt is het gevoel van de tekenfilm over te brengen. De grafische stijl lijkt sprekend op de cartoon en de vallen van Dick Dastardly worden allemaal geïntroduceerd met een filmpje. Jammer genoeg lijkt Eidos echter vergeten om naast het overbrengen van de stijl uit de tekenfilm ook nog een daadwerkelijke game van Wacky Races Crash & Dash te bouwen.