“Pannaaahh!”, schreeuwt het groepje toeschouwers uit volle borst wanneer de jonge straatvoetballer met een vloeiende actie door zijn benen gespeeld wordt door de technicus. De gepoorte jongen kan het voor vandaag wel vergeten, hij is op de voor een straatvoetballer meeste verschrikkelijke manier voor schut gezet. Straatvoetballen is zoals gezegd qua opzet wel hetzelfde als voetbal (we zien nog steeds twee goaltjes staan waar in gescoord moet worden), maar de inhoud van het spel zelf is totaal anders. De veldjes zijn kleiner en een minimale beweging is al voldoende om iemand voorbij te gaan. Straatvoetballers zijn show-offs, ze zullen de bal niet in het goal schieten als ze vanaf hun eigen helft een klein gaatje zien; een tegenstander moet volledig uitgespeeld worden en het liefst door de benen gespeeld worden.
Het spelen van een game gebaseerd op de sport is dan ook leuk, maar zal de ervaring van het straatvoetballen zelf nooit kunnen bereiken. Wat ik verwachtte was dan ook een soort slap aftreksel van het echte voetbal, waarbij het enige verschil zou zijn dat je met allerlei flikflakken de bal in het doel zou kunnen schieten. Mijn verwachting is met Urban Freestyle Soccer volledig uitgekomen, alleen is de game ook nog eens onspeelbaar. Want laten we er maar niet moeilijk over doen: UFS (Urban Freestyle Soccer) is slecht, heel slecht.
Allereerst is er de besturing, hoewel besturing: eerder onbesturing. Je moet in UFS met zoveel verschillende knoppen te werk gaan dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Het is niet leuk om alleen maar over te pa en en dan na twee of drie pa es de bal in het hok te beuken, dus probeer je zo mooi mogelijk over te spelen en de bal het liefst met een omhaal in het goal te schieten. Door de krakkemikkige besturing is dit te allen tijde onmogelijk en mag je blij zijn als je weet waar je speler op het veld is. De camera staat door de grootte van de speelruimte namelijk enorm dicht op het veld, waardoor je speler negen van de tien keer buiten beeld staat en het aan jou de taak is hem terug te vinden en in beeld te krijgen.
Als je je speler dan toch in beeld hebt en ook nog het geluk hebt dat de bal aan je voeten blijft hangen, kunnen er soms nog wel eens leuke situaties ontstaan. Men heeft getracht alles zo freestyle mogelijk te houden, waardoor het veld volgepropt is met obstakels. Bij de minste of geringste touché met zo'n obstakel gaat je speler, of tegenstander, gloeiend hard op z'n bek, wat voor de sadisten onder ons de nodige lol op kan leveren.