Met Toy Story 3 laat Avalanche Studios al die conservatieve filmgames achter zich. In plaats van dat de ontwikkelaar klakkeloos de gebeurteni en van de film in spelvorm gegoten heeft, is de licentie zelf als startpunt genomen. Rondom de Toy Story-licentie is vervolgens een spel gebouwd. Natuurlijk komen enkele hoogtepunten uit de films aan bod, maar deze vormen zeker niet de kern van de game.
Hangsnor
Door zo van de film af te wijken, heeft Avalanche Studios behoorlijk wat vrijheid voor zichzelf gecreëerd. Dit uit zich eigenlijk in twee onafhankelijke games, die elk nagenoeg volledig in coöp te spelen zijn. Aan de ene kant mi ies met de gebruikelijke, verhalende opzet. Deze mi ies volgen niet per se het verhaal van de film, maar hebben elk een eigen ‘thema’ en zijn over het algemeen vrij lineair van opzet. Een voorbeeld van zo’n thema is een doldwaze treinrit. Je doel is om de voorste wagon te bereiken en ondertu en woeste aliens van de trein te schoppen. Of Andy’s kamer, waaruit je moet zien te ontsnappen om vervolgens met enkele plastic soldaatjes informatie te verkrijgen.
Deze afgebakende mi ies zijn leuk uitgewerkt en geven het spel de context die je graag terugziet in een licentiespel, maar uiteindelijk duik je toch in de veel uitgebreidere Toy Box-modus. In deze spelmodus speel je als Woody, Buzz of Je ie en ben je de bestuurder van een westernachtig dorpje. Wat deze modus zo leuk maakt, is dat je vrij bent om je eigen dorpje vorm te geven. Je kunt personages uitnodigen om in de buurt te komen wonen, gebouwen plaatsen en speelgoed een eigen kleurtje geven. Wil je dat het lokale sheriffgebouw een groene voorgevel heeft en dat de kapper de bewoners met enorme hangsnorren laat rondlopen, dan kan dat.
Naarmate je meer mi ies volbrengt, speel je nieuwe voorwerpen en gebouwen vrij. Op een gegeven moment kun je bijvoorbeeld een gevangenis plaatsen. Kom je dan tijdens het spelen een boef tegen, dan grijp je hem en smijt je ‘m letterlijk de gevangenis in. De wereld zit vol met grappige mogelijkheden die ervoor zorgen dat je blijft doorspelen om te kijken wat hierna weer te bouwen of te doen valt.
Alhoewel er op zich veel te doen is, loop je wel vrij snel tegen de beperkingen van deze mogelijkheden aan. Zo heel veel vrijheid om te doen en te laten wat je wilt, heb je eigenlijk niet. De speeldoos van de Toy Box-modus zit bomvol, maar bevat net niet genoeg Lego of Playmobil om het dorpje echt naar wens vorm te geven. Het is niet dusdanig storend dat je de modus meteen voor gezien houdt, maar je merkt hier wel dat de game op een behoorlijk onervaren publiek gericht is. Alles moet snel, simpel en behapbaar zijn.
Dit gaat ook op voor de mi ies binnen de Toy Box-modus. Ook die zijn leuk en behapbaar, maar nergens echt subliem. Vaak komt het erop neer dat je bepaalde objecten moet verzamelen of op een moeilijk bereikbare plek moet zien te komen. Dit doe je uiteraard door te springen, klimmen en af en toe een lastige bewoner een klap voor z’n kop te geven. De platformactie zelf is vrij aardig. Het leveldesign is sterk genoeg om intere ant te blijven, je leert steeds nieuwe bewegingen en je moet steeds op een andere manier gebruik maken van de omgeving om kleine puzzeltjes op te lo en. Toch moet je hier niets briljants van verwachten. Soms is de omgeving net niet contextgevoelig genoeg en val je langs een platform, terwijl je er toch echt op landde. Hierdoor heb je af en toe het idee dat niet alleen vaardigheden, maar ook geluk een rol speelt.
Buzz
Maar voordat je echt de tijd hebt om je daaraan te ergeren, ben je alweer met iets anders bezig. Het ene moment beklim je nog immense muren à la Prince of Persia, even later ga je opzoek naar goud in een mijn om vervolgens vanuit vogelperspectief over elektrisch geladen hekjes te springen. Op een gegeven moment speel je zelfs een videogame (ín een videogame, hoe ironisch!) waarin je als Buzz Lightyear al vliegend vallende rotsblokken moet ontwijken, van ij chots naar ij chots moet springen en uiteindelijk een eindbaas moet verslaan. Of je nu in de Toy Box-modus bezigbent of een van de lo taande mi ies speelt, steeds worden nieuwe spelelementen geïntroduceerd.
De verschillende spelelementen wi elen elkaar dus in een razendsnel tempo af, maar je vraagt je geen enkel moment af wat je eigenlijk moet doen. Ofwel is het vanzelf al duidelijk, of de game hint op een dusdanige manier naar je doel dat je er bijna niet omheen kunt. Hierdoor is de game voor het Gamer.nl-publiek waarschijnlijk wat te simpel, maar gezien de doelgroep is deze keuze zeker begrijpelijk. Mocht je toch vast komen te zitten, dan schakel je met een simpele druk op de knop een hulpmodus in die je een extra hint geeft of voordoet wat je moet doen.
En zelfs al maak je gebruik van alle ‘hulplijnen’, dan nog beloont het spel je als je ook maar het minste of geringste goed doet. Dan beginnen alle bewoners van je dorpje bijvoorbeeld voor je te klappen of knalt het vuurwerk om je oren. Het zorgt ervoor dat je je continu ‘gewenst’ voelt in de wereld van Toy Story en het zijn juist dit soort kleine dingetjes die van Toy Story 3 een aaneenschakeling van leuke, feestachtige activiteiten maken.
Leuke verra ing
Toy Story 3 is dus een leuk verra ing. Geen enkel spelelement is op zich baanbrekend, maar het totaalplaatje is uitgebreid, gevarieerd en leuk genoeg om een prima cijfer te rechtvaardigen. Avalanche Studios laat met Toy Story 3 zien dat er meerdere manieren zijn om een filmlicentie in gamevorm te gieten. Hopelijk kiezen andere ontwikkelaars in de toekomst voor een soortgelijke benadering. Dan kunnen we de clichés over filmgames eindelijk achter ons laten.
Correctie: Aanvankelijk werd in deze review gemeld dat in Toy Story 3 geen Nederlandse taaloptie aanwezig is. Hoewel dit wel het geval was bij ons recensie-exemplaar, is de game die in de winkel ligt wél gewoon in het Nederlands speelbaar.