Altijd al een tenniswedstrijd tu en Roger Federer en Björn Borg willen zien? Dan is Top Spin 3 waarschijnlijk wel wat voor jou! Wil je echter een eenvoudige game, waar je zonder moeite tegenstand kunt bieden aan deze toppers? Dan zou ik mi chien even verder kijken, want ik kan je verzekeren dat Top Spin 3 geen game is om makkelijk onder de knie te krijgen.

Na het opstarten van Top Spin 3 kom je er al snel achter dat deze game niet is bedoeld voor de casual gamer. Ik durf te wedden dat de meeste mensen die meteen een Exhibition Match opstarten tegen een bekende tenni er als Roger Federer flink het onderspit zullen delven. Zelfs al speel je zelf ook als Roger Federer. Ik zal het dan ook niet ontkennen, mijn Federer was niet de gelukkige winnaar in die eerste wedstrijd. Gelukkig kan mijn gebrekkige speelstijl worden gewijd aan het feit dat ik praktisch geen ervaring heb met de gameplay van de Top Spin-reeks. Op naar de de Top Spin School dan maar. Hier kom je erachter dat je behoorlijk wat doorzettingsvermogen moet hebben wil je alle besturingsopties onder de knie krijgen. Het principe is echter simpel. Om de bal te slaan is het zaak de X-, A- of B- knop ingedrukt te houden tot ongeveer het moment daar is dat de bal op jouw helft stuitert. Voor het loslaten van één van deze drie knoppen kan de bal nog van richting worden veranderd door de linker analoge stick de gewenste richting te duwen. Een mentale omschakeling is hiervoor wel nodig, want ook de looprichting van de speler wordt bepaald door het gebruik van de linker analoge stick. Als je jezelf hier eenmaal op hebt ingesteld, is dit concept echter niet zo moeilijk onder de knie te krijgen. In Top Spin School gaan de le en echter verder dan het onder de knie krijgen van de basisprincipes. Na de eerste le en krijg je namelijk te horen dat het mogelijk is zogenaamde Risk Shots te maken door het gebruik van de linker en rechter trigger. In feite is de handeling van het retourneren van een bal daarmee niet wezenlijk anders, ware het niet dat tijdens het gebruik van de triggers je timing perfect moet zijn. Sla je te vroeg of te laat, dan zal je bal in het net of buiten de lijnen belanden. Combineer dit met de noodzaak om de bal ook nog eens een bepaalde richting op te slaan (als je tenminste in meer gevorderde wedstrijden wilt winnen) en je hebt je handen vol aan de besturing. Ik zei het al eerder: casual gamers en beginners kunnen mi chien wat moeite hebben met deze game. Het is echter ook mogelijk om alle slagen uit te voeren met de rechter analoge stick. Het concept is voor de hand liggend: kantel de stick naar achteren om je schot op te laden en weer naar voren om te slaan. Het voordeel hiervan is dat de game wat meer vergevingsgezind lijkt te zijn. Zo sloeg ik met de rechter stick meteen aces terwijl dit met de knoppen nog nooit voor was gekomen. Timing tijdens de service is wel wat belangrijker, want als je te laat ben met het naar voren bewegen van de rechter stick dan zal de bal geheid vallen.

Uiteindelijk werd het voor mij een mix van analoge stick en knoppen. De service geschiedt met de analoge stick en de rest met de knoppen. Het slechte gevoel dat je overhoudt na de eerste wedstrijd tegen een vedette en de compromisloze Top Spin School verdwijnt al gauw als je een begin maakt aan de hoofdmoot van de game, namelijk Career Mode. Hierin blijkt dat de eerste paar Rookie-wedstrijden eigenlijk hartstikke makkelijk zijn. Gerustgesteld in het feit dat de moeilijkheidsgraad bij lange na niet onoverkomelijk is, begin je daarna aan de Junior Cup. Ai! Het zelfvertrouwen dat je had opgebouwd wordt ineens wel heel hard de grond in geboord. Deze Junior-spelers blijken ineens veel sterker te zijn dan voorheen en zijn jouw speler in vaardigheden hard voorbijgestreefd. Top Spin 3 mag dan wel beschikken over een gedetailleerd vaardigheid ysteem dat is op te waarderen, maar voordat je genoeg punten hebt verdiend, is de kans groot dat er behoorlijk wat verloren wedstrijden op je conto staan. Het is jammer dat je zo vroeg in de game al moet doorbijten om verder te komen.  Om mee te doen aan de Career Mode zul je wel je eigen speler moeten samenstellen. Hiervoor staat een behoorlijk gedetailleerde en diepe editor tot je beschikking. Lengte, lichaamsbouw en gezichtskenmerken zijn allemaal aan te pa en. Meestal heb je hierbij de beschikking over een aantal vooraf vastgestelde uiterlijkheden, maar in het geval van het gezicht kun je zelfs onafhankelijke punten aanpa en. Er staat je dus niets in de weg je eigen beauty of beast te creëren.

De non-casual insteek betekent dat Top Spin 3 realisme hoog in het vaandel heeft. Vooral de bewegingen van de spelers dragen aan dit gevoel van realisme bij. Doordat de opeenvolgende bewegingen lekker vloeiend in elkaar overlopen en de tenni ers zich ten opzichte van de bal altijd anders bewegen, krijg je nooit het gevoel dezelfde animaties te zien. Het valt ook op dat de spelers echt ma a lijken te hebben. Om na bijvoorbeeld een korte sprint te stoppen, kost de virtuele speler zichtbaar moeite. Dit wordt verduidelijkt door de verschillende typen ondergrond van de aanwezige tennisbanen. Zo is de vloer van een gymzaal lekkers stroef en is het mogelijk veel sneller van richting te veranderen dan op een gravelbaan. Op deze laatste is het geen uitzondering de tenni ers zien door te glijden na een korte sprint.

Een kleine touch die in het begin mi chien niet meteen opvalt, is de aanwezigheid van wi elende weerseffecten. Een plotselinge bui ben ik persoonlijk niet tegen gekomen, maar door het langer worden van schaduwen en het verkleuren van het zonlicht viel het me wel op dat de zon langzaam onderging. Het zijn deze kleine dingen die de beleving vergroten en je laten voelen dat je erbij bent. Ditzelfde geldt voor het geluid. De spelers kreunen en steunen alsof ze zich echt lijken in te spannen, echo's van geslagen ballen weerklinken en bij de zaalwedstrijden hoor je de tenni choenen piepen. Het enige waarop Top Spin 3 niet echt weet te overtuigen is het grafische aspect. De bekende tenni terren zijn gedetailleerd gemodelleerd en makkelijk te herkennen aan hun gelaatstrekken, maar toch lijkt er iets niet te kloppen. Ik schrijf het maar toe aan de theorie van de Uncanny Valley, die aangeeft dat hoe dichter virtuele mensen werkelijke mensen benaderen hoe sneller een kleine imperfectie het gevoel van realisme kan verpesten. De oorzaak hiervan is in Top Spin 3 dat de spelers wat doods voor zich uitkijken als ze het tennisveld opkomen. De tennisvelden worden verder adequaat weergegeven, maar springen niet van je scherm. Details zoals zweetdruppels en zweetvlekken in de kleding staan daar wel weer als zeer geslaagd tegenover.  De online mode van Top Spin 3 voelt een beetje sober aan, maar doet wel wat je ervan verwacht. Player Match laat je één wedstrijd spelen tegen één andere, of als je de dubbel speelt, tegen twee andere spelers. De mogelijkheid om een klein toernooi te houden is jammer genoeg wel afwezig. In World Tour is het wel mogelijk om in een toernooi te spelen waardoor je hoger op de ladder kunt komen. Momenteel is de hoeveelheid online spelers wat aan de magere kant, waardoor deze mode nog niet helemaal tot zijn recht kwam. De games die ik heb gespeeld waren niet geheel zonder lag, maar in het algemeen verloopt een online wedstrijd zonder al teveel problemen. Natuurlijk is Top Spin 3 ook gewoon met z'n vieren offline te spelen. Iets dat garant staat voor vele uurtjes lol.