Het gebeurt regelmatig. Er komt een grote Xbox 360- of PlayStation 3-titel op de markt en tegelijk verschijnt er een DS-spelletje met dezelfde titel. De DS-game is overduidelijk een bijproduct dat kan profiteren van de naamsbekendheid van zijn grote broer. Toch is de kwaliteit van dergelijke DS-spelletjes erg wi elend. De ene keer wordt echt gekeken naar hoe het spel op de DS zou pa en en wordt het concept desnoods aangepast of versimpeld, de andere keer wordt gepoogd de grote broer zoveel mogelijk na te bootsen, maar in veel gevallen maakt men zich er vooral makkelijk vanaf. Top Spin 3 op de DS valt eigenlijk overal tu enin. Top Spin 3 voor de DS is niet overdreven arcade, maar haalt het ook bij lange na niet bij het realisme van zijn grote broers. Er zijn wat minispellen en functies toegevoegd die je eerder in een arcadegame zou verwachten, terwijl het tegelijk probeert zo natuurgetrouw mogelijk tennis neer te zetten binnen de mogelijkheden van de DS. Qua spelmodi brengt Top Spin 3 voor de DS precies wat we zouden verwachten, al ontbreken de dubbels in zijn geheel. Je kunt in een enkelspel deelnemen aan een lo e wedstrijd, een toernooi of een volledige tenniscarrière doorlopen. Een tutorial ontbreekt, maar is ook niet echt nodig. Top Spin 3 is namelijk bijzonder eenvoudig. Zonder enige voorafgaande kennis van de besturing won ik direct mijn eerste wedstrijd tegen de computer. Ook in de verdere loop van het spel werd het allemaal niet veel moeilijker. Af en toe verlies je een setje, maar dat is eerder door gebrek aan concentratie of omdat je alles te mooi wil doen, dan doordat het spel zo moeilijk is. Het gebrek aan uitdaging van Top Spin 3 komt met name door de beperkte diepgang van het spel. Je hebt weliswaar de bekende tenni lagen tot je beschikking, maar in de praktijk volstaan harde klappen vanaf de baseline. Een bal mi en is eerder een kunst doordat je tenni er met het indrukken van de knop  automatisch naar de bal toeloopt en hem terugslaat, ook als dat schier onmogelijk lijkt. Ook sla je zelden buiten de lijnen. Dropshots zijn relatief lastig uit te voeren, waardoor ze ontbreken in het spelbeeld, terwijl het lobje zelden nuttig is omdat de computergestuurde tegenstanders aan de baseline blijven plakken. Zeer eenzijdig dus. Er zijn voor de spanning wel een aantal extra slagen toegevoegd die lastiger zijn uit te voeren, maar mits goed uitgevoerd, wel veel resultaat kunnen brengen. Dit zijn de Angle Shot en de Power Shot. De namen spreken voor zich: de Angle Shot laat je een zeer krom balletje slaan, terwijl de Power Shot loeihard is. Beiden vergen echter wel een delicate timing, met een heel laf balletje of een uitslag tot gevolg. Daarnaast heb je ook nog een tijdelijke speed boost die je activeert met een aanraking van het touchscreen. Je vliegt nu ineens over het veld, maar gaat zo snel dat je eerder haast de bal voorbij loopt. Daarnaast vloekt deze functie een beetje met de verder authentieke insteek van het spel. Buiten dat het niet heel diepgaand en uitdagend is, ziet het tenni en zelf er wel soepel uit. De spelers bewegen redelijk natuurlijk en de framerate is, zeker voor een driedimensionale Nintendo DS-game, in orde. Er zijn twee beschikbare camerastandpunten, eentje van bovenaf en eentje direct achter je speler. Deze laatste is het standaard camerastandpunt en wanneer je de eerste prefereert, zul je die keer op keer opnieuw in moeten stellen want na een wedstrijd schakelt hij telkens weer terug naar de standaard camera. Qua geluid is het spel overigens wel erg sober aangekleed. De carrièremodus vormt de hoofdbrok van het spel en is ook de meest onderhoudende spelmodus. Je kunt in elke week kiezen uit drie activiteiten: een toernooi, een training of een evenement. Toernooien zijn de manier om op de ranglijst te stijgen, maar zijn niet altijd beschikbaar. In de training kun je je vaardigheden verbeteren met behulp van een aantal minispellen. Deze zijn best grappig, maar niet heel realistisch. Zo moet je een auto kapot slaan met tennisballen of boter kaas en eieren spelen door de bal in het juiste vakje te serveren op het achterste veld. De evenementen ten slotte, zijn een verplicht nummer voor wanneer er geen nieuwe toernooien of trainingen beschikbaar zijn, maar kunnen ook gedaan worden wanneer je simpelweg geen zin hebt in een training. Met sponsorevenementen kun je nieuwe broekjes, kapsels en rackets vrijspelen, andere evenementen zijn niet meer dan een plaatje en een begeleidende tekst: je bent deze week op vakantie, op huwelijksreis of geble eerd. Een beetje raar dat die dingen niet gebeurd zouden zijn, als ik deze week voor een training had gekozen.