Als je Tony Hawkzegt, dan denk je al niet eens meer aan de skateboarder zelf. Dan denk je aande hele stapel games waaraan zijn naam verbonden is, die bijna altijd wel voor kwaliteitstaan. Daar waar in andere sporttakken rivaliserende gamefranchises elkaar hetvuur aan de schenen leggen, heeft de Tony Hawk serie het monopolie op hetskateboarden.Op Nintendo’s Wii wil uitgever Activision dit monopolieuiteraard consolideren. Er is ervoor gekozen om het geslaagde Project 8 nietdirect te porten, maar een unieke Wii game te creëren: Tony Hawk’s DownhillJam. Hoewel de game ook uitkomt op de DS en de GBA, is de Wii het enigethui ysteem waarop Downhill Jam verschijnt. Het stemt hoopvol dat er niet vooris gekozen om simpelweg een andere Tony Hawk game te porten, maar een uniekspel voor de Wii te ontwikkelen. De game is anders van opzet dan de conventionele Tony Hawkgames. Het is namelijk eenrichtingsverkeer in Downhill Jam, en wel naarbeneden. Je leest het goed: in de game zul je puur en alleen naar benedenskateboarden. Weg met het lekker trucen in de halfpipe dus. Eigenlijk isDownhill Jam daarmee een snowboardgame, maar dan op een skateboard. Natuurlijkgaat deze waaghalzerij wel gepaard met het gebruikelijke grinden, grabben en flippen. Door middel van trucjes kun je boost vergaren, waarmee je jetegenstanders voor kunt blijven. Het is dus zaak om een goede balans te vindentu en de trucjes en het zo snel mogelijk naar beneden rollen. Bovendien zijner meerdere wegen naar beneden (zoals grindenvia dakgoten of gewoon over de straat rijden), waarbij de ene weg sneller is,maar de andere meer geschikt is voor trucjes. Vaak zul je races een aantal keermoeten overdoen om de perfecte weg naar beneden te vinden en zo goud te pakken.Buiten het racen tegen opponenten, zijn er ook uitdagingenvan andere aard. Zo zul je soms een zo hoog mogelijke score met trucen moetenbehalen, waarbij je, als je door speciale slow-motion punten heen skateboardt,extra veel trucjes aan elkaar kunt koppelen. Verder kun je je score verdubbelenals je alle vijf de letters van het woord SKATE verzamelt. Het is dus debedoeling om in dit type uitdaging zoveel mogelijk slow-motion punten te vindenen ook nog eens de letters SKATE te verzamelen. En dat terwijl je in eenrotvaart naar beneden raast. Ook is er de slalom, waarbij de klok aftelt en jemeer tijd vergaart als je door punten heen skateboardt. Hierbij is het zaak deperfecte route door alle punten te vinden (je krijgt er tijd bij door dezepunten) en met zoveel mogelijk tijd te eindigen. Ook heb je ander soortuitdagingen, zoals het omver trappen van zoveel mogelijk burgers (foei, Tony!),het kapot skateboarden van zoveel mogelijk objecten of eliminatie-races.Je start de game op, maakt een personage aan (of kiest uitéén van de irritant overdreven stereotype personages), doet een korte trainingen starten maar. De game bestuurt lekker: je houdt de Wii-mote horizontaal, alseen stuurtje, en stuurt zo je personage. Door de Wii-mote te schudden gebruikje boost en laat je je skateboarder opstaan als hij is gevallen. Als je deWii-mote beweegt tijdens het trucen, zal je skateboarder ronddraaien voor eenhogere score. De trucjes zelf doe je met de 1- en 2-knoppen, eventueel incombinatie met de pijltjestoetsen. Het werkt zoals gezegd goed, en de eerstepaar races zul je met een glimlach op je gezicht naar beneden razen. Na tienraces blijft die glimlach op je gezicht. Na twintig races ook. Maar na dertigraces ga je je achter je oren krabben. Is dit het nou? Ja, dit is het.Downhill Jam doet namelijk erg weinig om je te laten blijvenspelen. De races worden simpelweg irritant omdat je continu met hetzelfde bezigbent. De tracks zijn qua gameplay precies hetzelfde, hoewel ze er uiteraardanders uitzien. Als je een ijzersterk concept hebt, dan wil je dit natuurlijkkeer op keer blijven spelen, maar zo daverend is Downhill Jam nu ook weer niet.Het is bovenal extreem simplistisch. Je kunt zonder enige moeite tientallenmeters grinden, want je moet het wel erg bont maken met balanceren wil je op jebek gaan. Het trucen is vaak niets meer dan als je in de lucht bent zoveel enzo snel mogelijk op alle knopjes drukken, afgewi eld met een speciaal trucjewaarbij je de A-knop nodig hebt. Deze actie oogt overigens niet al te mooi, metgraphics die minder goed zijn dan we van GameCube-spellen kennen. Het gevoelvan snelheid is echter wel aanwezig.Bovendien voegt de Wii-besturing helemaal niets toe.Natuurlijk, het werkt, maar dat is ook wel een basisvoorwaarde voor een game.Het zou toch wat zijn als een Wii-game alleen al geprezen wordt als debesturing überhaupt werkt. Maar als je eens wat dieper nadenkt, kom je tot deconclusie dat de game een stuk beter zou besturen met een conventionelecontroller. Wanneer je bijvoorbeeld precies recht op een schans af wiltskateboarden, dan moet je je Wii-mote 100% recht houden. In de praktijk werktdit simpelweg niet. Een pookje zou het dan beter doen. Ook de ‘dode hoek’ is soms vervelend. Als je een scherpebocht moet maken, omdat je bijvoorbeeld omgekeerd uitkomt, dan moet je deWii-mote geheel kantelen, en loop je vaak nog een paar seconden te pielen. Verderkrijg je snel kramp in je handen als je veel aan het trucen bent. De Wii-moteligt op deze manier, en met deze gameplay, niet lekker in de hand. Het bewijsdat de besturing met de beweging ensor in Downhill Jam inferieur is aan eenconventionele besturing, levert de game ironisch genoeg zelf. Je hebt namelijkde mogelijkheid om je boost tegebruiken door de Wii-mote te schudden of door de B-knop in te drukken. In hetbegin ben je mi chien nog lekker bezig met schudden, maar na een tijdje ga jetoch de B-knop gebruiken. Het is een simpelere beweging, en als je de Wii-moteschudt heb je ook de kans om je skateboard ongewild te sturen.Buiten het simplistische, herhalende concept en de Wii-besturingdie niets toevoegt, zitten er ook enkele vervelende foutjes in het geheel. Zorijden er auto’s in sommige speelomgevingen, en uiteraard flikker je van jeskateboard af als je hier tegenaan knalt. Echter, als je opstaat door jeWii-mote te schudden, staat de auto er nog steeds met als gevolg dat je wéér‘valt’. Het kan voorkomen dat je simpelweg niet verder kan racen omdat dit eenoneindig aantal maal achter elkaar gebeurt. Het gebeurt meer dan eens dat je tocheen aantal malen achter elkaar ‘valt’ voordat je verder kunt, met als gevolgdat de race verloren is. Ook kan het zo zijn dat je plotseling de verkeerdekant op gaat als je ergens op probeert te grinden.Deze dingen komen niet vaak voor, maar áls het gebeurt wordt de race grondigverpest. Zulke fouten zijn niet te tolereren in een eindproduct.Tegenover deze minpunten staan echter veel goede dingen. Zozijn de tracks op zich meestal erg vermakelijk. Als je door Rome raast grind je over de tribune van eenamfitheater, truc je over Romeinse pilaren en zoef je door smalle straatjes. InEdinburgh skateboard je door een kasteel, over taxi’s en door ondergrondsegewelven. De speelomgevingen zijn lekker overdreven qua invulling, in depositieve zin des woords.Bovendien is de game, ondanks de lage instapdrempel, ook geschiktvoor de echte die-hards, de mensen die koste wat het kost overal het besteresultaat willen behalen. Bij een aantal races, en dan vooral slaloms, is goudop zich al een uitdaging, maar je kunt ook nog eens records breken die nogverder gaan dan goud. Verder kun je tegen ‘Jewel Ghosts’ spelen. Dit zijn recordsvan ontwikkelaars van Downhill Jam zelf, die de track in een onwaarschijnlijksnelle tijd hebben volbracht, en het is aan jou om deze prestaties teverbeteren. Hiervoor moet je écht goed zijn. Kwantitatief heeft de game voor de doorzetter veel tebieden. Hoewel je veel tracks meerdere keren en in verschillende lengte moetdoen, is het aantal races redelijk groot. Gamers die alle skateboards enkostuums willen ontgrendelen, en overal het beste resultaat willen neerzetten,kunnen met Downhill Jam hun lol zeker weten op. Buiten de singleplayer is erbovendien een split-screen multiplayer aanwezig, welke je met maximaal viermensen kunt spelen. De multiplayer mogelijkheden bestaan uit de conventionelespeelmodi (race, slalom, trucen, eliminatie), plus de modus ‘Steal the Head’.Hierbij wint de speler die het hoofd het langst heeft (de andere speler heeftgéén hoofd op de romp) de race. Je krijgt het hoofd door eerste te rijden ofdegene met het hoofd onderuit te trappen.Tony Hawk’s Downhill Jam is als een snack: snel, lekker voortu endoor en niet al te ingewikkeld. Maar terwijl je die snack aan het etenbent, zou je toch liever in een restaurant zitten met een hoogwaardigemenukeuze, en waar je nog uren aan het tafelen bent. De échte snackers willende frietzak tot het laatste patatje leegeten, maar de mensen met een fijneresmaak bezoeken toch liever dat restaurant.