Hier in Brabant is het de gewoonte om rond de leeftijd dat je alcohol mag drinken, een vakantie te boeken richting strandplaats Rene e. Met een stel vrienden op de camping alles drinken wat God ooit verboden heeft. Ook tijdens mijn ontgroening zijn er flink wat liters door de binnenkant van mijn lichaam gevloeid, maar wat mij nog sterker bijstaat is de arcadehal die daar gesitueerd is. Een versie van Time Crisis heeft daar letterlijk honderden guldens uit mijn portemonnee getrokken. Zomaar, voor niets. Omdat ik het zo'n leuk spel vond.
Natuurlijk geeft gamen in een arcadehal een speciaal gevoel. Al die vrolijke geluiden en voorbijgangers op de achtergrond die je snelle reflexen even bezichtigen, het is iets wat je thuis op de bank niet kunt beleven. Een game als Time Crisis 4 thuis spelen neemt dan ook wat van de charme van het beestje weg. Aan een ontwikkelaar, in dit geval Namco (wie anders?), de taak om er toch een noemenswaardige ervaring van te maken.
En het is ze gelukt. Heel erg blij worden we sowieso al van de arcade mode, waarin je een aantal verschillende locaties bezoekt met twee leden van het V.S.S.E., een soort politie-eenheid. Waar het precies voor staat maakt niet uit. Wat je wel moet weten is dat je één van deze twee heren bestuurt, de andere kan door een tweede speler gespeeld worden. Het is de bedoeling om honderden vijanden neer te knallen met de GunCon 3. Dit is een heerlijk geweertje die je stevig vast kunt pakken met twee handen en die prima reageert dankzij de twee sensoren die je op je televisie plaatst. De GunCon 3 heeft een hoop knoppen en twee analoge sticks, maar daar komen we zo op.
Zoals je gewend bent van Time Crisis en de spin-off Crisis Zone, gebruik je diverse objecten in de levels (waar je als het ware op rails doorheen walst) om achter te schuilen. Op deze manier word je niet geraakt door kogels, raketten en me en die de tegenstanders naar je schieten of gooien en kun je tegelijk wi elen tu en vier verschillende wapens. Het pistool heeft nagenoeg oneindig veel kogels zodat je er altijd op terug kunt vallen, maar de shotgun, het machinegeweer en granaten richten veel meer schade aan. Die hebben echter gelimiteerde ammunitie (je kunt ze bijvullen door bepaalde vijanden meerdere keren te raken), dus gematigd gebruik maken van deze wapens is aan te raden. Door op een knop te drukken duik je uit de dekking en kun je vuren op de vijanden in de omgeving. Al bij al ben je een uur of iets meer kwijt aan het spel te doorlopen, maar natuurlijk zullen de schietgrage gamers keer op keer proberen hun score te verbeteren of de vijf moeilijkheidsgraden te doorlopen. Op een hogere moeilijkheidsgraad spelen zorgt er voor dat de vijanden nog preciezer op je richten en je dus eerder het game over scherm ziet.
Toch blijft het knagende gevoel hangen dat je meer voor je geld wilt: de game ligt immers voor zo'n 100 Euro in de winkels en ook al slokt de GunCon 3 zelf het grootste gedeelte van die prijs op, een ontwikkelaar mag best meer moeite doen om haar consumenten te bevredigen in plaats van een directe port. Dat heeft Namco in dit geval dan ook getracht met de Complete Mi ion-mode, waarin je met een ander personage eigenlijk een heel ander spel speelt. Je hebt warempel controle over waar je heen loopt en je moet de verschillende knoppen en de analoge sticks op de GunCon 3 gebruiken om onder andere over puin heen te springen en andere acties uit te voeren. Uitermate soepel werkt het allemaal niet: dat gaat gewoon niet lukken met een lightgun. Het voelt dan ook als een first-person shooter die het net niet helemaal is. Daar is de mode te lineair voor en de besturing te houterig. Overbodig zouden we de mode niet noemen, omdat het een dusdanig andere ervaring is dan de arcademode de levels groot genoeg zijn om de speler nog wat uren bezig te houden. Het is gewoon jammer dat de kwaliteit van de arcademode niet behaald wordt.
Naast deze twee hoofdmodi is er ook nog een hele stapel minigames toegevoegd, bestaande uit een shooting gallery en bepaalde situaties uit de arcadegame waarin je aan bepaalde eisen moet voldoen. Ook deze kun je weer met een tweede speler aanpakken. Hoewel de extra's je niet dagen zullen bezig houden, is het een nobele toevoeging in een game uit een genre waarin de meeste ontwikkelaars niet eens de moeite doen ook maar iets aan het hoofdelement toe te voegen. De minigames werken goed en maken de beginnende speler scherper, ervaring die hij in het echte spel goed kan gebruiken.
Grafisch is Time Crisis 4 niet om over naar huis te schrijven. De technologie in games op de PlayStation 3 is over het algemeen indrukwekkend en deze arcadegame kan daar gewoonweg niet aan tippen. Een enkele keer, vooral in de mi ies waarin je meer bewegingsvrijheid hebt, gaat de framerate zelfs wat omlaag. De cliché filmpjes tu endoor zijn een overbodige toevoeging, mede dankzij de tenenkrommende ingesproken stemmen. Ook het geluid is van een standaard kaliber: het klinkt zoals je verwacht dat het klinkt maar is alles behalve memorabel. Om eerlijk te zijn is dat ook helemaal niet belangrijk bij een game uit dit genre. Je wilt gewoon knallen en dat moet goed voelen, maar als het even kan moet er ook nog genoeg in zitten om voor lang vermaak te zorgen. Time Crisis 4 voldoet aan bovengenoemde eisen en is daarom één van de meest complete arcadeshooters die je op dit moment kunt halen.