Met een enorm succesvolle stripserie en een razendpopulaire televisieserie hadden we eigenlijk veel eerder aandacht moeten besteden aan The Walking Dead-game. Dat hebben we niet gedaan, maar nu het seizoen is afgelopen na vijf afleveringen, willen dat graag alsnog doen.Het spel speelt zich af in dezelfde wereld als de strips en de tv-serie, maar volgt andere personages. Je bent namelijk geen agent, maar een veroordeelde moordenaar die op weg naar de gevangenis een auto-ongeluk krijgt. Snel na het ongeluk kruip je uit het wrak en word je aangevallen door zombies en begint de bekende overlevingsstrijd. Daarna kom je een klein meisje tegen dat je onder je hoede neemt en ga je op zoek naar haar ouders. Vanaf dat moment is het een onafgebroken reis waarbij je steeds nieuwe mensen leert kennen, die soms sneller gaan dan ze gekomen zijn.

Niet echt point-and-click

Feitelijk is The Walking Dead een point-and-click adventure, al is het eigenlijk meer een interactieve film geworden waarin je af en toe de controle krijgt. Je mag simpele puzzels oplossen, zombies doodschieten of slaan en spulletjes verzamelen. Het zijn nooit echt uitdagende spelelementen, maar ze zijn vermakelijk en vooral logisch en realistisch. Op deze manier blijft de vaart in het verhaal en blijft tegelijkertijd de wereld geloofwaardig. Zo moet je bijvoorbeeld een hek repareren, een motor zien te starten of de sleutel van een deur vinden. Het zijn alledaagse klusjes om verder te komen in de game en daardoor blijft het aannemelijk. Als zombies aanvallen, schakelt de game meestal over naar een soort first-person-perspectief en mag je zoals in een shooter mikken en schieten. Een actiegame is het nooit, al zit er wel een acceptabele hoeveelheid actie in de game.

Dat zorgt voor een geloofwaardigheid die belangrijk is, want in The Walking Dead draait het eigenlijk allemaal om het verhaal. Het is alsof je de strips leest, maar dan zelf mag beslissen wat de hoofdpersoon zegt. Je bouwt relaties op met andere personages door met ze te praten en keuzes te maken in die conversaties. Vooral de geweldige stemacteurs zorgen ervoor dat je het als echt ervaart en ze nemen je perfect mee in het verhaal. Als dat onderbroken zou worden door bizarre puzzeltjes of actiescènes, zou dat gek en vooral storend zijn. Dit gaat wel ten koste van de uitdaging, maar het verhaal komt op deze manier veel beter over.

Een grens over

Met alleen deze elementen was The Walking Dead al een aardige adventure-game geweest, maar niet heel bijzonder. Het spel wordt gelukkig pas echt goed door de invloed van je keuzes. Het verhaalverloop; wie je tegenkomt, hoe mensen over je denken, wie er leeft en wie er sterft bepaal je namelijk zelf. Dat zijn geen momenten die je eindeloos kunt overdenken, maar vaak pijnlijke situaties waarbij je binnen een miliseconde een keuze moet maken, letterlijk. Op dit punt haalt het spel het niveau van zowel de strips als de tv-serie en dat is echt heel knap gedaan.

Red je de zoon van je beste makker, of help je liever de man die je misschien aan onderdak kan helpen? Hak je een been af zodat iemand toch weg kan komen van de zombies, of laat je hem lekker liggen zodat je zelf makkelijk wegkomt? Word je boos op iemand, of houd je je in zodat de boel niet escaleert? Spreek je de waarheid, of lieg je? Je weet nooit wat de goede keuze is en vaak word je later geconfronteerd met de harde waarheid dat je het mis had. Dit zorgt voor emoties die je vaak niet bij games ervaart. Schuldgevoel, boosheid, verdriet en wanhoop passeren de revue. Emoties die je in een dergelijke situatie echt zou voelen en daardoor komt het soms akelig dichtbij. Wat als je echt je beste vriend moet doden? Dat soort gevoelens krijg je niet bij veel games en dat maakt het op een goede manier ongemakkelijk.

Dat wordt nog eens versterkt door de controversiële momenten die echt een grens overschrijden. De strip staat hier om bekend en ook in de tv-serie komen steeds vaker gruwelijke situaties voor die wat met je doen. Inhoudelijk ingaan op die momenten zonder iets te verklappen is onmogelijk, dus je moet maar van ons aannemen. De keren waarop je vol ongeloof naar je beeldscherm staart en het even niet meer kan bevatten, zijn talloos. De laatste aflevering is wat dat betreft de klap op de vuurpijl en doet iets wat bijna geen enkele game aandurft.

Deze bijzondere momenten tekenen eigenlijk de hele game. Want als spel is The Walking Dead echt niet heel speciaal. De keuzes hebben bijvoorbeeld alleen maar invloed op het verhaal en niet op het spelverloop. Je moet altijd dezelfde levels doorlopen en dezelfde puzzeltjes oplossen. Het gaat dus vooral om invloed op verhaalniveau en de relatie met personages. Het is dus niet zo dat je twee keer een totaal ander spel kunt spelen. Dat is helemaal niet erg, want ontwikkelaar Telltale Games heeft keuzes durven te maken waardoor we de game op een heel andere manier moeten benaderen. Het gaat niet om het spel spelen, maar om de beleving en het verhaal. Wat dat betreft heeft Telltale meer dan uitstekend werk geleverd. Elke aflevering is weer een spannende en waardevolle toevoeging aan de wereld van The Walking Dead.