The Magic Circle | Gamer.nl

The Magic Circle | Gamer.nl

Op The Magic Circle zit een trouwe community al jaren te wachten. Maar ontwerper Ish(mael) laat zijn geesteskindje moeilijk los en begint, bij het minste greintje twijfel, helemaal opnieuw met zijn game. Twintig jaar later bevindt The Magic Circle zich in een ‘development hell’. Continu getouwtrek over hoe het met het spel verder moet leidt tot niets. Jij, als gametester, wordt vervolgens uitgenodigd, door het spel zelf, om het af te maken. Je gaat al vrij vroeg dood, maar je keert terug als glitch en kunt het spel overheersen en de ontwikkelaars een hak zetten.

Dat getouwtrek zorgt er al vrij vroeg voor dat jou als speler alle macht uit handen wordt genomen. Je had een cliché Zwaard des Lots in handen, maar dat wordt na een futloze discu ie helemaal uit het spel verwijderd. Dan sta je met lege handen. En dan ga je dood. Dat zwaard keert niet meer terug, maar als jij terugkeert, bijgestaan door een mysterieuze stem die uit de wereld zelf komt, kun je de code van de wereld ad hoc veranderen. 

Dr. Moreau spelen

Omdat je zelf niets of niemand kunt aanvallen, verander je de code aanvankelijk enkel om te voorkomen aangevallen te worden, maar al gauw ga je experimenteren en kun je van vijanden bondgenoten maken en, bijvoorbeeld, van dode voorwerpen bizar bewapende wezens. Hier triomfeert het spel, door met een eenvoudige interface complexe en uiterst flexibele interactie toe te staan. Uiteindelijk heb je zo je eigen, bijna onverslaanbare leger, en ben je God. Of een ontwikkelaar.

Er zijn echter meer puzzels om op te lo en, obstakels om te overbruggen. Veel methodes kunnen, maar die vergen wel wat creativiteit. Het spel helpt je niet. Het zorgt wel voor een fraaie Aha-erlebnis. Als je beseft wat je allemaal kunt, is er geen houden meer aan en verken je de hele wereld feitelijk nog eens opnieuw om tot een heel nieuwe meta-laag te komen. 

Media has no description

Minimalistisch surrealisme

De wereld van The Magic Circle is open, monochroon en lijkt inderdaad expres onafgewerkt, met placeholder objects en een soundtrack waar je de aanwijzingen van de dirigent nog hoort. Dit speelt in op de thematiek van de game. Korte dialogen die uit de hemel weerklinken (de Ontwikkelaar-Goden), roepen vragen op over game development, ego, een adorerende maar hatelijke community, fancultuur, val pelen, mods. Hoe groot mag de vrije wil van de speler zijn? Maakt de ontwikkelaar een game voor de fans of voor zichzelf? Wat willen gamers, wat willen ontwikkelaars? En wat als je niet weet wat je wilt? 

Als je beseft wat je allemaal kunt, verken je de hele wereld opnieuw om tot een heel nieuwe meta-laag te komen

Boven alles balanceert het spel vooral. De gamemakers balanceren tu en de eigen creatieve trots en de publieksverwachting. De wereld balanceert tu en af en onaf. Tu en wel en niet weten wat je wilt. De titel van de game verwijst naar de theorie van Johan Huizinga dat je je tijdens een spel binnen een zogenoemde magische cirkel bevindt, waarbinnen alles een andere, veel dringendere betekenis heeft, waarbinnen het spel je tijdelijke werkelijkheid wordt. Tijdens het spelen van The Magic Circle balanceer je op zelfs  die lijn: het spel slokt je op in immersie, maar dringt ook aan op zijn eigen kunstmatigheid. Bovendien hebben de personages een hoop (zelf)tegenstrijdige meningen die een hoop vragen oproepen.

Media has no description

Maze en Coda

The Magic Circle is een doolhof. Door de voortdurende tegenstrijdigheid waar het spel mee prijkt, weet je zelf al gauw niet meer wat je moet denken. Maar dat is ook precies de bedoeling. De tegenstrijdige meningen die je her en der hoort, zorgen ervoor dat je je gaat afvragen wat je er zelf nu eigenlijk van vindt. Het minpunt is dat het spel te veel tegelijkertijd probeert te zeggen op tamelijk korte tijd. Soms wordt de boodschap ietwat ongecontroleerd overgebracht, waardoor je nog meer op je eigen overpeinzingen bent aangewezen. Het spel is vaak erg cynisch en loopt over van de stereotyperingen. Personages zijn daardoor te zwart-wit, op de spelwereld na – ironisch is die letterlijk zwart-wit, maar personage Spelwereld is nog het meest ambigue, grijze figuur in de game (als je jezelf niet meerekent).

Media has no description

Het laatste bedrijf van The Magic Circle is wat uitgestrekt en minder subtiel dan de hoofdmoot van de game. Al met al is The Magic Circle een Stanly Parable-achtig spel, niet zozeer over de aard van een game, maar over de aard van het maken van games. Het is zeker niet voor iedereen weggelegd, maar daar streeft het ook niet naar. Een meta-game waar je achter de schermen speelt, een tragikomisch verhaal met gevatte dialogen, en het dilemma of je je paarse paddenstoel slagtanden of een laserpistool moet aanmeten, maken van The Magic Circle een magnifieke game die je vaker zult spelen om alles beter te snappen.

The Magic Circle is verkrijgbaar voor pc, Mac en Linux via Steam en kost 19,99 euro.

Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou