Let op: deze review bevat spoilers voor de eerste Trails of Cold Steel. Lees die review hier.
Eén kogel bepaalde het lot van een heel keizerrijk, mi chien zelfs van het hele continent. Trails of Cold Steel vertelde op bloedstollende wijze hoe een enkele terrorist de verwoede kla enstrijd in Erebonia eindigde in het voordeel van de adel. De samenzwering van de vier adellijke families bezetten de hoofdstad en nemen structureel het rijk over. Het imperialistisch leger staat machteloos tegenover de splinternieuwe gevechtsrobotten van de provinciale legers. Om de oorlogsvoering te bekostigen, worden de belastingstarieven verder opgeschroefd en belandt het land in een ware burgeroorlog.
Dat is de stand van zaken op het moment dat hoofdpersonage Rean Schwarzer ontwaakt op de koude grond van het meest noordelijke gebergte van Erebonia. Hij ontdekt dat er inmiddels meer dan een maand gepa eerd is sinds hij op brute wijze werd weggetrokken van zijn klasgenoten. Al die tijd is in hij in leven gehouden door Valimar, de legendarische gevechtsrobot die hij in de diepste kelder van een oud schoolgebouw ontdekte. Valimars mana is hierdoor echter volledig uitgeput, waardoor Rean te voet en geïrriteerd terug naar de bewoonde wereld marcheert. De sarcastische opmerkingen van co-piloot Celine, Emma’s pratende kat, verbeteren zijn humeur allerminst.
Robotgevechten
Als direct vervolg speelt Trails of Cold Steel 2 vrijwel hetzelfde als zijn voorganger. Wel worden her en der kleine veranderingen geïntroduceerd om het vechtsysteem boeiend te houden. De belangrijkste hiervan is Overdrive, waarmee twee teamleden drie opeenvolgende beurten kapen voor zichzelf. Zolang Overdrive geactiveerd is, kunnen Arts onmiddellijk afgevuurd worden en haalt elke fysieke aanval de vijand uit balans. Voordat twee teamleden Overdrive kunnen gebruiken, moeten ze een zogenaamde Trial Chest overwinnen. Deze blauwe kisten zijn verspreid door het keizerrijk en dagen de twee teamleden samen uit om een horde vijanden te verslaan. De beloning maakt de inspanning meer dan waard, zeker op een hogere moeilijkheidsgraad.
De andere grotere verandering in de gameplay is de verdieping van de robotgevechten. Na de uiterst matige implementatie van dit systeem aan het einde van de eerste Trails of Cold Steel, is het vechten in je eigen robot nu geen straf. Je stuurt je robot aan om de vijand te raken op zijn hoofd, arm of lichaam, waarvan zijn huidige houding de efficiëntie van jouw aanval bepaalt. Voor elke goedgemikte slag krijg je een Bravery Point, die je kunt opsparen voor een extra krachtige aanval. De stoel van co-piloot wordt bezet door een klasgenoot naar keuze. Zij vuren Arts af richting de vijand of geven Rean en Valimar de nodige buff. De gevechten zijn visueel een spektakel, maar voelen desondanks wat lusteloos aan.
Derde stroming
De grote verandering ten opzichte van zijn voorganger is dan ook de tonale verschuiving. Van de ontspannen schoolsetting en excursies per trein is niets meer over in Trails of Cold Steel 2. Na uitbraak van de burgeroorlog zijn Reans klasgenoten van Cla VII verspreid door heel oost-Erebonia en ondergedoken voor de adellijke samenzwering. Doordat pa agierstreinen niet rijden, is Rean aangewezen op andere middelen om het land te doorkruisen, beginnend met de benenwagen.
Hierdoor zijn de inmiddels bekende locaties uit het eerste deel nu met elkaar verbonden via provinciale wegen. Dit versterkt het beeld van Erebonia als land en laat je gebieden verkennen waar je voorheen met de trein voorbij raasde. De eerste helft van de game bestaat dan ook uit het terugvinden van klasgenoten in een land in oorlog, waarna ze in de tweede helft samen duidelijker vorm proberen te geven aan henzelf als de derde stroming in deze oorlog. De rigide structuur van het eerste deel wordt dan ook volledig losgelaten: je kunt op elk moment van de ene naar de andere kant van het land reizen.
Suikoden
In deze tweede helft van de game dient het luchtschip Courageous als uitvalsbasis voor Cla VII. Je voert binnenkomende opdrachten uit en probeert alle andere studenten van de militaire academie aan boord te krijgen. Eenmaal aan boord worden zij onderdeel van de bemanning, waar jij weer van kunt profiteren. De gelijkenis tu en Trails en Suikoden wordt hiermee versterkt.
Om niet uit de pas te lopen met het publiek van de serie, worden oorlogsdaden vooral benoemd in plaats van getoond. Verwacht dus geen bloedbad op elke hoek van de straat. Trails-fans weten echter dat de kracht van serie zit in het schrijf- en regi eerwerk van ontwikkelaar Nihon Falcom en lokalisatiestudio XSEED. Trails of Cold Steel 2 is daar zeker geen uitzondering op: het leed van vernietiging, slachtoffers en verraad is echt. De game raakt het hele spectrum van gevoelens, maar onder de streep is het verdriet dat overheest.
Fanservice
Het probleem met Trails of Cold Steel 2 is de context waarin de game gepubliceerd wordt. Als een liefdesbrief naar fans van de series bevat het talloze verwijzingen naar eerdere delen in de serie. De dief Blueblanc, die eerder verscheen in Trails in the Sky SC, noemt tu en neus en lippen bekenden uit diezelfde trilogie. Betekenisvol voor fans, maar nietszeggend als je bij de eerste Trails of Cold Steel begonnen bent. De game gaat hierin een stap verder tijdens het hoofdstuk Diverti ement, wat toegespitst is op personages en omgevingen uit de Trails to Zero- en Trails to Azure-duologie die vooralsnog niet gelokaliseerd zijn. Het is de ultieme fanservice voor Japanse fans, maar minstens net zo verwarrend voor ons.
Zelfs na twee jrpg’s van ruim honderd uur is het verhaal van Erebonia verre van af, dus ongeduldig wachten we op de aankondiging van Trails of Cold Steel 3.
The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel 2 is sinds afgelopen vrijdag beschikbaar voor PlayStation 3 en PlayStation Vita. Voor deze recensie hebben wij beide versies gespeeld.