The Conduit | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Ontwikkelaar High Voltage wil groots uitpakken met hun exclusieve Wii-shooter The Conduit. De studio is er op uit eigenaren van Nintendo's nieuwste console een Halo-achtige ervaring te bieden via een epische singleplayercampagne en een uitgebreide multiplayermodus. Hoewel de bedoelingen van de ontwikkelaar goed zijn, worden haar ambities voor The Conduit nooit waargemaakt.

Bij een moordpoging op de president door zijn eigen secret service bescherm jij, Michael Ford, als enige het staatshoofd. Daarmee win je het vertrouwen van de geheime schaduworganisatie The Trust. Die vertellen je doodleuk dat de moordpoging samenvalt met een buitenaardse invasie op Washington D.C. en het is dan ook meteen jouw taak om deze af te wenden. Het verhaal is allerminst onderscheidend en ook wanneer later in het spel blijkt dat niets is wat het lijkt, verandert het weinig aan je taak: roei het buitenaardse gespuis uit en redt de president uit hun klauwen. In plaats van een originele insteek, biedt het verhaal van The Conduit een hapklaar brok dat voor iedereen te verteren is, maar toch enige spanning dient op te wekken. Dat werkt slechts ten dele.

Gangetjes

The Conduit is een traditionele eerstepersoons shooter, die het moet hebben van strikt rechtlijnige gameplay. Het leveldesign kent een kla ieke gangetje hooter-opzet:  nooit zal de weg zich opsplitsen of heb je enige keuze in de manier van aanpak. The Conduit kent zelfs niet een geringe mate van afwi eling die we wel in andere shooters tegenkomen, zoals voertuigensecties, escortmi ies of ontmoetingen met andere personages. Het is enkel en alleen lopen en knallen in een lineaire omgeving en dat voelt anno 2009 toch enigszins achterhaald aan.

De gevechten in de singleplayer van The Conduit kennen een twist doordat je vaak 'conduits' moet vernietigen om progre ie te boeken. Deze conduits zijn poorten die als spawnpunten voor aliens dienen. Op veel plekken in de game is er dus een eindeloze toestroom aan vijanden als je deze punten niet vernietigt. Dat werkt zowel in het voor- als nadeel van The Conduit. Als speler voel je de nodige urgentie om je meteen in de actie te storten. Je kunt niet eerst de kat uit de boom kijken alvorens tot handelen over te gaan en daardoor ligt het tempo vaak hoog. Op sommige momenten kan het echter frustrerend werken. Wanneer je je langs een grote groep vijanden knokt en je ze nog geen minuut later voor de tweede keer moet doden, omdat ze weer opnieuw uit de conduits komen, loopt de irritatie hoog op. De checkpoints helpen ook niet altijd mee om de frustratie zo laag mogelijk te houden: bij vlagen zijn deze enorm ver uit elkaar geplaatst en moet je meerdere gevechten opnieuw spelen. Gelukkig zijn ze vaker wel dan niet goed geplaatst en wordt de grens tu en uitdaging en frustratie niet vaak overschreden.

Het gebied waarop The Conduit zonder meer ondermaats is, is de kunstmatige intelligentie. Vijanden zoeken soms nog net dekking, maar dan houdt het op. Vaak rennen ze als kippen zonder kop rond. Het wil ook wel eens voorkomen dat een tegenstander eerst even een bescheiden marathon aflegt richting een veraf gelegen dekkingspunt terwijl jij in alle rust zijn rug aan het perforeren bent met je wapentuig. Het gebrek aan kunstmatige intelligentie wordt meestal afgedekt door de strikte gangetje tructuur die The Conduit kent, zodat vijanden niet eens de mogelijkheden zouden hebben om enige intelligentie te tonen, buiten het schieten en dekking zoeken om. Maar wanneer de levels zich ook maar in zeer geringe mate openen, wordt al snel duidelijk dat de AI-programmeur van ontwikkelaar High Voltage niet de sterkste schakel van het team is. Bovendien weet The Conduit dit, zoals andere shooters nog wel eens doen, niet te camoufleren met enig filmisch spektakel.

Niets speciaals

Veruit het meest intere ante (en meest besproken) element van The Conduit is de besturing. Het moet gezegd worden: deze valt geenszins tegen. Ontwikkelaar High Voltage geeft je waanzinnig veel opties om de besturing precies zo te configureren als je wilt en wanneer je deze eenmaal naar smaak hebt afgesteld, speelt het heerlijk. Hierdoor kun je vanaf je luie stoel voor een grote televisie spelen met veel precisie. Het scoren van e entiële headshots gaat op een gegeven moment echt heerlijk soepel en het spel speelt al meteen een stuk lekkerder weg omdat de besturing dik in orde is.

Toch weet de singleplayer op geen enkel moment ook maar iets speciaals te brengen. De locaties in Washington D.C. worden bij vlagen leuk gebracht door de interieurs van beroemde gebouwen (het Congres, het Pentagon) waar je je doorheen knokt, maar het leveldesign stelt helemaal niets voor. Je loopt puur en alleen van het ene gangetje naar het andere gangetje.  Als we heel cynisch zijn, kunnen we stellen dat slechts het repetitieve element en de haast letterlijk gekopieerde alienstemmen van Halo zijn overgenomen. The Conduit is nooit episch of meeslepend en voelt over het algemeen aan als een heel erg ouderwetse shooter die tien jaar geleden al niet zou opvallen. Buiten de florerende besturing weet The Conduit op singleplayergebied dan ook niets teweeg te brengen. De game is hooguit onderhoudend, want je blijft toch tot het einde doorspelen omdat het spelletje lekker wegspeelt, maar dan heb je het ook wel gezien.

Een element in de gameplay waarmee The Conduit zich tracht te onderscheiden, is de All-Seeing Eye. Dit is een artefact met superkrachten waar de aliens naar op zoek zijn. Jij zal deze All-Seeing Eye al vroeg in het spel in handen krijgen en gebruiken voor een aantal gameplayelementen. Zo kun je er onzichtbare mijnen mee deactiveren, sloten van deuren mee openen en later in het spel de bescherming van sterkere vijanden mee wegnemen. De All-Seeing Eye voelt echter vooral geforceerd en ronduit nutteloos aan en weet geen moment iets wezenlijks aan de gameplay toe te voegen.

Multiplayer

Buiten de besturing is de multiplayer een ander speerpunt van de game. De game zou ongeëvenaarde online multiplayeractie op de Wii moeten brengen. Hoewel ontwikkelaar High Voltage lof verdient voor het maken van een ruim opgezette multiplayercomponent in The Conduit, breekt deze modus absoluut geen potten. Mede door het erbarmelijke online-netwerk van de Wii weet het spel niet te overtuigen. De game kent als speelmodi deathmatch, team deathmatch en capture-the-flag (de vlag is voor de All-Seeing Eye ingewi eld). Voor een shooter op de Wii is het allemaal best aardig, maar wanneer je een ander huidig gameplatform dan de Wii hebt hebt, heb je niets te zoeken in de multiplayer van The Conduit. Actiespellen op andere platformen maken namelijk absoluut gehakt van de multiplayermodus in deze Wii-shooter.

Ook als je alleen een Wii hebt, is het nog maar de vraag of je je enorm gaat vermaken met de online modus van The Conduit. Op zijn hoogst is deze, net als de singleplayer, onderhoudend. De speelvelden zijn niet opzienbarend en de gameplay komt neer op het simpelweg rondknallen zoals je al uit honderd-en-één andere actiegames kent. Bovendien duurt het vaak vele minuten voordat je in een match komt en is lag eerder regel dan uitzondering. Verder komt het voor dat er een match begint en het scherm simpelweg zwart blijft terwijl de andere spelers al aan het gamen zijn. Andere keren is er een potje bezig waar je schijnbaar alleen als toeschouwer zeven minuten lang kan wachten totdat de volgende ronde begint. Bizar genoeg is het dan zelfs niet mogelijk om het spel af te sluiten, waardoor de tijd uitzitten of de Wii resetten de enige mogelijkheden zijn.

Wanneer je een ander huidig gameplatform ter beschikking hebt, zijn er zoveel betere alternatieven en zal deze game volledig overbodig aanvoelen. Het achterhaalde gamedesign valt namelijk niet weg te wuiven met als excuus dat de game uitkomt op een platform dat niet al te veel shooters heeft mogen verwelkomen. Wil je eens een heerlijke toepa ing van de bewegingsbesturing voor een consoleshooter ervaren, dan kun je The Conduit zeker uitproberen. Barslecht is het spel niet, alleen het doet echt helemaal niets bijzonders en kent het net wat teveel smetjes op het blazoen.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou