Over het duo en hun rol bij die befaamde oud-werkgever is maar weinig bekend, wat uiteraard de nodige vragen oproept, maar het enige relevante antwoord schuilt in debuutgame The Bug Butcher, een zeer arcade-achtig spelletje dat het voor tien euro (op dit moment acht) euro verdient om gespeeld te worden.
Simpel
Het idee van The Bug Butcher is ogenschijnlijk simpel. Als ruimteheld is het aan jou om een stelletje wetenschappers in hun lab te beschermen tegen een invasie van buitenaardse wezens. Dat doe je in dertig verschillende levels die in grootte nauwelijks variëren, maar in opzet heel anders zijn. De rode draad wordt vooral gevormd door de verschillende vijanden. Ze komen overal vandaan, maar nemen altijd dezelfde route.
Het gaat er dus om dat je de patronen van vijanden leert herkennen, zodat je ze gemakkelijk uit de lucht kunt knallen. Klinkt simpel, is het niet. De grote catch is dat je in The Bug Butcher enkel naar boven kunt knallen. De game draait dus vooral om het positioneren van jezelf ten opzichte van je vijanden. Het schieten zelf is niet complex, alles draait om het timen van je positionering.
De rondes in een level, die uiteraard moeilijker worden naarmate het potje vordert, beginnen altijd met het standaard machinegeweer. Wapenupgrades maken het mogelijk om te schakelen naar andere wapens, waaronder een laser en een geleiderakettenwerper. De betere wapens zijn echter tijdelijk, net als hun upgrades om even sneller te kunnen schieten of meer schade te doen.
En dan zijn er nog power-ups, die je bijvoorbeeld vijanden laten bevriezen of je zeer kortstondig onsterfelijk maken. Zelfs op de allerlaagste moeilijkheidsgraad is het timen van de power-ups een absolute must. The Bug Butcher is meedogenloos: een keer geraakt worden en je combometer begint direct weer bij nul, en daarmee ook de meter die oploopt naar een volgende power-up. Bovendien droppen zo minder coins, die je nodig hebt om andere wapens te ontgrendelen.
Moeilijk
Hoe moeilijk ook, The Bug Butcher is zeker niet oneerlijk. Zelfs op de meest chaotische momenten, als vijanden uit elkaar spatten en je door de hoeveelheid explosies niet meer ziet waar je op aan het schieten bent, heb je het gevoel in complete controle te zijn over wat er op het scherm gebeurt. Het is verslavend om de overdaad aan vijanden met een overdaad aan kogels meester te zijn, zeker omdat ‘t er zo imponerend uitziet.
The Bug Butcher is helaas enkel lokaal speelbaar met een andere speler, die op het toetsenbord of met de controller bij kan springen. Dat kan overigens enkel in de Panic-modus, een combinatie van de welbekende time trial- en wave-modi. Die modus, die overigens ook in je eentje te spelen is, is vooral gericht op de highscore-jagers. Ben je meer op zoek naar een vloeiend spelverloop, dan zijn de dertig levels ook speelbaar als mi ies, begeleid met wat spitsvondige humor hier en daar.
In beide modi is The Bug Butcher de moeite van het herspelen waard, al dan niet op een hogere moeilijkheidsgraad. Het is jammer dat je niet samen online op highscores kunt jagen (samen op één toetsenbord spelen is nauwelijks te doen), maar we achtten dat nauwelijks een gemis. De guns, de vijanden, de combo’s, de pompende techno; des te beter je wordt, des te leuker The Bug Butcher wordt om te spelen. Omdat de game maar zes echt verschillende stages bevat, is dat een prestatie en debuut van formaat.
The Bug Butcher is verkrijgkbaar op Steam voor pc, Mac, Linux en SteamOS.