Super Monkey Ball: Banana Blitz | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

De Nintendo Wii is puur door de besturing bijzonder en vernieuwend, en dan is het belangrijk dat die twee dan ook bijzonder goed werken. We hebben nu al gezien dat het goed werkt met minigames, maar ook met shooters en gigantische adventures zoals The Legend of Zelda. De Wii-afstandsbediening is echter nog op nog zoveel andere manieren te gebruiken en Sega laat zien hoe met Super Monkey Ball: Banana Blitz.

Wanneer iemand in de winkel het doosje van Banana Blitz op zou pakken, zou hij zomaar kunnen denken dat het weer een verzameling minigames is, maar deze keer met aapjes. Het is niet zo heel gek, omdat er op het hele doosje niet gesproken wordt over een singleplayer! Of het moeten die kleine lettertjes zijn waar staat ‘puzzle levels’. Sega heeft dan ook wel ruim uitgepakt met in totaal 50 minigames, maar het belangrijkste voor Banana Blitz is toch de geniale singleplayer.

Voor een goed verhaal moet je bij dit spel niet zijn. De aapjes zijn blij met hun overwinning na hun Gamecube-avontuur, maar dan komt er een grote piratenaap die hun gouden bananen steelt. Aan het zestal aapjes om de bananen weer terug te krijgen. Dit doe je door een aapje in een balletje te kiezen en die te geleiden door pittige puzzels, om uiteindelijk de eindbazen te verslaan en de gouden bananen te grijpen.

De basis van de Super Monkey Ball serie is onveranderd gebleven en dat is zonder twijfel een positief punt. Je bent nog altijd een aapje in een balletje die je door zwevende platformen moet manoeuvreren, uitkijkende dat het beestje er niet van af valt en binnen de tijd het einde bereikt. Dit terwijl hij ondertu en alle bananen verzamelt. De twist in het spel is dat je niet het aapje bestuurt, maar het hele level. En dat is toch de ultieme manier om je Wii-afstandsbediening te gebruiken. Wanneer je de afstandsbediening naar links, rechts, voren of achter tilt, gaat het hele level mee en rolt je aapje mee. Geniaal! Iedereen kan er zo mee aan de slag en het is zo logisch, dat je bijna afvraagt hoe het spel ooit zonder heeft gedaan. Er zullen ongetwijfeld gamers zijn die terug zullen verlangen naar de analoge sticks, want de besturing is wel echt compleet anders, maar het werkt heerlijk. Groot nadeel is wel dat de camera regelmatig een verkeerde positie in neemt, waardoor je alsnog vaak naar beneden dondert.

Volgende grote vernieuwing is de mogelijkheid tot springen. De aapjes hebben het altijd maar bij rollen gehouden, maar door de A-knop in te drukken, kunnen ze nu ook sprongen maken. Dit zorgt voor een hele nieuwe dimensie in de puzzels, omdat je als aap veel meer richtingen op kunt en risico’s kunt nemen. Dus verwacht veel bewegende platformen en gaten in de paden. Vooral leuk als je al voor de zoveelste keer hetzelfde stuk doet en ein-de-lijk het einde bereikt, maar alsnog naar beneden kukelt omdat je vlak voor het eind nog een gat over het hoofd ziet. Het springen wordt ook gebruikt om de nieuwe eindbazen te verslaan, waar het de bedoeling is om een zwakke plek te raken zoals een uitstekende navel of een microfoon.

Sega heeft de nieuwe levels aangepast voor de besturing. Zo zijn deplatformen net wat breder en zijn er wat meer opstaande randjes om jetegen te houden. De singleplayer bestaat uit acht werelden met elk achtlevels. Na vier levels heb je altijd een bonuslevel waar je nog eveneen stapel bananen kunt winnen en je sluit een wereld af met eenconfrontatie met een eindbaas. Doe je goed je best, dan kun je ook nogtwee extra werelden vrijspelen. Leken die werelden bij de vorige SuperMonkey Ball-games allemaal op elkaar, in Banana Blitz hebben zeallemaal een eigen thema zoals de woestijn, of piraten. Dit zorgt vooreen zeer welkome afwi eling.

Super Monkey Ball: Banana Blitz is frustrerend en dat is verra endgenoeg een positief punt. Het is niet anders dan in de andere SuperMonkey Ball-games dat je constant naar beneden valt. De eerste wereldenzijn kinderlijk makkelijk, maar hoe verder je vordert hoe moeilijker delevels worden. En dan val je, en val je, en val je, en krijg je hetpunt dat je dingen met de afstandsbediening wil doen die explicietafgekeurd worden in de handleiding. Maar als je het dan toch eindelijkhaalt, dat moment geeft zo briljant veel voldoening! Het is vooral bijde laatste werelden al een kunst om aan het eind te komen, maar als jedan ook nog alle bananen wilt verzamelen, moet je het level echt tot inde laatste puntjes doorhebben en heb je echt wat bereikt als je hethaalt.

De singleplayer zit afgezien van de camera dus weer erg goed in elkaar.Maar dan zijn er ook nog vijftig minigames. Vijftig direct speelbarespelletjes, met telkens de aapjes in de hoofdrol. Een goede manier omde houdbaarheid van het spel te verlengen zou je denken, maar helaas.Kwantiteit heeft de kwaliteit ingehaald en het resultaat is eenverzameling aan slecht uitgewerkte minigames die meer frustratie danplezier teweeg brengen.

Bij die vijftig zitten er wel een aantal die best de moeite waard zijn.Het zijn vooral de simpele spelletjes waar je gewoon moet richten enschieten die je blijft spelen. Maar spelletjes waar je bijvoorbeeldeerst vijf minuten bezig bent om de besturing onder de knie te krijgen,zijn niet handig. De Wii is niet onbekend met het concept minigames enals je de spelletjes van Banana Blitz naast de andere titels legt ishet bijna schaamteloos wat Sega afgeleverd heeft. Zo worden ersportspelletjes gedaan, maar die zijn zoveel beter uitgewerkt in WiiSports. Rayman Raving Rabbids heeft laten zien dat minigames op de Wiibriljant kunnen werken, je ligt bij elk spelletje dubbel van het lachenen je blijft maar doorspelen. De meeste spelletjes van Monkey Ballspeel je hoogstens een paar keer en dan heb je het wel gezien. Heb jenog geen Rayman of Wii Play gekocht en wacht je op Wario Ware, dan kunje jezelf wagen aan de multiplayer, maar kwalitatief is er nu al zoveelbeters op de markt.

De tegenstrijdigheid van de goede singleplayer en slechte multiplayeris zo ontzettend jammer. Het waren namelijk juist die minigames die devorige Super Monkey Ball games juist wel zo extreem leuk maakten. Eenleuke singleplayer én die ontzettend verslavende minigames, maakten diespellen briljant. Had Sega voor Banana Blitz wat meer werelden gemaaktvoor de singleplayer, de minigames verminderd naar een stuk of tien endaar wat meer aandacht aan geschonken, dan waren we helemaal tevreden.Dus koop dit spel vooral niet voor de minigames, maar voor desingleplayer die, afgezien van de camera, weer erg goed is. De lengteis echter beperkt en wordt dus niet verlengd door een goede multiplayer.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou