In 2012 zette de rpg Of Orcs & Men het genre al op z’n kop door je nu eens niet als mens te laten spelen. Nee, in deze game was je juist de orc die mensen moest vermoorden. Nu is Cyanide Studios terug met Styx: Master of Shadows. De Franse ontwikkelaar probeert nu ook het stealth-genre een twist te geven, door het te combineren met platformen. Vergelijk het met Mark of the Ninja, maar dan driedimensionaal.
Wankel platformen
Het is een origineel idee, en lijkt op het eerste gezicht een interessante nieuwe dimensie te geven aan het stealth-genre. De levels zijn bezaaid met manieren om de hoogte in de klauteren. Hoofdpersoon Styx is alleen niet precies genoeg te besturen, waardoor het platformen vaak in ergerlijke en oneerlijke game over-schermen resulteert, omdat ‘ie voor de zoveelste keer schreeuwend de afgrond in stort. Bovendien werkt het klimmen inconsistent: de ene keer klimt Styx uit zichzelf op een platform, de andere keer niet. Daardoor word je regelmatig onbedoeld ontdekt, omdat Styx besluit om vlak voor de neus van een guard vrolijk over een railing heen te wippen.
De andere hoofdmoot van het spel is natuurlijk sluipen, en je zult dan ook veelvuldig ongezien de levels moeten doorkruisen. Je kunt guards stilletjes en langzaam, of lawaaierig en snel, vermoorden. Die laatste manier trekt de aandacht van guards in de buurt, en is dus vaak geen goede strategie. Iemand stilletjes vermoorden werkt alleen niet altijd even goed: soms zakt een dode guard na de moord als een lappenpop in elkaar en raakt daarbij nogal eens een stuk meubilair. Dat maakt alsnog geluid, waardoor andere guards toch komen kijken wat er aan de hand is. Iemand stilletjes vermoorden heeft dus vaak hetzelfde effect als iemand luidruchtig de keel doorsnijden.
Vechten of vluchten
Een goede stealth-game geeft je altijd uitwegen als je ontdekt wordt, zoals vechten of vluchten. Beide opties zijn in Styx weliswaar een mogelijkheid, maar slagen zelden. Wegrennen heeft meestal geen zin, omdat bijna alle vijanden schijnbaar doelzoekende werpmessen hebben waardoor je negen van de tien keer binnen vijf seconden ter aarde stort. Ontwijkende manoeuvres als springen en koprollen helpen wel. Door zo snel mogelijk de hoogte in te klimmen kunnen guards je niet achtervolgen. Toch is het vervelend dat ontsnappen meestal geen optie is. Een laatste redmiddel is een kracht waarmee je tijdelijk onzichtbaar kan worden. Dit kost echter veel mana, wat je vaak niet paraat hebt in benarde situaties.
Vechten geeft je een grotere kans, behalve als je de pech hebt meer dan twee vijanden te moeten verslaan. Zodra een vijand je ontdekt en dichtbij is, zoomt de camera in en kun je niet meer ontsnappen, maar alleen nog aanvallen ontwijken. Het vechtsysteem is simpel: val met de juiste timing aan om het zwaard van de tegenstander tegen te houden, en doe dit net zo lang tot hij met een druk op de knop te doden is. Toch is het zelden zo simpel: als er meerdere vijanden zijn, blijven die ook ongestoord op Styx inhakken, dus ontdekt worden door een groep vijanden is vrijwel direct een doodvonnis.
Slimme vijanden, mooie omgevingen
Gelukkig doet Styx ook een aantal zaken goed. De kunstmatige intelligentie is slim, maar niet té slim. Guards roepen hulp in als ze een verdacht geluid horen of de schaduw van Styx net achter een pilaar weg zien duiken. Als je een lijk in het zicht laat liggen, zullen de guards alerter zijn. Ook steken guards fakkels aan die je uit hebt gedoofd als ze erlangs lopen. De goede kunstmatige intelligentie maakt het spel dynamischer, en zorgt dat het sluipen organisch aanvoelt.
Verder moeten we het Styx nageven: de levels zijn ontzettend goed ontworpen. De omgevingen zitten vol met verschillende routes en geheime gangen, en maken goed gebruik van verticale ruimte. Het voelt alleen allemaal zo leeg; er is vrijwel geen motivatie om de levels te verkennen. En dat is zonde, want de levels zitten goed in elkaar en zien er prachtig uit. De game probeert je wel een duwtje in de goede richting te geven met muntjes die door de levels heen verstopt liggen. De beloning hiervoor is echter zo klein dat het de moeite niet waard is om die te verzamelen.
Tot slot is ook het verhaal van Styx goed geschreven. Het verhaal komt pas halverwege op gang met een onverwachte plottwist. Naarmate je meer te weten komt over Styx en waar hij vandaan komt, kun je je makkelijker identificeren met de kobold. Dat motiveert om het spel toch helemaal uit te spelen.
Er zitten een hoop grote en kleine missers in Styx: Master of Shadows, die het plezier vaak verpesten. Ergens verborgen achter deze frustraties zit een interessante stealth-game, maar helaas weet het spel zich lang niet altijd van zijn beste kant te laten zien. En dat is erg jammer, want de game heeft wel degelijk kwaliteiten die een goede stealth-game kenmerken. Je kunt je in principe vermaken met het rondsluipen, mits je rekening houdt met de vele ergernissen die dit verhinderen.
Reacties op: Styx: Master of Shadows - Meester van frustratie
ShadowX
incarnatus
30 euro zo te zien.
jaquesparblue
@ShadowX: 30 euro op Steam
eduardkhil
Asharon
ShadowX
eduardkhil
Overigens vergeten guards niet echt dat ze je gezien hebben, ze worden alerter als je al een keer gespot bent.
SjaakSnel
Baukereg
aRtero
Desondanks zou ik het zeker een 7,5 geven, aangezien het level design fenomenaal is en het gewoon een erg leuk spel is voor de stealth liefhebber. Overigens zijn de controls wat mij betreft zo goed als feilloos en kon altijd precies uitvoeren wat ik van plan was. Heel vreemd trouwens, want ik heb nog nooit gehad dat Styx uit zichzelf ging klimmen, wat mij inderdaad vrij irritant lijkt (gespeeld op de PC met een 360 controller).
EDIT: Zoals in de comment hierboven aangegeven speelt een echte stealth liefhebber natuurlijk met quick save en quick load op scherp.
eduardkhil
Maphesta
Styx blijft hangen als je de spring knop ingedrukt houdt en klimt gelijk op als je dit niet doet. Ook zie jij als minpunt het feit dat dit spel als loner durft af te stappen van die handje-vasthoudende gameplay waardoor je nu eindelijk zelf weer moet beslissen of je een zekere sprong gaat halen of niet; zelf juist moet aangeven waar Styx naartoe springt en EINDELIJK ALS GAMER WEER VOLLEDIGE CONTROLE HEBT OVER EEN FUCKING CHARACTER!
Dus nee, als je in het eerste stuk al zo keihard de plank mis slaat… is de enige energie die jouw effort van mij krijgt deze reactie.
coola
Zometeen de game maar is downloaden op steam.
FrankMVenlo
In hoeverre worden deze reviews geschreven op basis van eigen ervaringen?
Ik heb het idee dat er in reviewing land een hoop word na ge-aapt.
Zegt site ( meestal de grote Amerikaanse ) een bepaald negatief of positief iets over een game zie je dat consequent terugkomen in andere reviews.
Ik maak zelden mee dat sita A bv een totaal andere review geeft dan site B. Vaak kloppen de reviews voor 90% met elkaar.
Terwijl als je echt subjectief ( en dus verschillende oogpunten , de ene site vind gameplay belangrijkste de andere graphics etc etc ) naar een game zou kijken je veel unieke reviews ( en dus interessant ) zou krijgen.
Objectief games beoordelen geloof ik niet in. Er zijn teveel voorbeelden en bewijzen van dat reviewers of een gekleurde bril op hebben ( fanboy gedrag ) of zelfs betaald krijgen om een game hoger te beoordelen dan ze echt zijn.
Ook telt reputatie teveel mee.
Heeft een game bv een goede reputatie ( denk bv aan CIV of Call of Duty ) dan moet zo'n game het echt mega verprutsen om dit in de cijfers terug te zien, terwijl een nieuwkomer meteen gigantisch word neergehaald om het minste of geringste.
Deze game lijkt een voorbeeld van het laatste te zijn. Een goede vermakelijke game die hoger verdiend als dit. ( helemaal uitgespeeld )
eduardkhil
Het maakt mij verder ook niet uit of een game van een triple A-studio of een kleinere studio is, dat heeft geen invloed gehad op het cijfer en dat zou ook niet moeten.
Het zou kunnen dat ik bovengemiddeld kritisch ben omdat stealth mijn favoriete genre is. Op zich is Styx een prima game, maar ik vond dat er te veel frustraties inzaten die te veel afdeden aan de totale ervaring. Maar laat mijn review vooral je plezier in het spel niet wegnemen.
ShadowX
De min punten bijvoorbeeld kan een ander als hij het spel verder goed vind minder aan storen, daarom blijft een review naar mij mening een gedeelte de mening van een ander, ik herinner me de 10 van Call of Duty Modern Warfare op GNL nog als de dag van gisteren, hoewel ik het een waanzinnig spel vond, vond ik het met zijn 3.5 uur SP absoluut geen 10 maar goed GNL reviewer vond dat wel, verder liet de review zien wat je van het spel kan verwachten.
Ik vind dus de aanvallen op Gijs Scheltens niet gegrond maar goed ook dat is mijn mening net als dat iemand zijn mening geeft over een spel wat hij reviewed.
Zijn antwoord hierboven *Ik ben zo neutraal mogelijk in Styx gestapt. Als stealth-fan had ik er in ieder geval wel zin in, maar helaas stelde het spel mij persoonlijk teleur.* en dan zeker het laatste stukje *persoonlijk* laat zien wat ik dus bedoel.
Maphesta
Nee, coola. Je kon met geen slechter voorbeeld komen.
coola
Heb styx nu 3 uurtjes gespeeld en bestuuring is exact het zelfde als dat van assassin's creed vooral qua Responsive.
ErikNus
Ik snap niet dat na al die jaren de renknop nog steeds dezelfde is als de klimknop. Ik spring constant op dingen terwijl ik dat niet wil. Het is alsof je rondrent in een klittenbandfabriek.
ErikNus
Een goede reputatie krijgt een game niet voor niks: Call of Duty's en CIV hebben gewoon een ijzersterke basis, dus het is logisch dat een vervolg daarop in de basis ook sterk is. Het cijfer fluctueert dan meer door geslaagde / gefaalde vernieuwingen, of juist een totaal gebrek aan iets nieuws.
En als meerdere reviewers vallen over hetzelfde punt, dan zou je toch juist moeten concluderen dat een game op dat punt inderdaad niet zo sterk is?
Wat overigens totaal niet hoeft te betekenen dat je geen plezier kunt hebben met het spel. Misschien maakt dat minpunt jou niks uit.