Het lukt maar weinig shooters om elementen uit andere genres toe te voegen of om zelfs te innoveren binnen het genre. Vaak resulteren pogingen in een veredelde gimmick of gewoon simpelweg in een slechte game. Om op te vallen binnen het overvolle shootergenre is het echter wel degelijk nodig te innoveren en Starhawk doet dat bij vlagen.
De game introduceert het zogeheten Build & Battle-systeem, waarbij je te allen tijde gebouwen of voertuigen kunt plaatsen in je blikveld, na het verzamelen van voldoende energie. Zo kun je een verdedigingslinie bouwen met muren, automatisch geschut en artillerievuur of ten aanval gaan met tanks, vliegtuigen of jetpacks. Dit gaat op een intuïtieve wijze en je hoeft geen strategische profe or te zijn om er je voordeel uit te halen. De mogelijkheden tot strategisch denken zijn er echter wel en zowel in de co-op als in de multiplayer is er sprake van veel mogelijkheden om je doel te bereiken.
Ordinair knallen
In de singleplayer speel je met Emmet Graves, een huurling wiens taak het is om de ruimte van Starhawk rond te reizen om de zogeheten ‘outcast’ uit te roeien. Dit zijn wezens die bloot gesteld zijn aan Rift-energie, een blauwe energievorm die ervoor zorgen dat jij kunt bouwen maar tegelijkertijd ook mensen kunt veranderen in een soort zombie of irrationele gewelddadige. Emmet is zelf ook overwonnen door deze energie, maar heeft het weten te controleren, wat je ziet aan de blauwe gloed in zijn ogen. Zijn huidige vorm heeft verder echter alleen een narratieve functie en geeft hem geen extra krachten die invloed hebben op de gameplay.
Het karakter Emmet komt helaas nooit tot bloei in een verhaal dat nooit echt indruk weet te maken en bol staat van de clichés en voorspelbare scènes. Centraal staat de broederstrijd tu en Emmet en Logan, die gaat over het wel of niet gebruiken van de Rift-energie om de mensheid uit te roeien. Logan is er namelijk ook aan blootgesteld, maar voelt zich verbannen en gediscrimineerd door zijn voormalige medemensen. Het is de basis voor een potentieel emotioneel geladen verhaal, maar door eentonige oneliners en stugge karakterontwikkelingen blijft het geheel nogal oppervlakkig. In de singleplayer wordt wel een sterke context neergezet voor de actie. Er overheerst een gemengde stijl van western en sciencefiction, die doet denken aan een serieuze vorm van Borderlands. De soundtrack kent daarnaast van die herkenbare cowboy-gitaardeuntjes en zowel de woestijn- als de ruimtelevels krijgen daardoor een lekker fri e sfeer.
De daadwerkelijke actie functioneert echter vooral als een introductie op de multiplayer. Elke sequentie kent een nieuwe situatie waarin een bepaald object van je Build & Battle-systeem centraal staat. Hierdoor leer je stapsgewijs precies de functies van alle bouwsels. Echt veel inhoud krijgen de gevechten daardoor niet, omdat je nooit de volle strategische potentie van de rest van de gebouwen hoeft te gebruiken. Je komt er vaak zelfs mee weg als je gewoon ordinair gaat knallen. De shooteractie verloopt wel lekker vloeiend en door de gevarieerde omgevingen blijft de actie onderhoudend.
Ter land en ter lucht
De onderhoudende actie kent grote kwalitatieve impulsen door de overtuigende inbreng van voertuigen, in zowel de singleplayer als multiplayer. Je kunt rijden in jetbikes, auto’s en tanks, en rondvliegen in jetpacks en de iconische hawks. Elk voertuig kent een toegankelijke besturing en is gebalanceerd uitgewerkt. De hawk is veruit het intere ants, omdat je naast de intense vliegtuiggevechten ook kunt veranderen in een grote mech. In de singleplayer voel je je een krachtige actieheld in vrijwel elk voertuig, omdat je er superieur mee bent over de vijand. In de multiplayer staan de voertuigen in verhouding tot elkaar en kun je zelfs te voet, met weliswaar iets meer moeite, een mech of tank verslaan.
Die balans zorgt voor de chaotische en dynamische gevechten die in de multiplayer constant ontstaan. Door de krachtsverhoudingen van de voertuigen wordt er aangestuurd op strategie en samenwerking, en gaat het niet simpelweg om wie het eerst de beschikking heeft over een tank of hawk. Ook is een team niet kansloos als de tegenstander het veld domineert met voertuigen. De structuur van vooral de grote levels zorgen er verder voor dat er zich op elke plek in het level een strakke, filmische actiescène afspeelt. De kleine levels daarentegen, willen nog wel eens té chaotisch worden, waardoor spawnkills regelmatig op de loer liggen.
Samenwerking loont
De multiplayer is aldus het belangrijkste gedeelte van de game en bouwt voort op de sterke basis die voorganger Warhawk een paar jaar terug legde. Je kunt met maximaal 32 man knallen in Capture The Flag, de welbekende Deatmatch-modi en een zone-veroveringsmodus. Op het eerst gezicht zijn dat niet veel modi, maar het systeem waarmee je speelt zorgt voor een afdoende verfri ende draai aan het verloop van elke modus. De maps lopen daarnaast uiteen van ruimtelevels tot woestijnlevels en bieden allemaal toegang tot een intensief gebruik van verschillende voertuigen.
De kracht van de multiplayer zit hem in het Build & Battle-systeem waarmee elke speler op toegankelijke wijze de gang van zaken kan veranderen. De ene speler zal energie sparen om meteen tanks en artilleriegeweren neer te zetten en de andere speler zal rustig muren bouwen om bijvoorbeeld de vlag te verdedigen. Samenwerking is daarbij belangrijk, omdat elk team gebaat is bij een sterke mix van verdediging en aanval. Individuen die met hawks op de vijand afvliegen zullen het vrijwel altijd afleggen tegen een goede georganiseerd gebouwde basis.
De co-op is daarnaast mi chien wel de grootste verra ing van Starhawk. Hierin krijgen spelers alleen of in split screen een uitdagende Tower Defense-achtige modus voorgeschoteld, waarbij ze een basis moeten verdedigen tegen verschillende hordes vijanden. Daarbij moet je zorgvuldig omgaan met je beschikbare energie en op een compact niveau een zo sterk mogelijk verdedigingsmechanisme bouwen. Het is uiterst verslavend om uren te besteden aan het nadenken over de beste manier om de verschillende hordes aan te pakken.
Multiplayer Must Have
Starhawk weet al met al indruk te maken met zijn verfri ende bouwsysteem. Het werkt weliswaar erg toegankelijk, maar de mogelijkheden zijn zo divers en uitgebalanceerd dat er veel ruimte is voor strategie. Als een van de weinige weet Starhawk ook een dergelijk nieuw element toe te voegen aan een shooter, zonder in te perken op de schietactie. Deze game behoudt daardoor met verve zijn eigen identiteit en heeft de potentie om je voor lange tijd zoet te houden. Dit is de exclusieve multiplayergame waar de PlayStation 3-bezitter al zo lang op wacht.