Het is inmiddels twaalf jaar geleden dat de wereld voor het eerst kennis kon maken met StarCraft, Blizzard’s eerste RTS-game die niet in het Warcraft-universum plaatsvond. Blizzard ging de ruimte in en liet drie ra en, de Proto , Terran en Zerg, een grootse oorlog uitvechten die later dat jaar nog even doorging in de officiële uitbreiding Brood War. De game genoot immense succe en (denk aan de eSports) en werd overladen met prijzen. Maar vanuit ontwikkelaar Blizzard bleef het daarna een lange tijd stil rond Starcraft, het onuitgebrachte StarCraft Ghost daargelaten.
Twaalf jaar heeft het dus geduurd om het eerste deel in de StarCraft II-trilogie op de markt te brengen. Zeven jaar lang hebben de ontwikkelaars aan de titel gewerkt en dat is in alle opzichten te merken. De keuze om de game in drie delen uit te brengen was dan ook niet echt een verra ing. Blizzard is trots op haar verhalen en wil deze zo compleet mogelijk aan de speler voorleggen. Om drie campagnes (één voor elk ras) in de game te stoppen, zoals je van elk ander spel in het genre gewend bent, was dus nauwelijks een optie voor de ontwikkelaar. Het was onmogelijk om het grote, epische verhaal aan de speler voor te schotelen in tien tot twaalf mi ies per ras. StarCraft II: Wings of Liberty vertelt daarom het verhaal van de Terran in negenentwintig verhaalgebonden mi ies. De campagnes van de Zerg en Proto worden later als aparte games uitgebracht.
Het verhaal
Wat tijdens het spelen meteen opvalt, is dat Blizzard het verhaal ook tijdens de mi ies naar de voorgrond weet te trekken. Waar je in andere RTS-spellen vaak voor en na je mi ie een filmpje te zien krijgt om weer in het verhaal te komen, laat het verhaal van StarCraft II je tijdens het spelen nooit los. Of je nu een aanval van de Zerg afslaat, mineralen probeert te halen uit een met lava doordrenkt gebied of zelfs wanneer je gewoon op zoek bent naar een verloren voorwerp, altijd weet je dat het voor een hoger doel is, waarom deze mi ie gebeurt en welke plek hij heeft in het totaalplaatje. Wat we ook meteen als enorm pluspunt mogen beschouwen, is de diversiteit in mi ies. Natuurlijk zul je een basis moeten bouwen, mineralen moeten oogsten en een leger tot leven moeten roepen, maar de doelstellingen en de dynamiek van de gameplay zorgen er steeds voor dat geen mi ie hetzelfde is als een voorganger. Hierdoor sloeg bij mij de verveling, die ik vaak in ander RTS-spellen na enkele mi ies ervaar, niet toe. Elk level vereist een andere denkwijze, andere tactieken en een andere inzet van eenheden.
Het begin en het einde van het verhaal zijn door Blizzard vastgesteld. Hoe je de weg naar dat einde aflegt, is geheel aan jou. Omdat je steeds de keuze krijgt uit meerdere mi ies is het aan jou om tactisch te bepalen welke mi ie meer oplevert voor jouw persoonlijke speelstijl. De ene mi ie levert mi chien een sterkere nieuwe eenheid op, die na het halen van de mi ie de gehele game door gebruikt kan worden, terwijl de andere mi ie je een minder sterke eenheid geeft, maar wel meer geld oplevert. Ga je voor de eenheid of voor het geld? Een belangrijke afweging, want dat geld is haast net zo belangrijk. De eenheid die je misloopt wanneer je voor het geld kiest, kan natuurlijk erg van pas komen in latere mi ies. Het betekent overigens niet dat de latere mi ies onmogelijk worden wanneer je die eenheid niet vrij hebt gespeeld. Nee, net als in StarCraft is StarCraft II perfect in balans. Elke eenheid heeft zijn sterke en zwakke punten. Mi chien is hij enorm sterk tegen grondeenheden, maar legt hij het af tegen de vliegende varianten. De balans: daar lijkt alles om te draaien en is meteen één van de redenen waarom we zo lang op de game hebben moeten wachten. Alles moet perfect zijn, alles moet kloppen. Voor minder doet Blizzard het niet. Het is aan jou om uit te vinden hoe de balans in elkaar steekt.
Het is daarom goed om te zien dat er veel eenheden in de game terug te vinden zijn. De standaard Marine is vrij goedkoop te produceren, maar de wat sterkere eenheden (bijvoorbeeld mijn favoriet de Marauder) zijn duurder en hebben een langere tijd nodig om te produceren. Neem je dus de tijd om je leger flink uit te bouwen (met een grote kans je basis niet goed te kunnen te verdedigen tijdens een aanval) of zet je de goedkopere Marines in een grote groep in? Om dat soort besli ingen draait Starcraft 2.
Leuke aanvulling op je leger is de toevoeging van de Medic. Deze stuur je met je soldaten mee op pad zodat tijdens de strijd de wonden verbonden kunnen worden. Een Medic is wat duurder om te produceren, maar het alternatief is dat je meer soldaten moet maken omdat de anderen sneller het loodje leggen. Later in het spel krijg je de beschikking over Reapers, die naast het normale knalwerk ook nog eens flink wat schade toe kunnen brengen met mijnen en de nieuwe Thor; een enorme lopende tank die lucht- en grondaanvallen af kan slaan. Dit in combinatie met de vele andere eenheden die je tijdens de campagne vrijspeelt zorgt er voor dat je leger enorme proporties aan kan nemen met een behoorlijke diversiteit. Iets wat ervoor zorgt dat je steeds weer uitgedaagd wordt om je strategische blik op het slagveld aan te pa en. Heerlijk.
Aan boord
Tu en de mi ies door kun je aan boord van de Hyperion, het enorme ruimteschip van hoofdpersoon Jim Raynor, jezelf vermaken door met de vele personages aan boord te praten, te luisteren naar muziek of naar de vele nieuwsuitzendingen op tv te kijken. Je kunt zelfs een arcadekast starten om een potje Lost Viking te spelen. De titel mag dan een knipoog zijn naar de oude Blizzard-kla ieker, het spelletje zelf is compleet anders. De Hyperion is er echter niet alleen voor vermaak. Zo kun je er met je verdiende geld upgrades kopen voor je eenheden en gebouwen. Denk hierbij aan een grotere levensbalk voor je troepen, sterkere wapens of twee extra plaatsen in een bunker. Ook hierbij is tactisch inzicht een vereiste. Ga je voor de brute kracht en upgrade je je wapens of zorg je ervoor dat je medic je troepen beter in leven kan houden? Het zijn de keuzes die StarCraft II: Wings of Liberty je de gehele game door oplegt en waardoor de game nooit inzakt maar altijd intere ant blijft.
Multiplayer
Minstens zo intere ant is de multiplayermodus. Of je nu online je vrienden uitdaagt, tegen wildvreemden speelt of gewoon offline een potje skirmish speelt, de perfecte balans uit de single player, die ook het papier-steen-schaar principe volgt, komt hier goed naar boven. Dit omdat je in dit gedeelte van de game ook met de Proto en Zerg kan spelen. Online organiseert Blizzard heuse competities en worden al je statistieken bijgehouden. Met tien spelers op een map (5 vs. 5) komt het samenwerken met andere spelers het beste uit de bus. Stel jij je defensief op om de aanval naar je toe te trekken zodat een andere speler via de andere kant de basis van je tegenstander aanvalt, of ga je voor de zogenaamde Zerg-rush? Het is aan jou. De RPG aspecten uit de singleplayer zijn niet terug te vinden in de multiplayer. Dit is overigens wel begrijpelijk, want het zou natuurlijk enorm oneerlijk zijn wanneer je speelt tegen een tegenstander die de beschikking heeft over veel krachtigere eenheden dan jijzelf. De eenheden zijn vanaf het begin beschikbaar, mits je de goede gebouwen neerzet en de nodige upgrades doorvoert uiteraard.
StarCraft II moet online knallen. Blizzard kan het zich niet veroorloven om de multiplayer minder belangrijk te maken nu het verhaal zoveel ruimte in neemt. Het is daarom ook ongelooflijk wanneer je ziet hoeveel aandacht er aan de multiplayer is besteed. Er is zo enorm veel te doen, zo veel te beleven. De vele matches die je natuurlijk aan kunt gaan, het bekijken van videobeelden van eerdere matches en het bestuderen van tegenstanders. Het is duidelijk dat Blizzard deze modus van de game heeft ontworpen met eSports in het achterhoofd. Of je nu 1 vs. 1 speelt of 5 vs. 5, de game linkt je automatisch aan iemand die ongeveer net zo goed is als jijzelf. Iets waar we erg blij om zijn aangezien we op deze manier niet meteen die ene Koreaan tegenkomen die twaalf uur per dag zijn spel online speelt. Door deze matchmaking service is Starcraft II online altijd uitdagend, zonder dat het gelijk frustrerend moeilijk wordt.
Battle.net
Door de integratie van Battle.net, de online service van Blizzard, is het spelen met je vrienden makkelijker dan ooit. Wanneer je een vriend via zijn Real ID (e-mailadres) toe hebt gevoegd, zie je tijdens het spelen van StarCraft II precies wanneer je vriend online is en wat hij aan het doen is. Zo kun je met elkaar praten en elkaar invites sturen, zelfs als hij een andere Blizzard-game speelt. Met een druk op de knop start zijn StarCraft II op en kan de digitale afslachting tu en jou en je vriend beginnen. En geloof me, niets is leuker dan die ene vriend van je helemaal omver te lopen met een gigantisch Zerg-leger.
Grafisch staat StarCraft II zijn mannetje. Natuurlijk zijn de filmpjes tu endoor van het bekende Blizzard-niveau, maar de game zelf oogt ook fantastisch. De vele felle kleuren knallen uit je scherm. Daarnaast laat de game zich enorm makkelijk besturen. Zelfs als je nooit eerder een RTS gespeeld hebt, kun je binnen tien minuten met de Terran op stap. Dit doordat de moeilijkheidsgraad geheel naar eigen smaak aan te pa en is. Voor ervaren spelers is er een extra uitdaging toegevoegd in de vorm van de vele achievements. Haal alle levels eens op de brutal-moeilijkheidsgraad, haal alle secundaire mi ies of knal vijf units af met één unit zonder dat die het loodje legt. Of speel eens een level uit zonder je muis aan te raken…
Mi chien wel het belangrijkste van allemaal: StarCraft II is leuk. Je beleeft van begin tot einde plezier aan de game. Ik kon de game op vele momenten dan ook moeilijk afzetten. Niet alleen door de gameplay, maar ook door de vele grapjes die Blizzard in de game heeft verwerkt en de vele knipogen naar andere games. Zo zorgde de Night Elf-paaldanseres vaker dan eens voor een brede glimlach op mijn gezicht. Online gaat StarCraft II voor heel wat maanden, zo niet jaren plezier zorgen, terwijl de verhaalgedreven mi ies een enorme replaywaarde hebben gekregen door de eerdergenoemde achievements. Met een episch verhaal, een prachtige soundtrack en typische Blizzard-gameplay is StarCraft II: Wings of Liberty een game geworden die geen PC-gamer mag mi en. Op mijn PC zal de game in ieder geval de komende twaalf jaar weer geïnstalleerd staan. Als StarCraft fan van het eerste uur weet Blizzard mij enorm gelukkig te maken met deze release. Ik zie je op Battle.net?