Star Wars: The Force Unleashed II | Gamer.nl

Star Wars: The Force Unleashed II | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Er is wat geks aan de hand in The Force Unleashed II. We weten dat LucasArts deze titel behoorlijk serieus neemt, serieus genoeg om flink wat geld en talent in de ontwikkeling te steken. Daarnaast vormt het eerste deel een goede basis om op verder te bouwen. Opvallend genoeg is het eindresultaat een product dat ondergeschikt is aan die voorganger. Hoewel het eerste deel zeker z’n (technische) mankementen had, zoals langzaam inladende textures en soms vreemde gedragingen van de physics engine, kon het nog leunen op zijn variatie en het sterke, dragende verhaal. De grootste minpunten waren het vaak onoverzichtelijke camerawerk en de soms onnauwkeurige besturing.

Dit tweede deel is sowieso duidelijk beter afgewerkt. Grafisch valt er vrijwel niets op aan te merken. Gekke gedragingen van de engine kom je gelukkig niet tegen. Het camerawerk daarentegen is nog steeds niet optimaal, maar frustreert in ieder geval niet. Ook aan de besturing is wat gesleuteld, hoewel net als bij het camerawerk de vooruitgang hier beperkt is gebleven. Zo kun je nu op specifieke doelen of vijanden gericht blijven door een schouderknop in te drukken, maar dit voorkomt nog altijd niet dat je in het heetst van de strijd regelmatig de verkeerde vijand zult pakken.

Frustratie

The Force Unleashed II stuurt hordes vijanden op je af. Deze zorgen voor zoveel oponthoud dat het lijkt alsof de meeste er alleen maar in zitten om de tijd te rekken. Als dat de opzet was, dan is dat behoorlijk goed gelukt. Want hoewel je het spel met vijf á zes uur uitgespeeld hebt, had dit zonder het gerek hooguit drie uur geduurd. Nu vecht je mi chien niet dramatisch veel vaker dan in het eerste deel, maar omdat er rigoureus is gesnoeid in de hoeveelheid verschillende vijanden en er maar een handjevol aan toegevoegd is, wordt het te veel een herhalingsoefening. Doordat de game in z’n geheel lijdt aan een gebrek aan diversiteit worden bovendien de imperfecties alleen maar duidelijker.

De grootste imperfectie is zijn de vaak frustrerende schommeling in moeilijkheidsgraad. Zo komt het voor dat je opeens meerdere keren sterft in een gevecht met vijanden die je net daarvoor al tientallen keer moeiteloos hebt verslagen. Een volgende poging gaat opeens wel van een leien dakje, terwijl je feitelijk niets aan je strategie hebt veranderd. Natuurlijk is het zo dat je met ervaring beter wordt en tactieken zult hebben per type vijand, maar de hoeveelheid willekeur kan mateloos frustreren. Het had er juist om moeten gaan dat je een almachtige Jedi bent die creatief met zijn krachten en met zijn omgeving omgaat. In plaats daarvan beperkt je je vaak tot die krachten die je ze hersenloos kunt inzetten, met goede hoop op overwinning.

Simpel vermaak

Mi chien hebben ze daarom wel een nieuwe aanval ingevoegd die waarschijnlijk in de ontwerpdocumenten ‘instant-win’ heeft geheten. Je kunt nu namelijk ook vijanden vastpakken om ze vervolgens in een mooie animatie te doorboren met je lightsaber. De eerste paar keer is het tof om deze animatie te zien, maar later is het een noodzakelijk kwaad dat komt kijken bij een aanval die wel heel goed van pas komt. Deze aanval is een simpele oplo ing voor een balansprobleem.

De toevoeging van een extra kracht die zich langzaam oplaadt naarmate je vijanden over de kling jaagt, weet wel te charmeren. Zodra je deze activeert verander je namelijk in een bliksemgod met enorme Force-krachten. Bliksem schiet alle kanten op, je lightsabers zweven op afstand (en geven je daardoor een groter bereik) en de schade die je doet is eveneens vele malen groter. Omdat het best even duurt voordat deze kracht opgeladen is zul je er spaarzaam mee om willen gaan. Vooral de eerste keer dat je deze kracht gebruikt is het erg tof en zul je van het spektakel genieten, maar hij bouwt wel wat langzaam op om hem echt vaak in te kunnen zetten in slechts vijf á zes uur speeltijd. Een leukere toevoeging is de Jedi Mindtrick. Deze Force-kracht laat je vijanden verwarren zodat ze elkaar aanvallen en verwonden.

Een andere toevoeging is de Challenge-modus. Deze stelt je in staat om meerdere uitdagingen aan te gaan, van het verdedigen van een enkel punt tegen hordes vijanden tot het zo snel mogelijk uitvoeren van alle mogelijke aanvallen van Starkiller. Hoewel deze uitdagingen op zich best even vermakelijk zijn, is de kans klein dat je ze uitgebreid gaat spelen. Je dient ze namelijk vrij te spelen in de singleplayer-modus en eerlijk gezegd is het moeilijk voor te stellen dat iemand nog zin heeft om zich uit te laten dagen wanneer er net vijf uur vol soortgelijke vechtpartijen aan vooraf is gegaan. Ben je echt fanatiek dan kun je hier in ieder geval nog wel een aantal kostuums en andere extra’s vrijspelen.

Draagkracht

De eerste The Force Unleashed kon zichzelf ondanks enkele tekortkomingen staande houden dankzij een sterk verhaal. Niet alleen werden bekende plaatsen uit het Star Wars-universum aangedaan, ook het handjevol nieuwe personages werd goed uitgewerkt. Ieder personage kreeg z’n eigen plek en zelfs het ontstaan van de Rebel Alliance werd uit de doeken gedaan. Het tweede deel weet dit niveau bij lange na niet te halen. Hoewel het begin intrigerend is blijkt al snel dat alles zo simpel is als het lijkt. Nergens schuilt een wat achter en het komt allemaal neer op de wraakzuchtige zoektocht van een egocentrische Jedi naar zijn verloren liefde. Niet bepaald de diepgang die je in de regel van een Star Wars-titel, of het nu film of game is, verwacht.

Met de te verwaarlozen Challenge-modus daargelaten is er verder eigenlijk bijster weinig toegevoegd aan dit tweede deel in de serie en lijkt er voornamelijk het één en ander uitgesnoeid te zijn. Normaal gesproken is het toepa en van de meer-is-beter-strategie juist funest voor de kwaliteit van het product, maar Star Wars: The Force Unleashed II slaat met ’minder mag ook, zolang het maar glimt’ eveneens de plank mis. Ja, het blijft natuurlijk leuk om als een superjedi met je omgeving te spelen, maar zonder steun van een dragend verhaal kan de game zich simpelweg niet staande houden. Het is erg jammer dat ze bij Lucas Arts een potentieel zeer tof vervolg op een intrigerende game tot zo’n matig eindresultaat hebben weten te brengen.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou