Als de hoofdrolspeler in de Tweede Contactoorlog heb je een klein flottielje aan steeds grotere ruimteschepen en neem je het op tegen haast onoverkomelijke aantallen in een opeenvolging van schermutselingen. De marketing van het spel noemt de speelstijl ‘real-time pausable’ – wat doet denken aan games als Dragon Age of Pillars of Eternity – maar de realiteit ligt meer in de buurt van Frozen Synapse.
Jongleren met schilden
Elke beurt bestaat uit een planningsfase en een simulatiefase. Tijdens de planningsfase zet je een vliegroute uit voor elk individueel ruimteschip, bepaal je doelwitten, geef je de wapens wat extra energie en focus je de kracht van een schild op de linkerflank. Zodra je tevreden bent over je tactiek, zet je met de ‘Go’-knop alles in werking. Tien seconden lang vliegen de energieprojectielen en raketten over en weer en dan is het tijd voor de volgende planning. Herhaal dit tot er van de vijand alleen nog maar smeulende karka en over is.
De meeste schepen waar je de beschikking over hebt, bezitten een speciale vaardigheid. De Corvette heeft snelle raketten in z’n arsenaal, waarmee je groepjes kleine Krill mee opblaast. Voor de grotere doelwitten heeft de Battlecruiser tientallen torpedo’s aan boord. Voor de defensievere speler heeft de Frigate Countermeasures in huis, zodat je jezelf kunt beschermen tegen de dodelijke raketten van de Nautilids. De eerste mi ies zijn nog doodsimpel, maar al snel heb je al deze trucjes nodig om te overleven tegen de numeriek superieure tegenstander. Star Hammer wordt ongemeen spannend als je jouw brandende vlaggenschip – intu en meer wrak dan wapen – al jonglerend met schilden in één stuk weet te houden en met een welgemikte torpedo net op tijd de laatste achtervolger uitschakelt.
De campagne van Star Hammer: The Vanguard Prophecy is voor het grootste deel aangenaam pittig, maar in de allerlaatste mi ie schiet de game door. Ondanks een imposante vloot van Dreadnoughts, Destroyers, Battlecruisers en Frigates worden we onvermijdelijk verpulverd door een eindeloze barrage raketten, zonder ook maar in de buurt te komen van ons doel. Tot twee keer toe is onze campagne op dit hoogtepunt vastgelopen. We zijn niet vies van een uitdaging, maar het moet wel eerlijk blijven.
Gelukkig kent het spel ook een andere route door de campagne. In Star Hammer wordt bijgehouden hoe agre ief of defensief je speelt. Op basis van je speelstijl verzamel je War Scale-punten, die jou bonu en geven en bovenal bepalen welke mi ies je kunt spelen. Na twee agre ieve en uiteindelijk frustrerende campagnes van grofweg acht uur bleek de defensieve route een stuk succesvoller.
Persoonlijkheid toornis
War Scale speelt dus een doorslaggevende rol bij het verloop en zelfs het voltooien van de game, maar hoe je precies deze punten scoort is koffiedik kijken. We hebben potjes gehad waarbij we de schilden zo veel mogelijk op volle kracht hielden, afstand hielden en de Squids met lange afstandswapens beschoten, maar alsnog een agre ieve score behaalden. De handleiding zwijgt als het graf en op fora komen spelers niet verder dan speculatie. Ook de persoonlijkheid van de paar officiers op je vlaggenschip speelt waarschijnlijk een rol. Je kunt hun karaktereigenschappen kneden, zodat ze beter met elkaar kunnen opschieten, maar ook daar is het onhelder welk effect het heeft om ‘Stubborn’ op agre ief of defensief te zetten. Er schuilt ongetwijfeld een goed idee achter, maar de uitwerking roept alleen maar vragen op.
Star Hammer: The Vanguard Prophecy is gemaakt door een klein team en dat is aan alles te merken. Minimale effecten en de ontwerpen van met name de Nautilids doen weinig geïnspireerd aan. Alsof Black Lab Games de vliegende Zerg uit Starcraft heeft genomen en de monsters met neonblauw en fluorescerend rood heeft overgespoten. Soms wordt de game echt lelijk, vooral door de blauwgroene ‘chemtrails’ die de Sprayers het luchtledige inspuwen en nooit verdwijnen. Na enkele minuten vult het hele scherm zich met het schild verstorende spul en kun je nauwelijks iets onderscheiden. Na een paar van dergelijke mi ies verwelkom je een Sprayer-loos gevecht met een zucht van verlichting.
Ook de wijze waarop het verhaal wordt verteld heeft weinig om het lijf, maar deze slaagt beter in zijn opzet. Met de kleurrijk geschreven briefings, nieuwsberichten en gesprekken tu en de crewleden doet de Australische studio zijn uiterste best om een geloofwaardige wereld op te bouwen. Zeker het onderlinge gekeuvel weet opmerkelijk veel persoonlijkheid en humor te verlenen aan de eenvoudig getekende portretten.
Star Hammer: The Vanguard Prophecy lijdt onder een gebrek aan budget en laat de speler in het ongewis als het gaat om het War Scale-systeem. Ondanks deze gebreken weet de game zich staande te houden, dankzij de tactische diepgang en het nauwelijks originele, maar nog steeds vermakelijk geschreven verhaal. Het absurd moeilijke einde van de agre ieve verhaallijn daargelaten, biedt Star Hammer een prima uitdaging voor de innerlijke admiraal.
Star Hammer: The Vanguard Prophecy is nu verkrijgbaar voor Windows pc en Mac via Steam.