... maakte mij minder blij. Zeg maar gerust boos. Nee, maak er maar kwaad van. Kwaad van frustratie. Zo kwaad dat ik niet weet waar te beginnen. Maar omdat je toch ergens een begin moet maken, pakken we gelijk één van de vervelendste punten van het spel erbij: de gigantisch irritante camera! Deze camera doet namelijk nooit wat je wilt en laat alles zien behalve datgene wat je wilt zien. Een free-roaming spel in het Spider-Man-universum staat of valt bij een goede camera, maar helaas faalden de ontwikkelaars hierin.
Als spinnenheld zul je vele wolkenkrabbers moeten betreden, maar als de camera constant verandert bij het minste of geringste aan beweging -en je daardoor je mi ie niet kunt behalen doordat je bijvoorbeeld net niet op tijd bij die bom kon komen- dan kun je die controller wel door de ruiten gooien of keihard kapot trappen. Frustratie alom!
Nog zo'n teleurstelling is de grafische look van het spel. Spider-Man 3 op de Xbox 360 (die versie hebben wij getest, maar dit geldt ook voor de Playstation 3) is een next-gen titel, met zogenaamd 'next-gen graphics'; leuke effectjes hier en daar, je kent het wel. Echter, als je als ontwikkelaar een spel hebt gemaakt wat er niet veel beter uitziet dan de gemiddelde PS2-game onderaan de budgetbakken van je lokale spellenboer, dan doe je toch écht iets verkeerd in mijn boekje.
Touwtje trekken?
Het is niet dat het er, ondanks de sporadische visuele slowdowns, abominabel uitziet, het is eerder dat je te maken denkt te hebben met een simpele port. Maar… dat is het niet. Spider-Man 3 op de next-gen consoles is vanaf scratch opgebouwd, speciaal ontworpen voor ál die geavanceerde hardware die de nieuwste spelcomputers bezitten. Nou, we hebben het gemerkt! Ook al lijken de screenshots hier niet onaardig, tijdens het spel weet je wel beter. In beweging wordt het er ook niet veel beter op trouwens.
Webslingeren door de stad, het leukste onderdeel van het spel
Kwaad werd ik ook van de bugs die je hier en daar tegenkomt. Hakende vijanden bijvoorbeeld. Ze wilden wel eens overal achter plakken. Of voetgangers die op je afkomen, maar daarna ineens in het niet verdwijnen? Of wat dacht je van vijanden (een bende genaamd de Gothic Lolita Valley Girls, ik verzin het niet!) die je gelijk bij de eerste opdracht al willen gangrapen! Ze komen in hordes op je af, dolle honden dat het zijn, en stoppen niet voordat ze, of jij, uitgeschakeld zijn. Zit je toevallig in een hoekje, dan is er helemaal geen redden meer aan; ze slaan je continu, waardoor je binnen een mum van tijd het loodje legt. Gek word je er van.
Jammer is dat. Jammer dat een dergelijke franchise wordt verpest door zo'n slechte movie tie-in. Want in potentie is Spider-Man 3 toch best een leuke titel te noemen. Het idee om door New York te webslingeren spreekt hoogstwaarschijnlijk de meeste van ons wel aan. Een beetje door de stad zwieren, een gebouwtje beklimmen, hier en daar een opdracht uitvoeren (waaronder tien verhaallijnen, waarvan ééntje die de film volgt), het klinkt allemaal helemaal niet verkeerd. Vermakelijk haast.
Helemaal vermakelijk wordt het als je daarna een beetje met Mary-Jane mag stoeien (nou ja, zij zit op jou dan, en dit klinkt erotischer dan het in werkelijkheid is) en haar mag voorzien van een spetterend webslingerend ritje door de stad. Ja, dat is best aardig en het concept mag er ongetwijfeld wezen. Maar helaas, het overtuigt niet. Integendeel. Leek het vorige deel de serie weer een beetje uit het slop te trekken, dit deel walst de goede bedoelingen onmiddellijk weer omver. De bovenstaande minpunten weten van een leuk idee iets wanstaltigs te maken wat de 60 euro, die de game op dit moment nog kost, gewoon niet waard is.
Er is gelukkig nog wel een lichtpuntje aan de horizon te vinden: de stem-acteurs, en dan in het bijzonder die van de levende legende. Wie? De man met de kettingzaag, de koning (op zijn eigen manier dan) die meer vijanden heeft gedood dan Peter Parker ooit in zijn leven zal maken: Bruce Campbell! In de films zie je hem terug in kleine rolletjes, in de spellen heeft hij de rol als commentator en in deel drie is dit dan ook niets anders. Het sarcasme is wellicht niet door iedereen gemakkelijk op te pikken, maar ondergetekende was alvast erg te spreken over de grappen, grollen en quasi-serieuze opmerkingen die de beste man maakte, met name tijdens de (verplichte) tutorial.
Met Tobey Maguire, hier zonder mooie danspasjes (en emo-kapsel)
Ook Tobey Maguire, Peter Parker in de films, doet een duit in het zakje; minder enthousiast, maar het is hem wel gewoon, wat het allemaal best tof maakt. Zo zijn er wel meer acteurs uit de film opgetrommeld die hun zegje letterlijk mogen doen, wat de eerder opgelopen pijn door de slechte camera of de matige graphics enigszins verzacht. Zijn de dure licentiekosten op het auditieve vlak toch nog ergens goed voor!