Eigenlijk is er niet heel veel te zeggen over Special Forces: Team X. Het is een multiplayer-schietspel zoals we er al velen hebben gezien en door een mix van bekende elementen probeert het net even iets anders te doen. Deze cartooneske game is het best te vergelijken met een hysterische variant op Gears of Wars. Je bestuurt een soldaat vanuit de derde persoon en moet gebruikmaken van talloze schuilplekken in het level. Het speelt zich af in de tegenwoordige tijd in een vrij absurde stijl, een stijl die we overigens zeer kunnen waarderen.
Verder komt alles voorbij wat je van andere shooters ook kent. Er zijn vijf spelmodi, waaronder Team Deathmatch, Capture the Flag en een variant op King of the Hill. Ze gaan precies zoals verwacht en de game is in dat opzicht ook geen boeiend alternatief voor de betere schietspellen als Gears of War of Call of Duty, waar Special Forces leentjebuur heeft gespeeld.
Zonder prikkel
Dan is er ook nog een geforceerd levelsysteem dat niks toevoegt. Aan het begin van het spel heb je namelijk te weinig keuze en variatie om met een prettig gevoel te beginnen. Je mag eerst uit een paar wapens kiezen, wat patroontjes gebruiken en acce oires uitzoeken. Elk wapen heeft een bepaalde kracht en terugslag waardoor je het wapen dat het best bij je past kunt gebruiken. De eerste paar levels is er helaas niet veel boeiends vrij te spelen en als je eenmaal een hoger level hebt bereikt, gebruikt iedereen dezelfde uitrusting omdat er duidelijk effectievere wapens zijn. Aan de variatie heb je dan nog weinig. Over het levelsysteem had dus veel beter nagedacht kunnen worden, ook vanwege het feit dat je op hoge levels nog steeds nutteloze dingen als skins vrijspeelt. Er is daarom niet echt een prikkel om te willen levelen en dus weet Special Forces spelers niet aan zich te binden.
Met het schieten zelf is trouwens weinig mis, maar je hebt constant het gevoel alles al duizenden keren te hebben gezien. Vanwege het hoge tempo, gecombineerd met constant dekking zoeken, voelt het derde persoons perspectief soms ook nog onlogisch en beperkend aan. Het gaat allemaal net wat te snel om altijd vloeiend te besturen. Af en toe onstaat daardoor een zwaar chaotische situatie waarbij weinig ruimte voor tactiek en vaardigheid is – iets wat we toch wel verwachten van een teamspelletje. Gelukkig werkt de opzet meestal wel en is het vooral met een capabel team goed te overzien.
Mappen maken
Het enige vlak waar Special Forces de middelmatigheid wel ontstijgt, is op het gebied van mapselectie. De levels steken niet per definitie goed in elkaar, maar de spelers hebben daar zelf invloed op. Door te stemmen welke elementen je in een level wilt, ontwerp je gezamenlijk de map. Volgens de ontwikkelaar kunnen zo tot honderd verschillende variaties gemaakt worden. Het is een uniek systeem dat heel gemakkelijk uitgebreid kan worden door extra elementen te introduceren. Je voorbereiden op een level wordt hierdoor iets lastiger, tactieken moeten steeds weer anders zijn. Het systeem is niet perfect en kan nog veel uitgebreider, maar wat ons betreft is het wel een goede manier om meer variatie in maps te garanderen. Aan de gameplay verandert het helaas weinig.
Als alles in Special Forces uitmuntend was uitgevoerd, was het nog steeds geen spel geweest dat boven de middenmoot zou uitsteken. Helaas is de game ook nog een beetje afgeraffeld en zijn er met enige regelmaat bugs die het spelplezier verzieken. Maar vooral door het gebrek aan originaliteit en variatie is er niet echt een reden om deze titel aan te schaffen. Het is leuk voor even, maar net wat te duur om zomaar aan te schaffen. De games waar Special Forces alles van leent, bieden ook nog voldoende speelplezier om de voorkeur te genieten.
Deze game is getest op PC.