De games die het beste overgezet zijn van een thuisconsole naar een handheld zijn de games die niet één-op-één alles van een groot naar een klein scherm overzetten. De sleutel tot succes ligt in het combineren van de specifieke kwaliteiten het 'even tu endoor'-gamen op de handheld met de speerpunten van een goedlopende gamereeks. SOCOM: U.S. Navy SEALs Fireteam Bravo 3 weet deze balans niet in alle opzichten te vinden.
De SOCOM-serie stond op de PlayStation 2 altijd bekend als een redelijk hardcore spel met een sterke multiplayer. Om de boel allemaal niet zo ontoegankelijk te maken op de PlayStation Portable, creëerde Sony de Fireteam Bravo-reeks. Hoewel het SEALs-sfeertje er nog goed inzit, zou Rambo zo kunnen meedraaien in dit team van speciale eenheden. Want subtiel is het allemaal niet in Fireteam Bravo 3, simplistisch des te meer.
De setting van de game is de fictieve republiek Koratvia, waar de SEALs in conflict komen met een ex-KGB'er en de Koratvian Republican Army. Het verhaal is onderhoudend, maar zal niet in je geheugen gegrift blijven staan, noch een brok in je keel opwekken. Het is een standaard verhaaltje dat als excuus dient om een paar uur lang met speciale eenheden aan de slag te gaan.
3:33
En die paar uur is vrijwel letterlijk te nemen: er stonden welgeteld drie uren en drieëndertig minuten op de teller toen alle acht mi ies op de normale moeilijkheidsgraad waren afgewerkt: veel te weinig dus. In dit tijdsbestek neem jij als squadleider Wraith drie andere commando's onder je hoede, welke met simpele commando's te besturen zijn. Met rondje stuur je ze naar voren en geef je ze contextgevoelige bevelen (gebouw binnenvallen of vijand doden). Maar meteen hierbij vormt de onbegrijpelijke besturing al een probleem.
Ontwikkelaar Slant Six Games heeft ervoor gekozen om je personage te besturen én naar links en rechts te laten mikken met het pookje. Het resultaat: je kunt niet naar boven of beneden mikken tijdens het lopen. Wil je bijvoorbeeld de SEALs naar een lager of hoger gelegen stukje dirigeren, dan moet je stilstaan, inzoomen, en vervolgens pas mikken met het pookje. De Syphon Filter-reeks, Resistance en Metal Gear Solid op de PSP hadden allemaal de optie om met het pookje te lopen en de vier actieknoppen als een virtuele tweede pookje te gebruiken om te mikken. Dit was ideaal geweest voor Fireteam Bravo 3, maar in plaats daarvan is gekozen voor een suboptimale besturing, waardoor je je squad niet goed kunt coördineren.
Bovennatuurlijk
Het bijna lachwekkende simplisme van Fireteam Bravo 3 zit hem in twee zaken: ten eerste een uiterst effectieve auto-aim, zodat het mikken geen zorg meer vormt. Ten tweede is je team van SEALs zo waanzinnig sterk, dat je eigenlijk het hele spel de trekker niet hoeft in te drukken en alleen maar je eenheden naar voren hoeft te bevelen. Je drie maten schieten al het Oostbloktuig met één welgemikt salvo overhoop. En wanneer er één van de SEALs wordt neergeschoten, kan hij zo weer worden genezen door jou of een teammaat. Ga je zelf dood, dan is het wel direct game-over. Deze onbalans zorgt ervoor dat je lekker op de achtergrond blijft luieren terwijl jouw haast bovennatuurlijk goed mikkende commando's alles en iedereen aan gort knallen.
Dit systeem brengt het tactische element totaal uit balans, terwijl het wel in de game verwerkt is. Waarom je twee squads slim positioneren en vanuit verschillende posities laten aanvallen? Waarom je eenheden secuur van hoekje naar hoekje leiden? Zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad laat je je commando's gewoon lekker naar voren stormen en binnen enkele seconden ligt elke communistische opstandeling met een gaatje in zijn hoofd in de sneeuw. Een ander minpuntje is dat een dekking ysteem ontbreekt. Ook hierbij gaven de twee Syphon Filters en Resistance Retribution het goede voorbeeld, maar Fireteam Bravo 3 volgt dit niet. Al je teammaten kunnen keurig dekking nemen en vanuit hun dekking de vijand belagen, maar leider Wraith gaat maar een beetje plompverloren half achter de kisten zitten.
Rambo's
De hamvraag is echter: is de singleplayer van SOCOM: U.S. Navy SEALs Fireteam Bravo 3 leuk? Ja, dat is het zeker. De levels zijn erg uitgestrekt, de sfeer is tamelijk goed en gedurende de paar uurtjes dat het duurt, vermaak je je goed. Het hele idee van het spel komt echter totaal niet uit de verf en eigenlijk ben je continu bezig om je drie mede-Rambo's frontaal de aanval in te sturen. Het spel schiet lekker weg en zal je zeker vermaken, maar daar is alles mee gezegd.
Een element om de speelduur te rekken is het herspelen van mi ies in aangepaste vorm. Op dezelfde speelvelden als de singleplayermi ies kun je het aantal vijanden, de sterkte van de vijanden en de mi iedoelen aanpa en en er ook voor kiezen om zonder squad aan de slag te gaan. Het is een leuk idee en je kunt er extra punten mee verdienen om attributen voor je online spelersmodel mee te verkrijgen, maar het is niet van een dergelijke significantie dat het een enorme impact maakt op het spel.
Solide
Want zoals gezegd biedt Fireteam Bravo 3 in goede SOCOM-traditie een uitgebreide multiplayermodus. Coöperatief kunnen alle mi ies doorlopen worden en ook in competitief verband zijn er legio mogelijkheden. De servers zijn stabiel en de snelle, actiegerichte gameplay komt redelijk tot zijn recht. Daarmee laat SOCOM: U.S. Navy SEALs Fireteam Bravo 3 toch vooral een sterke indruk achter in de multiplayermodus. De singleplayermodus is kort, magertjes en vol van fundamentele designfouten, hoewel toch vermakelijk. De multiplayermodus zit juist solide in elkaar. Kortom: singleplayerspelers kunnen hun heil beter zoeken bij de sterkere alternatieven op de PSP; multiplayerspelers kunnen uit de voeten met Fireteam Bravo 3.