Skate werd op de markt gezet als zijnde de tegenpool van de Tony Hawk-reeks, die op dat moment over een monopolie beschikte op de markt voor skateboardspellen. Het spel gooide het echter over een totaal andere boeg en legde de nadruk op een realistische benadering van de sport. Dit pakte verra end goed uit en zowel beoefenaars van de sport als critici onthaalden het spel dan ook met luid gejuich.

Hoofdverantwoordelijk hiervoor was de intuïtieve besturing. Kort gezegd stelden de linker en rechter analoge knuppeltjes respectievelijk je lichaam en je benen voor. Bewegingen voerde je, zoals gewoonlijk, uit middels de linker analoge stick. Door middel van de rechter analoge stick kon je springen en trucjes uithalen. Een kickflip kon bijvoorbeeld uitgevoerd worden door de stick naar achteren te halen, en dan al naar gelang je standplaats naar links-, dan wel rechtsvoren te bewegen. Dit resulteerde in een behoorlijk hoge instapdrempel, aangezien de trucjes stuk voor stuk een uiterste precisie vereisten om succesvol uitgevoerd te worden.

De besturing, alsmede de moeilijkheidsgraad, is volledig gehandhaafd in het tweede deel, hetzij zo hier en daar wat bijgeschaafd. Sterker nog, doordat er nog een hele lading aan nieuwe trucjes is toegevoegd, is het nóg een stukje lastiger geworden om het gehele repertoire onder de knie te krijgen. Zo is het nu ook mogelijk om met de hulp van je virtuele handen zogenoemde fingerflips en handplants uit te voeren en kun je achter een rijdend voertuig gaan hangen. Ook leuk is de mogelijkheid om valpartijen nog eens nader te bekijken. Vallen in een knotsgekke houding, waarin meerdere botten gebroken worden, levert namelijk punten op. En het ziet er natuurlijk spectaculair uit.

De grootste aanpa ing is echter dat het ditmaal ook mogelijk is om van je skateboard af te stappen en de wereld te voet te verkennen. Dit zou het een stuk makkelijker en minder tijdrovend moeten maken om intere ante plaatsen te bereiken, ware het niet dat het lopen zeer moeizaam verloopt. De camera draagt niet bij aan het overzicht, het draaien met het personage verloopt ontzettend stroef en het is onmogelijk om hoger gelegen plateau's te bereiken. Blijkbaar heeft het personage namelijk te kampen met een gebrek aan klimvaardigheden. Het zijn weliswaar geen onoverkomelijke problemen, maar het staat wel degelijk in schril contrast met de haast perfecte besturing van het skategedeelte en haalt bij vlagen de snelheid uit de game.

Toch brengt het loopsysteem ook enkele nuttige toevoegingen met zich mee. Het meest intere ant is ongetwijfeld dat de ietwat lichtere objecten ditmaal te verplaatsen zijn. En hoewel het lopen nogal stroef verloopt, ben je al gauw in staat om in een handomdraai de meest chaotische gebieden om te zetten in prachtige skatelocaties. Een aardig detail is overigens dat de objecten blijven staan op de plekwaar je ze achter laat. Kijk dus niet raar op als er plots een halfpipeen een aantal railtjes bij een vuilnisbelt te vinden zijn. Al dezecreaties zijn bovendien eenvoudig te delen via het online netwerk, watzeker iets bijdraagt aan het spel en naar alle waarschijnlijkheid eenlevendige gemeenschap teweeg brengt.

De mogelijkheid om objecten te verslepen is daarnaast op een zeer vermakelijke en doeltreffende wijze in de opdrachten verwerkt. Om een onbereikbare rail, gelegen op een hoger plateau, te bereiken kun je bijvoorbeeld een schans naar de betreffende plek slepen, maar het is ook mogelijk om de rail van het plateau te gooien en er lekker dicht bij het aardoppervlak overheen te grinden. Zodoende is er wat meer vrijheid om de verschillende opdrachten op een eigen, unieke wijze te volbrengen.

En opdrachten zijn er genoeg. Telkens weer heb je minstens tien opdrachten tot je beschikking, elk met een verfri ende opzet en een leuke beloning. Het ene moment dien je de gouden plak te behalen in een skatecompetitie die zich afspeelt in een waterloos zwembad, terwijl je even later een specifieke trick moet zien te landen om op de voorkant van een gerenommeerd skateboardtijdschrift te geraken.

De verschillende opdrachten in Skate 2 worden aan elkaar geknoopt door een heus plot, dat zich wederom volledig afspeelt in San Vanelona. Het draait er kort gezegd om dat het hoofdpersonage uit het eerste deel in de penarie is geraakt en dat de stad een metamorfose heeft ondergaan gedurende de periode dat hij niet in staat is om te skateboarden. Logischerwijze is het de bedoeling om je op te werken van een nietsnut tot skatelegende, een opzet die we inmiddels wel kennen.

Het moge dan ook geen verra ing heten dat het niet al te veel voorstelt. Dit heeft vooral te maken met de clichématige en onintere ante dialogen. Ook de humoristische ondertoon, die overduidelijk benadrukt wordt, komt niet echt goed uit de verf, mede doordat de gebruikte grappen al gauw in herhaling vallen en wel erg flauw van aard zijn.

Het gebruik van dezelfde stad roept overigens allesbehalve het gevoel op dat ontwikkelaar Black Box gemakzuchtig heeft voortgeborduurd op het eerste deel door de stad intact te laten. De contouren van de stad zijn weliswaar herkenbaar, maar het overgrote merendeel voelt volledig nieuw aan. Gedurende de periode tu en het origineel en het tweede deel is de stad door toedoen van wat vreemde voorvallen voorzien van een overdosis aan nieuwe gebouwen, stadsparkjes en skatespots.

Het aantal intere ante plekken is dan ook in veelvoud toegenomen. Zo zijn er een handjevol nieuwe skateparken te ontdekken en zijn ook trappensets met perfecte handrails in overvloede aanwezig. Dat vrijwel de gehele stad al vanaf het begin bereikbaar is, onderstreept bovendien het unieke gevoel van vrijheid dat overheerst tijdens het spelen van Skate 2.

Hier staat spijtig genoeg tegenover dat een relatief groot deel van de kanttekeningen van het eerste deel niet of nauwelijks onder handen genomen. Zo zakt de beeldverversing om de haverklap naar een bedroevend laag niveau, komt het kleurgebruik erg flets over en zijn de laadschermen wel erg prominent aanwezig. Vooral in de PlayStation 3-versie nemen deze mankementen behoorlijke proporties aan.  Daarnaast is er nog steeds sprake van een reeks storende spelelementen. Bij het doorlopen van een aantal specifieke opdrachten zul je bijvoorbeeld steevast gehinderd worden door een automobilist of voetganger, waardoor je vaker dan gewenst een alternatieve, niet-logische route dient te zoeken.

Deze oneffenheden nemen echter niet weg dat Skate 2 een meer dan positief gevoel achterlaat. Het spelconcept stond al in het origineel haar mannetje en is in dit tweede deel op vrijwel elk front gepolijst, kleine uitzonderingen daargelaten. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de uitstekende online spelmodi, die met enkele drukken op de knop bijna naadloos overlopen in de verhaalmodus. Ook online kun je immers gewoon vrijelijk door de stad bewegen, alleen dan nu met de aanwezigheid van menselijke tegenstanders, die je als het ware kunt uitdagen om aan een wedstrijdje deel te nemen. En gezien de enorme diversiteit aan wedstrijden en de mogelijkheid om je zelfgecreëerde skatespots te gebruiken, weet dit spelgedeelte de toch al niet mi elijke spelduur aanzienlijk te verlengen.