Sid Meier’s Civilization: Beyond Earth – Buitenaards goede spin-off | Gamer.nl

Sid Meier’s Civilization: Beyond Earth – Buitenaards goede spin-off | Gamer.nl

PC REVIEW - Als je gevraagd wordt om een Nederlandse gamedeveloper te noemen, zal je vermoedelijk Killzone-ontwikkelaar Guerrilla Games noemen. Toch zijn er inmiddels ook talloze andere, kleinere studios die fraaie (indie)games hebben uitgebracht. Zo brachten de afgelopen jaren ons onder andere Reus van Abbey Games, Awesomenauts van Ronimo Games en Luftrausers van Vlambeer. Met regelmaat komen er dus kwalitatief degelijke titel van Nederlandse bodem. Nieuw in dit rijtje is Amulware, dat debuteert met Roche Fusion.

We hebben het verpest op de aarde, luidt de bittere en tegelijkertijd hoopvolle boodschap van Civilization: Beyond Earth, maar we krijgen de kans om het nog eens te proberen. Om ver weg van onze uitgeputte geboorteplaneet nogmaals een beschaving op te bouwen. Na een wereldwijde, bijna mythische, catastrofe in de nabije toekomst, gebruikt de mensheid de laatste beschikbare hulpbronnen om expedities naar zo veel mogelijk levensvatbare planeten te sturen. Decennia later komen de kolonisten aan bij hun bestemming en moeten ze helemaal opnieuw beginnen.

Met de kennis van nu

Iedereen die bekend is met de Civilization-reeks, zal gelijk aan de slag kunnen met Beyond Earth. Beginnend op een mysterieuze wereld met een enkele nederzetting en een verkenner, bouw je voorzichtig een nieuw bestaan op. In de steden bouw je faciliteiten, werkers in gele exoskeletten bewerken het land en je eerste militaire eenheden verkennen voorzichtig de nieuwe wereld. Firaxis steekt het niet onder stoelen of banken: Beyond Earth is geen vervolg, maar een spin-off.

Sid Meier’s Civilization: Beyond Earth

Zodra je aan het onderzoeken slaat, worden de eerste duidelijke verschillen tu en Beyond Earth en zijn grote broer zichtbaar. De futuristische technologieën die tot je beschikking staan zijn niet, zoals in de overige Civ-titels, in een lineaire boomstructuur geordend, maar gerangschikt als een soort web. Niemand weet hoe de toekomst er precies uit gaat zien en de game reflecteert dat op deze manier. Zo zou het kunnen dat we ontzettend veel leren over de menselijke geest door deze met behulp van computers te simuleren, maar we zouden tot vergelijkbare inzichten kunnen komen door de zwermintelligentie van de lokale fauna te bestuderen.

Iedereen begint technologisch op hetzelfde punt, maar daarna kan het alle kanten op gaan. De enorme vrijheid die dit met zich meebrengt is naast een enorm pluspunt ook een valkuil, omdat je hierdoor gedesoriënteerd kunt raken. Doorgaans heb je met Civilization een aardig idee waar je naartoe moet. Met de wereldgeschiedenis in het achterhoofd snap je wel dat je eerst buskruit moet hebben voordat je kanonnen kunt smeden, maar in Beyond Earth is een dergelijke afhankelijkheid lang niet zo vanzelfsprekend. Dit kan leiden tot kromme situaties, zoals het feit dat de uitvinding van computers niet vereist is voor het ontwikkelen van volledig autonome robots of dat je satellieten in de lucht kan schieten zonder enige kennis van chemie.

Gevangen in het web

Het was aanvankelijk verdwalen in het verstrikkende web van mogelijkheden, maar we vonden de oplo ing in ouderwets kortetermijndenken. Als je een potje aanvangt, stel je een expeditie samen die je een aantal beginbonu en geeft. Daarna kun je alle grootste plannen uit het raam gooien. Veruit de grootste factor die bepaalt hoe je speelt is de omgeving waarin je landt. Als je het geluk hebt om midden in vruchtbare graslanden te beginnen, zonder ook maar één allesverslindende Siege Worm in zicht, mag je van geluk spreken. Voor hetzelfde geld begin je in een woestenij, gevuld met giftige Miasma en rare paarse stenen die in de lucht zweven. Op zo’n moment maak je hele andere keuzes dan in de eerstgenoemde situatie. Een standaard beginstrategie, zoals in Civ 5 rushen naar The Great Library en dan door naar The Oracle, is er niet meer bij. Dit is wennen, maar uiteindelijk bevrijdend.

Sid Meier’s Civilization: Beyond Earth

Het nieuwe Tech Web van Beyond Earth vraagt dus een nieuwe manier van denken ten opzichte van vorige Civ-games. Dat neemt niet weg dat het maken van intere ante keuzes, elke beurt weer, nog steeds de kern is van de game. Meer dan ooit zelfs, want we hebben nog nooit zo veel besli ingen moeten nemen. Elke paar beurten komt er wel een dilemma of een verzoek langs om het hoofd over te breken. Deze vraagstukken zijn nuttig om twee redenen. Allereerst helpen deze keuzes bij het uitkristalliseren van je speelstijl. Vrijwel elke type faciliteit dat je bouwt mag je een paar beurten later voorzien van een extra bonus. Verwacht je binnenkort een paar steden te veroveren van een concurrerende expeditie? Dan kun je het beste voor extra Health kiezen bij het bouwen van je eerste Clinic.

Het tweede voordeel van al die keuzes is dat ze je op weg helpen in het spel. De uiteenlopende quests moedigen je aan om nieuwe nederzettingen te bouwen of een bepaalde technologie te onderzoeken. Door je telkens weer wakker te schudden blijft de game boeien en heb je ook na langere tijd spelen niet het gevoel dat je alles zomaar op de automatische piloot kunt spelen. En jazeker, ook deze Civilization weet het nog-één-beurtje-maar-syndroom aan te wakkeren.

Drie absolute waarheden op één planeet

De rode lijn van Beyond Earth wordt gevormd door de Affinities. De kolonisten dragen stuk voor stuk de herinnering aan The Great Mistake bij zich. Ze zijn allemaal vastbesloten om deze tragedie niet te herhalen en deinzen er niet voor terug om voor god te spelen. Maar hoe? Op deze vraag geeft Beyond Earth drie antwoorden in de vorm van ideologieën. Volgens de Purity-gedachte zijn de kolonisten de voorhoede voor hen die zijn achtergebleven. Het is hun taak om de nieuwe planeet om te vormen tot een aards paradijs, zodat de hele mensheid verder kan gaan alsof er niets gebeurd is.

Sid Meier’s Civilization: Beyond Earth

Supremacy-aanhangers willen ook weer contact krijgen met de oude aarde, maar zij kiezen er vol enthousiasme voor om zichzelf met technologie te verbeteren en zijn van mening dat ook die zielige, achtergelaten aardbewoners verlicht moeten worden. Tot slot heb je de Harmony Affinity, die zich meer bezighoudt met de flora en fauna van hun nieuwe thuis. Aanhangers daarvan zijn erop gericht om een hogere vorm van bewustzijn te bereiken, met behulp van flinke dosis genetische modificatie. Welke ideologie je ook kiest, er zal altijd iemand zijn die het grondig met je oneens is.

Hoewel deze drie ideologieën wezenlijk van elkaar verschillen, zijn ze niet allesbepalend voor je speelstijl. De aanhangers van Harmony klinken bijvoorbeeld als vredelievende bomenknuffelaars – en zo kun je die rol ook spelen – maar het lachen vergaat je als een vervorderde Harmony-speler met zijn kwalachtige satellieten je legermacht bombardeert, terwijl zijn genetisch gemodificeerde gedrochten met enkele klappen de verdediging van je hoofdstad verpulveren. De drie Affinities kun je levelen door specifieke technologieën te onderzoeken en quests uit te voeren. Het belangrijkste nut hiervan is dat je hierdoor ook de beschikking krijgt over verbeterde troepen en bonu en. Ook moet je een bepaald niveau halen voordat je de technologische overwinning kunt behalen. Of je nu vreedzaam of agre ief speelt, je ontkomt haast niet aan de keuze voor Purity, Supremacy of Harmony.

Sid Meier’s Civilization: Beyond Earth

Wat voor Eclipse?

De drie levensovertuigingen komen met hun eigen uiterlijke kenmerken en Firaxis heeft deze, net als de rest van de spelwereld, buitengewoon gedetailleerd weergegeven. Beyond Earth ziet er uitstekend uit. Planeten verschillen van elkaar in uiterlijk en kleurtinten, omgevingen zijn altijd duidelijk te onderscheiden en lopen uiteen van door Miasma omgeven nesten tot idyllische aardlandschappen. Werkeenheden hebben animaties voor verschillende taken en zwaar bepantserde oorlogsmachines klappen soepeltjes uit voordat ze hun dodelijke lading lo en. Ook op muzikaal vlak blinkt Beyond Earth uit, met muziek die de eerste voorzichtige stappen op een vreemde bodem perfect onderstreept, maar ook vervuld is van optimisme en avontuurzucht.

Het enige element dat audiovisueel niet uit de verf komt, zijn de Wonders die je kunt bouwen. Deze unieke en prestigieuze projecten kosten een hoop tijd en moeite, maar geven je kolonie een significante bonus. Beyond Earth volgt dezelfde aanpak als bij voorgaande Civs: bij het voltooien zie je een afbeelding van het project, een quote die het geval van commentaar voorziet en een opsomming van de bonu en. Hier gaat het mis. Bij een Gene Vault of een Tectonic Anvil kunnen we ons nog wel wat voorstellen, maar bij een Ectogenesis Pod of een Markov Eclipse raken we het spoor bijster.

Het probleem is vergelijkbaar met de desoriëntatie die we ervoeren met de Tech Web: we hebben geen historische context die ons op weg helpt. Je mist het perverse genoegen dat je voelt zodra je het Vrijheidsbeeld in Beijing neerzet. Om meer over deze esoterisch klinkende prestaties te weten te komen kunnen we de Civilopedia induiken, maar dan is het te laat voor de emotionele voldoening die hoort bij het winnen van de race naar voltooiing. Het doet verlangen naar de tijd waarin een naam, wat documentairebeelden en een kinderrijmpje .

Sid Meier’s Civilization: Beyond Earth

Onder de motorkap

Beyond Earth draait op dezelfde engine als Civilization 5 en laat zich op precies dezelfde manier besturen. Dat betekent helaas ook dat de game dezelfde onhandigheden kent als zijn historisch ingestelde grote broer. Eenheden die complexe routes moeten volgen, bijvoorbeeld van het ene eiland naar het andere, net als werkers die het bevel hebben gekregen om de omgeving automatische te verbeteren, hebben de neiging om na een paar beurten doodleuk stil te blijven staan. Ook zijn eenheden die in steden op een commando wachten lastig aan te klikken, zonder dat je per ongeluk de stad zelf selecteert. Om dan weer uit het stad cherm te raken, moet je een knop onderin het scherm, of een knop rechtsboven aanklikken, of de escape-toets indrukken. Nadat we een maand geleden konden genieten van de intuïtieve muisbesturing van Endle Legend, voelt dit als een stap terug.

Op het technische vlak is er beter nieuws. Beyond Earth draait prima en los van bovengenoemde ergerni en zijn we vrijwel geen bugs tegengekomen. De computergestuurde tegenstanders zijn capabel en laten je niet lang wachten voor je weer aan de beurt bent. We merkten dat de AI zich aanvankelijk vreedzaam opstelt – niet gek voor idealistische gelukszoekers – maar steeds meer ruzie zoekt naarmate de facties meer gaan verschillen qua Affinity. Hoewel ze redelijk agre ief spelen op hogere moeilijkheidsgraden, kunnen ze uiteindelijk niet tippen aan de achterbakse acties van tegenstanders van vlees en bloed. Civilization 5 heeft de reputatie instabiel te zijn tijdens multiplayer, maar voor zover we het hebben getest lijkt de netcode van Beyond Earth robuuster dan die van zijn voorganger. Ook na tientallen beurten hebben we geen last gehad van desyncs of spelers die de verbinding kwijtraken.

Sid Meier’s Civilization: Beyond Earth

Dat we genadeloos inzoomen op de gebreken van Beyond Earth, betekent niet dat we teleurgesteld zijn in de game, integendeel. Ook al is de implementatie van de Tech Web niet vlekkeloos en ook al hebben de Wonders niet de impact die ze verdienen, Beyond Earth blijft een gewaagd project dat de futuristische setting goed weet te vatten. De vrijheid die je krijgt om je te ontwikkelen maakt elk potje spannend en een aanhoudende stroom van altijd relevante keuzes helpt je op weg naar het utopische eindstation van een tot de verbeelding sprekende Affinity. Sid Meier’s Civilization: Beyond Earth is niet de beste game die Firaxis ooit heeft gemaakt, maar ook een mindere Civilization verdient absoluut de aandacht.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou