Het is alweer een tijd geleden datik een game heb gespeeld die me echt de wil om te spelen ontnam.Shinobido: Tales of the Ninja is er echter weer eentje die mijknarsetandend deed verder spelen. Of lachend, uit leedvermaak. Als ikdiep in mijn geheugen graaf kom ik zelfs tot de conclusie dat devorige game die dezelfde reactie bij mij teweeg bracht, Tenchu wasvoor de PSP. Ja, die andere Ninja Game.Het ziet er naar uit dat de makers vanShinobido Tenchu als voorbeeld hebben genomen bij het maken van degame. Het is jammer dat behalve het concept, ook de vele foutenklakkeloos zijn overgenomen. Meteen vallen de ondermaatse graphics opdie zelfs op de PS1 voor opgetrokken wenkbrauwen zou zorgen. Lageresolutie textures, ongedetailleerde vijanden en levels, plus niet tevergeten de beperkte kijkafstand zorgen ervoor dat het beeld dattevoorschijn wordt getoverd benedenmaats is. De korte kijkafstand vanenkele meters zorgt er tevens voor dat het lijkt alsof de bijvoorbaat al niet grote levels vanuit een geblindeerde, glazen stolpworden gespeeld. Pas als objecten en vijanden tot op ongeveer tientot vijftien meter zijn genaderd, verschijnen ze in beeld.

Gelukkigzorgt dit er niet voor dat de vijand een gevaar vormt door hunsuperieure zicht. Nee, de vijand lijkt niet alleen last te hebben vaneen nóg kleinere geblindeerde glazen stolp, maar reageren ooknog eens alsof ze achterlijk zijn. Dit gecombineerd met de in deoudheid schijnbaar heersende doofheid zorgt voor bijzonder lulligestrijders. Vooral de doofheid van de vijand doet je nadenken over defunctionaliteit van een aantal aspecten van de gameplay. Zo is er deoptie om met de R-knop geruisloos naar de vijand toe te sluipen. Meteen stealth kill (een animatie die steeds hetzelfde is) kan dezedaarna worden afgemaakt. Het is echter ook mogelijk om van achterenop de vijand af te rennen, waardoor deze je onmiddellijk opmerkt.Ehm, nou nee. Het geval wil dat bij het niet gebruiken van destealth-knop, de vijand evenmin jouw aanwezigheid opmerkt. Bijkomendvoordeel is dat je ook nog eens sneller bij de vijand kan komenzonder dat deze zich in de tu entijd kan omdraaien. De functie vanstealthy achter de vijand aan kruipen ontgaat me daarom een beetje.Oh, en de rare glitches die ervoor zorgen dat de vijand rechttegen een muur blijven oplopen, helpen ook niet bij het uitdagendmaken van de AI in deze game.

Behalve de praktisch overbodigestealth functie zit de rest van de besturing matig in elkaar. Zowerkt de camera, hoe voorspelbaar, vaker tegen dan mee. Door eenenkele druk op de R-knop is deze weer te centraliseren, maar dit isin de praktijk te onhandig en moet te vaak gebeuren. Gelukkig is erde mogelijkheid om op nabije vijanden te locken. Deze functiefocust de camera op de vijand, waardoor deze in beeld blijft. Ook kanin deze mode worden geblokt en aanvallen worden uitgevoerd in derichting van de vijand. Er is echter geen echte afwi eling in hettype aanval en de voorspelbaarheid van de vijand zorgt meestal voorkorte gevechten.

Dit gaat echter niet op als er meerderevijanden zijn die je tegelijkertijd aanvallen. Op dit soort momentenis het lock-systeem eerder een vloek dan een zegen. Het isnamelijk niet mogelijk om op een vijand naar keuze te locken.Dit zorgt ervoor dat je bijna verplicht bent één vijandeerst te verslaan, voordat met de volgende kan worden begonnen. Ditwordt je echter behoorlijk moeilijk gemaakt als een van de anderevijanden in je rug op je staat in te hakken. De enige optie op datmoment is de vrije camera te gebruiken, die bijna altijd verkeerdgericht staat. Een selectie van de grootste fouten vandeze game laten alvast zien waarom Shinobido beter in de schappen kanblijven liggen. Toch zijn er een aantal punten waarop de game zicheen fractie weet te rehabiliteren. Zo is het aanbod aan speelbarepersonages met dertig behoorlijk groot te noemen. En hoewel de movesper persoon niet echt afwi elend zijn, kan enige afwi eling welworden bereikt door veel van personage te switchen. Dit blijft echtereen paardenmiddel. Extra mi ies zijn ook nog eens te downloaden alsde game via USB wordt aangesloten op een PS2 met de game Shinobido:Way of the Ninja. Levels die in de level editor van deze nogal matigegame zijn gemaakt, zijn ook te spelen op de PSP. Een uitgebreidestory mode zorgt ervoor dat er enige keuze is in levels. Zo kan opverschillende manieren het einde van het verhaal worden gehaald,waarbij de nadruk gelegd kan worden op meer stealthy of actierijkegameplay.En dat waren de positieve punten welzo'n beetje. Ironisch is dat deze punten niet onderdeel uitmaken vande gameplay, maar van de extra opties die Shinobido: Tales of theNinja rijk is. Gezien het aantal negatieve punten dat de game kent,vallen de positieve punten in het niet bij deze minpunten. Deze gameis een slechte kloon van een al even slechte concurrent op hetzelfdesysteem. Niets meer en niets minder.