Het is alweer tien jaar geleden dat het derde deel van de prestigieuze Shin Megami Tensei-serie, in Europa als ‘Lucifer’s Call’, voor het eerst op de markt verscheen. Het kostte ontwikkelstudio Atlus ruim een decennium voordat ze een nieuw deel wisten te ontwikkelen dat de toevoeging van het Romeinse cijfer ‘IV’ waardig is. Dit jaar markeert het einde van dat decennium.
Computers in de Middeleeuwen
Als een knipoog naar de eerste Shin Megami Tensei uit 1992, begint deze vierde iteratie met een reeks van griezelige droomscènes, waarin hoofdpersonage Flynn (of hoe jij hem noemt) wordt begeleid door onbekende stemmen en schimmen. Je ontwaakt in het Middeleeuwse koninkrijk van Mikado. Daar ondergaat elke achttienjarige de zogenaamde ‘Gauntlet Rite’, een traditie waarmee wordt vastgesteld wie er een Samurai mag worden. Flynn en vier anderen zijn de uitverkorenen: zij worden elk eigenaar van zo’n Gauntlet en daarmee een heuse Samurai. Al gauw ontdekken ze dat de Gauntlet een draagbare computer is die ze gebruiken in de strijd tegen demonen.
Via een reeks bizarre gebeurteni en in en rondom Mikado, belanden Flynn en kornuiten vrij plotseling in een apocalyptisch Tokyo. In een zoektocht naar de mysterieuze Black Samurai, die kort daarvoor paniek zaaide in Mikado, ontstaat er een intere ante wi elwerking tu en het Middeleeuwse Mikado en het hypermoderne Tokyo en is het aan jou om de geheimen van beide werelden te ontsluieren.
Orde of wanorde?
Jouw acties bepalen de toekomst van wereld. Vrijwel elke keuze die je maakt, of het nu gaat om het beantwoorden van vragen of voltooien van specifieke quests die je hebt uitgekozen, heeft invloed op de toekomst van Mikado en Tokyo. Twee van Flynns mede-Samurai geven hier sturing aan. Enerzijds de zachtaardige Jonathan, die ondanks zijn elitaire achtergrond ernaar streeft iedereen gelijk te behandelen, en anderzijds de wildebras Walter, die zich als vi erszoon afzet tegen de hiërarchie van Mikado en gelooft in het recht van de sterkste. Jonathan en Walter representeren respectievelijke ‘Law’ en ‘Chaos’, waarvan beide inherent noch goed noch slecht zijn. Aan jou de keuze.
Het verhaal van IV, dat speelbaar is zonder voorkennis van de serie, blijft spannend genoeg tot de aftiteling, maar schiet tekort op het gebied van originaliteit door de vele knipogen naar eerdere delen. Een overdaad aan easter eggs. Gelukkig is dat niet zo erg; het verhaal dient hier immers slechts als achtergrond. Als een gids om je wegwijs te maken in het enorme Tokyo. Als een excuus om de straten van Shibuya onveilig te maken, op zoek naar demonen.
Menselijke demonen
Op het bovenste scherm bestuur je Flynn door de zeer gedetailleerde 3D-omgevingen van Tokyo, waarbij je kunt kiezen tu en verschillende camerastandpunten. Het onderste scherm, de Gauntlet, toont je statistieken, demonen en geïnstalleerde apps. Zoals in recente Persona-delen lopen vijanden zichtbaar rond in de omgevingen. Sla jij hen voordat zij jou kunnen slaan, dan ben je als eerste aan zet in het gevecht.
Dan opnieuw een keuze: ga je het dialoog aan met de demon, of trek je liever meteen je zwaard? Gesprekken bestaan uit een reeks lastige vragen waar niet per se een ‘juist’ antwoord op is. Persoonlijkheden van demonen spelen hier ook een belangrijke rol in. Zodra ze in de stemming zijn, kun je onderhandelen. Ze vragen om voorwerpen, geld of zelfs het leven van een van je teamleden. Eenmaal kaalgeplukt besluiten ze je om je team te versterken. Meestal althans, want soms maken ze je belachelijk voor je gulheid en rennen ze weg. Weg geld. Het zijn net mensen.
Turn Pre
Gevechten ontvouwen zich via het Turn Pre -systeem. Elk teamlid (inclusief jijzelf) krijgt één actiepunt om aan te vallen en als deze punten op zijn, gaat de beurt naar de tegenstander. Je kunt je actiepunten oprekken door de zwakke plek van de vijand te raken, want dan consumeert het systeem slechts een half actiepunt. Andersom werkt het ook: je verliest twee actiepunten als de vijand de aanval ontwijkt of nullificeert, en al je actiepunten als je aanval gereflecteerd of absorbeerd wordt.
Het Turn Pre -systeem wordt in dit deel uitgebreid met de Smirk. Als jouw teamlid een aanval van de tegenstander nullificeert of de vijand juist raakt met een critical hit, is er een goede kans dat het teamlid de Smirk activeert. Het grijnzende icoontje dat dan verschijnt laat je weten dat tijdelijk alle stats door het dak schieten; de snelheid en aanvalskracht van het teamlid nemen sterk toe, waardoor deze vrijwel niet geraakt kan worden en zijn eigen eerstvolgende aanval vrijwel zeker een critical hit is. Hierna verdwijnt de Smirk-status. Vijandige demonen misbruiken bovengenoemd systeem echter ook naar hartelust, dus wees op je hoede, ongeacht het level van de vijand.
Game Over afkopen
Hoewel het instapniveau van Shin Megami Tensei IV vrij hoog is, neemt de moeilijkheidsgraad gaandeweg drastisch af. Je gaat nog steeds regelmatig dood, maar dat betekent niet per se game over. Charon, de veerman van de rivier Styx, heeft het namelijk te druk en geeft je de kans hem om te kopen. Voor een flink bedrag aan Macca (de in-game valuta) of play coins zet hij je terug waar je gebleven was. Als je het geld niet hebt maar wel graag terug wilt, dan zet hij de onkosten op de rekening. Mocht het alsnog te moeilijk zijn, dan stellen Charons bedienden je in staat de moeilijkheidsgraad te verlagen.
Ook fuseermeester Mido maakt zijn rentree, maar deze keer in de vorm van een app voor Flynns Gauntlet. Het fuseersysteem is grondig op de schop gegaan, waarbij je gericht kunt zoeken op demon, demonenras, aanval en affiniteit. Ook doet Mido suggesties voor bepaalde fusies. Het nieuwe systeem is wellicht even wennen, maar het kunnen selecteren van de te overdragen aanvallen maakt het een radicale verbetering ten opzichte van het vorige systeem.
Shin Megami Tensei IV is een technisch hoogstandje. Binnen twee seconden schakel je van verkennen naar vechten en kies je je aanvallen terwijl de camera op dynamische wijze de geanimeerde sprites in beeld brengt en zinderend gitaarwerk het gevecht begeleidt. Daar doe je het voor. Voor het rennen door een geruïneerd Tokyo zonder daglicht, waar mens en monster tegen elk hun wil in zij aan zij leven, en waar je enige vrienden je vijanden zijn.
Dit artikel is geschreven door Guan van Zoggel, afgestudeerd Japanoloog. Hij heeft een half jaar in Japan gewoond en heeft een fascinatie voor alles uit het land uit de rijzende zon.