Sterker nog, Shape of the World schuift ook traditionele vormen van verhaalvertelling van tafel. Er is een gebrek aan dialogen en zelfs de spelwereld kent geen vooraf bepaalde vormgeving. In plaats daarvan wandel je van monoliet naar monoliet, alwaar de ecologie van de spelwereld procedureel gegenereerd wordt. Nu eens leidt dit tot een naaldbos waar roodtinten de boventoon voeren en vliegende inktvisjes om je heen dartelen, dan weer kom je in een felblauw moeras terecht.
Met enkel de driehoekvormige monolieten als referentiepunt, nodigt Shape of the World je uit om die telkens veranderende omgevingen aan de tand te voelen – om zo te ontdekken dat je aanwezigheid een onuitwisbare invloed op je milieu heeft. De game bevraagt zo hoe de mensheid haar directe en indirecte leefwereld ervaart en naar eigen hand zet. Wat is leven? Hoe leven wij samen met de flora en fauna om ons heen? Waarom spreken wij over de wereld in de genitief, alsof haar rijkdom de onze is?
Ecologie
Expliciet wordt het nergens. De wateren en rivieren in Shape of the World zitten niet vol plastic, noch stuit je op medemensen en hun radioactieve fabrieken en ronkende Vespa’s. Nee, in de twee tot drie uur durende wandeling begeef je je enkel in ogenschijnlijk onaangetaste landschappen, of deze nu tjokvol meren, kraters, bergtoppen, grind, zand, loofbomen, wurgplanten of ijspegels zitten.
Hier is de kracht van Shape of the World gelegen. Canadese ontwikkelaar Hollow Tree Games laat het overduidelijke en welbekende onuitgesproken, maar laat tu en de regels door blijken hoe het over de ecologische diversiteit op onze wereld denkt. En daar kiest het een vorm voor die aan het late impre ionisme grenst – met een fabelachtige ambient soundtrack en een voorkeur voor elementaire kleuren.
Nooit vervalt Shape of the World in grootspraak: hoewel kleurrijk, is dit een ingetogen en bescheiden genregenoot van Everything, Flower en Proteus. Het gaat hier niet om het sublieme of goddelijke, noch om de wonderen die ons universum mogelijkerwijs te bieden hebben. Shape of the World reflecteert op details uit onze belevingswereld – en doet dat met verve.
Wonderlijk
Enkel op het gebied van productie en afwerking haalt Shape of the World het niet bij eerdergenoemde titels. Waar de game je uitnodigt om je eigen route door de steeds veranderende spelwereld te vinden, leidt dit regelmatig tot onoplosbare problemen. Zo kom je zo nu en dan vast te zitten achter rotsen of bomen, maar komt het ook voor dat je volledig door de ondergrond heen zakt. De enige optie is vervolgens om dat specifieke hoofdstuk opnieuw te doorlopen.
Desondanks schittert Shape of the World in haar detailrijke en wonderlijke weergave van de aarde. Hollow Tree Games zet in die zin het medium games in om ons op een andere, en wellicht groenere manier naar onze omgeving te laten kijken – zonder je de les te lezen. Shape of the World is geen pedagogisch hoogstandje, maar leert je wellicht meer over ecologie dan menige Ted Talk.
Shape of the World is nu beschikbaar voor pc, Xbox One, Switch en PlayStation 4. Voor deze review is de PlayStation 4-versie gespeeld.