Hoewel Shadowrun Returns een van de grootste succe en op Kickstarter is, zal het grootste deel van onze lezers nog nooit van de serie gehoord hebben. Gamedesigner Jordan Weisman bedacht het rollenspel eind jaren tachtig, toen het internet nog het domein was van zeldzame 'computerwizards', The Lord of the Rings voor impopulaire geeks en no-nonsense megacorporaties de wereld leken over te nemen. Door al die elementen te combineren, kwam hij tot de futuristische wereld van Shadowrun. Oftewel Blade Runner met orcs.
Later volgde een aantal 16bit-consolegames dat meer gewaardeerd werd door critici dan het grote publiek. Geen wonder dat geen enkele uitgever de serie meer wilde aanraken (uitgezonderd Microsoft die er in 2007 een tegenvallende shooter van maakte) en Weisman zijn toevlucht tot Kickstarter zocht. Daar haalde het 1,8 miljoen op; veel meer dan verwacht, maar geen budget voor een AAA-titel. Shadowrun Returns valt tu en wal en schip. Niemand weet exact wat we kunnen verwachten of eisen.
De Decker hackt, de Samurai schiet
Shadowrun is opgebouwd uit modules. Dat betekent dat je voor het spel verschillende campagnes en mods kunt downloaden en die alle aparte savegames en hoofdpersonages bevatten. Er zit een leveleditor ingebouwd, dus iedereen die dat wil, kan een eigen campagne bouwen en die delen via de Steam Workshop.
Wanneer je het spel koopt staat er een officiële campagne klaar van Weisman zelf. Daarin kun je aan het begin kiezen uit rollen als Street Samurai, Deckers en Riggers. Voor de Shadowrun-leken is dat een behoorlijke verwarrende berg aan onbekende termen. Veel hulp biedt het spel helaas niet. De Samurai kunnen vechten met zwaarden, maar zijn net zo goed de rangers uit andere RPG's. Deckers zijn hackers, Riggers besturen robots en de magiërs zijn zowel Mage, Shaman als Adept. Veel hoef je achteraf niet op de rolverdeling te letten, want Shadowrun werkt niet met vaste cla es. Wij kozen bijvoorbeeld voor een Street Samurai, maar we gaven hem later magische krachten. Maar hij eindigde als hacker.
Een nadeel van het gebrek aan uitleg is dat je bijvoorbeeld in het begin een Decker uitprobeert, maar die kla e blijkt vervolgens compleet nutteloos in de eerste uren van de officiële campagne. Zij functioneren alleen in The Matrix, een spelonderdeel dat pas later bruikbaar is. Wij staken daarnaast ook veel punten in Charisma en kozen een aantal exclusieve perks voor gesprekken. Hoewel er uren aan conversaties in Weismans campagne zitten, is het aantal keren dat we de opties konden gebruiken op één hand te tellen. Punten verspild dus. De effectiviteit van je held is helaas compleet afhankelijk van de nukken en intere es van de campagnemaker.
De isometrische wereld van Shadowrun Returns
Wat meteen opvalt is de isometrische wereld. Het camerastandpunt waarbij je schuin van boven neerkijkt op het speelveld kent iedere moderne gamer, maar Shadowrun is gemaakt in de kla ieke tweedimensionale stijl waarin je de camera niet kunt draaien. Het is even wennen, want je ziet soms de spelwereld niet goed en het aanklikken van de richting is daardoor soms wat lastig. Wel is het tweedimensionale artwork van de achtergronden van deze tijd. Het oogt netjes, gedetailleerd en is beeldvullend als je geheel ingezoomd speelt.
In de officiële campagne zit behoorlijk wat afwi eling. Ze kent een spannend, typisch film noir-verhaal dat steeds dieper en dieper gaat. Ook krijg je de kans om detectivewerk te doen en zijn de turn based-gevechten onderdeel van het verhaal, waardoor ze niet aanvoelen als ’grinden’. Tijdens de gevechten kun je op een logischere manier dekking zoeken dan in de meeste andere spellen: een plantenbak biedt bijvoorbeeld minder dekking dan een kast. Je zit bovendien niet vast aan één team, maar huurt telkens de personages in die je het meest geschikt vindt voor de klus die geklaard moet worden.
Toch biedt de eerdergenoemde Matrix-wereld de leukste afwi eling. Wanneer je in een gevecht belandt waar bijvoorbeeld vijandige turrets op je schieten, dan kan een van je Deckers een computer hacken om die over te nemen. Terwijl de andere drie teamleden in de echte wereld je rug dekken, vecht de Decker in een neoncomputerwereld tegen digitale vijanden. Magic, guns and computers; Shadowrun heeft het allemaal. Dat is wat het zo leuk en origineel maakt.
De limieten van crowdfunding
Hoewel er veel ouderwets plezier met Shadowrun Returns te beleven valt, heeft het Kickstarter-succes ook zijn limieten. Zo mi en we een aantal moderne voice-actors dat de droge lappen tekst tot leven laat komen. Helaas zou voice-acting een te grote hap van het budget zijn geweest. Ook is er niet geïnvesteerd in een lange soundtrack. De nostalgische synthesizerdeuntjes zijn even leuk, maar na een paar uur hadden we het wel gehoord.
Ook merkten we, naast het eerdergenoemde gebrek aan uitleg, dat het Shadowrun RPG-systeem meerdere ineffectiviteiten kent. Zo was er achteraf geen enkele reden om in pistolen te investeren. Het voordeel van pistolen (amper herladen), weegt niet op tegen de voordelen van shotguns, smg's en machineguns (veel meer schade). Ze bleven zelfs even nauwkeurig op lange afstanden. Het vervelendste en vrij onvergeeflijk is het gebrek aan een goed savesysteem. Het spel savet pas wanneer je van level verandert.
Daardoor kun je niet makkelijk terug om andere keuzes te maken en voor lange gevechten zul je met je kont achter de computer moeten blijven zitten. Hopelijk wordt dit nog gefikst, want aankomende campagnebouwers zullen zeker grote levels en gevechten willen opzetten. Die community-inbreng is waar het succes van Shadowrun uiteindelijk van af zal hangen. Goed nieuws: de fans zijn al begonnen aan een campagne-remake van het origineel op de SNES. Shadowrun Returns is daarnaast extreem geschikt voor de iPad. We hopen voor tablet-gebruikers dat ze vaart zetten achter de overzetting.