Scribblenauts Showdown is een gewaagde nieuwe stap in de franchise, dat moeten we toegeven. Het is voor het eerst dat de serie afstapt van het puzzelgenre. Scribblenauts Showdown is een heus partyspel, maar wie denkt net zo kunstzinnig te kunnen zijn met woorden als in voorgaande delen, komt bedrogen uit. Het creatieve aspect van de serie is namelijk naar de achtergrond verdwenen, terwijl gimmicky minigames de overhand hebben.
Showdown
Scribblenauts Showdown bestaat hoofdzakelijk uit twee onderdelen, namelijk de Versus- en Showdown-modus. In de eerste kun je rap achter elkaar minigames spelen tegen de computer of een tweede speler, terwijl de Showdown-modus je een bord- en kaartspel voorschotelt en de hoofdattractie van de game moet voorstellen. In deze modus is het zaak om als eerste de finish te bereiken door iedere beurt een kaart te spelen. De meeste kaarten verbeelden een specifieke minigame die gewonnen moet worden, waarna de winnende speler een aantal stappen vooruit mag doen – of de verliezer juist achteruit. Hiernaast zijn er ook kaarten die je zonder pardon (of minigame) laten vooruitlopen op de rest, of alle spelers naar het midden van het bord laten komen. Net wanneer je denkt een laatste sprint te trekken naar de finish, kan een speler je dus flink dwarsbomen. Het zijn taferelen die niet zelden doen denken aan Mario Party of een ouderwets potje ganzenbord.
Althans, dat geldt mi chien voor de eerste paar rondes. Daarna wordt Showdown snel oud. Elkaar pesten met kaarten is even geinig, totdat je in een eindeloze loop blijft steken waarbij niemand een stap vooruit komt. Daarnaast zijn de minigames enkel met twee spelers te spelen, waardoor je in gezelschappen van meer dan twee personen altijd wel iemand hebt die zich loopt te vervelen op de bank. Een fijne bijkomstigheid is wel dat je daardoor nooit meer dan twee controllers nodig hebt.
Kwantiteit boven kwaliteit
Een partygame staat of valt uiteindelijk met de kwaliteit van de minigames en op dat front valt Scribblenauts Showdown behoorlijk tegen. Zevenentwintig minigames klinkt mi chien indrukwekkend, maar de ontwikkelaar heeft hier duidelijk gekozen voor kwantiteit boven kwaliteit. Bij de spelletjes in de categorie ‘Woorden’ moeten spelers een woord bedenken dat past binnen een bepaald thema en daarmee de overwinning halen. Zo is er een spel waarbij je vi en moet binnen hengelen en zelf het aas mag bepalen. Kies je een soort aas dat past binnen de gekozen categorie, dan is het waarschijnlijker dat de vi en happen. De woordcategorieën zijn behoorlijk uiteenlopend, van muziekinstrumenten tot giftige dieren en huishoudspullen, en er is dus genoeg potentieel voor absurde en hilarische resultaten.
Het is dan ook met deze ‘Woord’-spelletjes dat je de meeste lol beleeft, door simpelweg met krankzinnige voorwerpen op de proppen te komen (onze persoonlijke hoogtepunten bestonden uit het vi en met een klarinet en racen op een rietje). Wat zeker bijdraagt aan de droogheid van de situaties is dat het spel helemaal naar het Nederlands is vertaald, wat in een partysetting natuurlijk ook wel zo fijn is. Helaas zijn de minigames waarbij je creativiteit beloond wordt op één hand te tellen. Bij een groot aantal games maakt het namelijk geen donder uit wat voor zelfstandig naamwoord je tevoorschijn tovert en dient je creatie enkel als decoratie. Neem bijvoorbeeld Roverrace, waarin je zelf de vracht van een robotwagentje mag bepalen. Om te voorkomen dat je extra hinderni en op je pad tegenkomt moet je iets uit de juiste categorie zoeken, maar zolang je dat voor elkaar hebt, verandert er niets aan het spelletje behalve dat je een ander object achter je wagen hebt bungelen.
Erger nog zijn de minigames van het type ‘Snel’, waarbij je helemaal niets hoeft te bedenken en je enkel op knoppen ramt of wappert met de controller. Tot onze grote teleurstelling is de meerderheid van de minigames van dit type. Veel diepgaander dan de analoge stick van links naar rechts bewegen om een piñata kapot te slaan, of de controller op en neer te bewegen om een schat op te graven, gaan deze minigames helaas niet. Het enige voordeel is dat ze maximaal twintig seconden duren en je dan door kan naar (hopelijk) een leuker spelletje.
Zombiemieren in de zandbak
Gelukkig bevat Scribblenauts Showdown nog een derde modus en het is in deze zandbakmodus dat we nog enig soelaas vinden. In de Sandbox zijn acht verschillende themawerelden te vinden waarin je personages, dieren en ander gespuis moet helpen door objecten op te roepen. Help bijvoorbeeld een sjamaan met het vinden van voorwerpen voor zijn vuurritueel en hij beloont je met Starites, die je kunt inwi elen voor een uitbreiding van je woordenschat. Nog leuker is om met twee spelers je fantasie de vrije loop te laten en er een grote bende van te maken. Het duurde niet lang voordat we de ijsberen in onze dierentuin hadden vervangen door een vuurspuwende Cthulhu en er een kolonie zombiemieren rondliep door een uit de hand gelopen experiment met ondoden.
Helaas heb je de Sandbox-modus na een tijdje ook weer gezien en dan wordt pijnlijk duidelijk dat Scribblenauts Showdown te weinig om het lijf heeft. Een online multiplayer had zeker gepast en de game nog enigszins extra leven in kunnen blazen, maar om onverklaarbare reden ontbreekt deze. Met gewonnen Starites uit minigames en de zandbakmodus zijn nog nieuwe acce oires voor je zelfgemaakte Scribblenaut te ontgrendelen en de game bevat een aantal uitdagingen om te voltooien, maar het ontbreekt aan enige motivatie om daar nog moeite voor te doen. Er zijn simpelweg betere partygames en betere Scribblenauts-games te vinden, waardoor we Scribblenauts Showdown moeilijk kunnen aanraden.
Scribblenauts Showdown is verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch. Deze review is gebaseerd op de PlayStation 4-versie.