Ritmegames zijn in! Guitar Hero en Rock Band hebben de spellen waarin je op het ritme de juiste knoppen in moet drukken, mateloos populair gemaakt. Echter, lang voordat deze games miljoenen binnen wisten te halen dankzij ontelbare wannabe-rocksterren, waren er al talloze games die een dergelijk principe hanteerden.
Zoals Samba de Amigo op de Dreamcast. Deze game van Sonic Team werd nooit een grote verkoophit door de beperkte oplage waarin het verscheen, toch genoot de game al snel van een cultstatus dankzij de kekke sambaballen die er bij geleverd werden. Wees eerlijk: wie wil er nu niet schuddend met een stel grote, witte ballen dansen op de maat van Zuid-Amerikaanse muziek?
Tijd om meer mensen te laten genieten van deze plezierige bezigheid, zo moet SEGA hebben gedacht. Ze schakelden Gearbox Software in (ja, de mannen van Brothers in Arms) om Samba de Amigo over te zetten naar de Wii. Zonder sambaballen. Inderdaad, de Wii-overzetting van Samba de Amigo heeft geen sambaballen en dat is toch wel een gemis. Net zoals de gitaar een cruciale bijkomstigheid is van de Guitar Hero-ervaring, een stapje dichterbij het gevoel van een echte rockgod, zo helpen de sambaballen de speler in Latino-achtige sferen te brengen. Waarom in hemelsnaam geen sambaballen, SEGA? Al waren het plastic opzetstukjes voor de Wiimote, wij willen sambaballen!
Wanneer je als speler een beetje over de eerste schok heen bent, is het tijd om een goede besturing te kiezen. Je kunt twee Wiimotes gebruiken (in beide handen één, natuurlijk), of een Wiimote en een Nunchuck. Het valt aan te raden om voor die eerste optie te kiezen, omdat dit nog het meeste in de buurt komt van de ervaring op de Dreamcast. Van piepschuim fröbel je vervolgens twee opzetstukjes om de ervaring compleet te maken.
Er zijn zes verschillende richtingen waarin rondjes die op de maat verschijnen heen kunnen gaan. De Wiimotes moeten in de juiste richting gewezen worden alvorens je ze precies op het juiste moment schudt. Verschillende recensies in het binnen- en buitenland klagen over de gebrekkigheid van de Wiimote in deze game: de controller zou niet goed merken naar welke kant hij gericht wordt. Al deze recensenten hebben het bij zowel het juiste als het foute eind. Het gaat niet zozeer om de richting waarin je de Wiimotes richt, maar of je ze omhoog, omlaag of niet kantelt. Wanneer de speler dit eenmaal doorheeft, speelt Samba de Amigo een stuk gemakkelijker en valt dus ook een veel genoemd kritiekpunt weg: dat het onmogelijk is een perfecte score te behalen. Alleen bij de hoogste moeilijkheidsgraad verschijnen de rondjes zo snel dat de Wiimotes in enkele gevallen moeite hebben het tempo waarop jij beweegt, bij te houden.
Maar er is meer! Zo moet je af en toe ook een bepaalde pose aannemen gedurende een nummer, zoals beide Wiimotes omhoog houden. Soms moet je ook de Wiimotes op een bepaalde manier op en neer bewegen. Dit komt allemaal tu en het op de maat schudden van de Wiimotes door, waardoor het af en toe behoorlijk hectisch wordt. Maar oefening baart, in dit geval zeker, kunst.
Samba de Amigo is rijkelijk gevuld met muziek en speelmodi. Meer dan veertig nummers zijn voorzien, met een aantal verra ende en minder verra ende keuzes die in elk geval gemeen hebben dat ze de regenachtige herfstdagen weer wat vrolijkheid meegeven. Er is een modus voor twee spelers om samen de nummers te spelen, er zijn een aantal onbenullige minigames en de mogelijkheid om later nog nieuwe nummers te downloaden. Het zorgt ervoor dat Samba de Amigo een compleet pakketje is, maar helaas is dat niet genoeg.
Naast de overduidelijke visuele achterstand van het spel (alles oogt alsof het met gemak op de Dreamcast mogelijk was) is vooral de gameplay niet genoeg om de hedendaagse verwende gamer te blijven boeien. Toen Samba de Amigo op de Dreamcast uitkwam, was er weinig concurrentie op het gebied van ritmegames. Tegenwoordig is er flinke competitie en wordt de gameplay steeds complexer. Samba de Amigo heeft een erg simpele opzet. Het mag dan behoorlijk pittig worden in de hoogste moeilijkheidsgraad, het blijft een oppervlakkige ervaring die wel voor veel lol kan zorgen op feestjes of voor het uitgaan. Maar niet zoveel lol als wanneer er sambaballen bijgeleverd waren.