Het was ooit de Romeinse keizer Caligula die naar verluidt zijn paard tot consul wilde benoemen. Daar is het nooit van gekomen, dus er valt nimmer met zekerheid te stellen of dit een domme besli ing zou zijn geweest. In die onzekerheid laat Ryse: Son of Rome ons in ieder geval niet. Ryse is nooit in het voetlicht gezet zijnde ‘Cryteks nieuwste’ en de Kinect-functionaliteiten zijn flink naar beneden geschroefd. Het eindresultaat is uiteindelijk stilletjes in de winkelrekken gelegd. Goeie besli ing van Microsoft.
Kijk hoe mooi!
Ryse: Sons of Rome voelt aan als een product dat eigenlijk bedoeld is om te tonen waartoe deze generatie in staat gaat zijn. De nadrukkelijk opgezochte indrukwekkende beelden zijn daarvoor een overduidelijke aanwijzing. Vuureffecten worden veelvuldig gebruikt op de meest onverwachte momenten, er zijn zwierige panorama’s om een gevoel voor een schaalvergroting aan te geven en tijdens tu enfilmpjes zijn de gezichten van personages vol emotie.
Een tweede aanwijzing zit hem in de Kinect-integratie, die uiteindelijk nog behoorlijk beperkt is en slechts bestaat uit het roepen van enkele commando’s richting eigen troepen. Dit komt erop neer dat je bijvoorbeeld boogschutters maant om de tien seconden een salvo af te vuren op vijanden, zij het dat Kinect hier vrij ruim interpreteert wat er gezegd wordt en er eigenlijk altijd wel geschoten wordt. Het moet dienen als een moment waarop de game buiten het scherm treedt, maar weet hierin eigenlijk niet te overtuigen. En dát heeft vooral te maken met de incomplete kern van Ryse.
Hack ‘n saai
Zo ambitieus als Ryse af en toe oogt, zo totaal ongeïnspireerd voelt het gevecht ysteem. Er is een knop om te prikken met je zwaard, een blokkeerknop om vijandige aanvallen af te slaan, een knop om weg te rollen en een vierde om vijanden een flinke optater met je schild te geven. Daarnaast zijn er nog twee knoppen waarmee in slow motion op vijandig voer ingehakt kan worden op gezette tijden.
Die paar moves worden gaandeweg de game nauwelijks uitgebreid, maar eigenlijk is dat ook niet eens nodig. Veelal bestaan gevechten er simpelweg uit dat je inhakt op de dichtstbijzijnde vijand, dodelijk eenvoudig een andere aanval steeds blokkeert en vervolgens op deze vijand verder gaat lopen hakken. Een beetje variatie aanbrengen, langs vijanden glijden of strategisch de tegenstand uitdunnen is er nauwelijks bij.
Dit komt onder meer omdat de camera steevast te dicht op de hoofdpersoon staat en de camera aan jou en een specifieke vijand worden gekoppeld. Hierdoor is het niet eenvoudig om het overzicht te behouden en is het soms moeilijk inschatten of je de tijd en ruimte hebt om een uitvoerige beukaanval in te zetten. Deze langdradige animatie kan niet onderbroken worden en het wil meer dan eens voorkomen dat je op deze momenten door een buiten het cameraveld gestapte vijand in de rug wordt geprikt. Vooral in kleinere ruimtes voelt de camera benauwend en duren gevechten daardoor onnodig en frustrerend lang.
Dat is nogal een probleem, gezien het feit dat negentig procent van Ryse bestaat uit confrontaties met plukjes vijanden uit hetzelfde gigantische kloonleger. Er kan bijna geen stap worden gezet voordat weer een handvol barbaren je het lastig willen maken. Het is niet meer dan ploegen van knokploeg naar knokploeg om vervolgens beloond te worden met een tu enfilmpje over het verhaal van Marius, de nietszeggende hoofdpersoon.
Er is al snel geen ene moer meer aan en de spaarzame momenten dat je even wat anders mag doen, kan het je al niet meer schelen. Een multiplayerstand verandert hier ook weinig aan; die is hooguit leuk voor mensen die toch op één of andere manier die eentonige gevechten niet zat zijn geraakt.
En daardoor…
Doordat Ryse binnen no-time zo weet te vervelen, beginnen zelfs irrelevante andere zaken enorm tegen te staan. De overdreven bravoure, het ongelooflijk over-the-top gebrachte gevoel voor eer, het totale gebrek aan zelfrelativering. Ryse lijkt te geloven in zijn eigen mythe en neemt zichzelf waarlijk serieus – en dat schept een raar contrast met de hordes aan gekloonde tegenstand.
Ryse: Sons of Rome is enorm vergetelijk. En laten we dat ook maar snel doen. Zo had Microsoft het ook graag gewild.