Rogue State bekijkt de Arabische Lente zoals dat vaker in het Westen wordt gedaan. Een land ontworstelt zich aan een dictatoriaal regime en vecht voor democratie, net als bijvoorbeeld in de Franse Revolutie, die vormend is geweest voor het Westerse denken. Maar niet elke revolutie levert iets beters op, niet elke revolutie is democratisch gedreven, niet elke vrijheid is zoals wij vrijheid in het Westen zien. Rogue State houdt daar niet genoeg rekening mee. Je kunt als nieuwe leider weliswaar verschillende kanten op, maar verschillende groepen tevreden houden blijft belangrijk. Hetzelfde geldt voor democratische waarden verkopen aan het volk. Een echte alleenheerser worden en alleen je eigen groep bevoordelen, wordt binnen een paar turns afgestraft. Farouk, je nogal wild en onbetrouwbaar overkomende broer - type Uday Hoe ein, Al-Saadi Kadhafi - neemt het stokje direct over na een staatsgreep.
Onvoorspelbare broer
De gewapende opstand van Farouk wordt ingezet zodra je naar de smaak van te veel groepen niet functioneert. Het hangt van verschillende factoren af of je de aanval kunt afslaan of niet. Denk hierbij aan steun van andere groepen, de Amerikanen of je al zelf aangeschafte veiligheidsmaatregelen in de technology tree. Voor dit soort situaties is het handig om wat bescherming te kopen, maar je kunt ook kiezen voor economische of sociale vooruitgang. Ook kun je verschillende wetten instellen, die de groepen tevreden stellen of juist niet. Liberalen vinden het prettig wanneer je de alcohol rijkelijk laat vloeien in Basenji, maar de religieus fundamentalisten denken daar anders over. Zo is het schipperen tu en de wetten en kiezen wiens steun je wilt en wie je links laat liggen. Balans vinden is het veiligst voor je eigen positie en geeft je de grootste kans om je periode uit te zingen.
Ook landen om je heen zijn belangrijk. Om bevriend te raken of te blijven, moet je gelijkgestemd zijn en onderwerpen vinden die de andere leider aanspreken. Vindt hij de VN nou wel of niet daadkrachtig en nemen we afstand van religie of juist niet? Je kunt een voorzetje geven en het is daarna afwachten of je collega-leider er ook zo over denkt. In de tech tree kun je de veiligheidsdienst dusdanig uitbreiden dat je van tevoren meer informatie krijgt, maar daar kom je vaak niet aan toe, omdat je tegen die tijd Farouk al verslagen hebt, of hij jou. De leiders met wie je moet onderhandelen, of die je de oorlog kunt verklaren, zijn willekeurig. Af en toe heb je, jawel, een haan aan de lijn. Eens in de zoveel games is ‘Chickenistan’ een nabijgelegen land. De leider van deze kippenstaat tokt een eind weg bij je voorstellen voor politiek of handel. Wie genoeg ervaringspunten heeft vrijgespeeld kan een gratis cursus ‘Chickenistaans’ kopen, waardoor je de taal vloeiend spreekt. Deze absurde humor in games kan leuk werken, maar komt in Rogue State wat uit de lucht vallen. Ook andere dingen die je kunt ontgrendelen en leuk bedoeld zijn, werken niet altijd even goed. Zo kun je je personage een komisch talent geven, waardoor hij moppen aan andere leiders mag vertellen. De verhalen zijn vaak hetzelfde, soms erg lang, maar het resultaat is hetzelfde: je gesprekspartner blijft stil, waarna personage wat vertwijfeld ‘tough crowd’ zegt. Eerste keer leuk, daarna flauw.
Beperkt houdbaar
De levensduur van Rogue State is beperkt. In de eerste paar pogingen zul je waarschijnlijk afgezet worden. Maar al snel leer je hoe je het tot het eind vol moet houden. Het spel wordt vooral een kwestie van de juiste knoppen indrukken en hopen op een financiële meevaller of het uitblijven van een totaal willekeurige situatie die je miljoenen kost. Je klikt door naar de volgende beurt, waarna je je wat opties aanpast, om vervolgens weer door te klikken. Na een paar keer herhalen ben je er en kun je weer opnieuw beginnen. Rogue State is simpelweg niet uitgebreid genoeg en mist daardoor diepte. Op het eerste gezicht lijkt het een mix tu en Civilization en Tropico, maar uiteindelijk is Rogue State vooral een ultra light-versie van deze kla iekers. Dat is jammer, want sommige aspecten zijn goed verzorgd. En al zijn de de menu’s niet flitsend, door de cartoonstijl kom je wel in een goede sfeer.
Rogue Sate is voorlopig alleen op pc te spelen. Little Red Dog Games heeft al laten weten dat het werkt aan een versie voor Mac en Linux, maar dat er nog wat problemen zijn.
Geschreven door Stijn Keuris