Het is een prachtige term: bullet hell. Het beschrijft wat het betekent: een hel gevuld met kogels. Bullet hell is een subgenre van de shoot ‘em up, waarvan je ook gelijk weet waar je aan toe bent: het afschieten van alles wat er door je scherm durft te vliegen.
Tegenwoordig kom je de term bullet hell eigenlijk nog maar nauwelijks tegen. Het is een niche die slechts een klein groepje hardcore gamers aanspreekt, dat er vrolijk van wordt om zichzelf te straffen met bijna onmogelijke opgaven die het uiterste van zijn reactievermogen vereisen. Telkens ben je op zoek naar een plek waar je je vliegtuig veilig heen kunt loodsen om de zee aan kogels te ontwijken. Als je een fractie van een seconde te laat bent, is het einde oefening. Kla iekers als Ikaruga verschenen lang geleden en alleen een verwaterde variant als Geometry Wars houdt tegenwoordig het vaandel hoog.
Roche Fusion van het Nederlandse Amulware pakt de handschoen weer op en tovert je scherm vol met vijanden en hun munitie. Elk potje begint rustig, met slechts een handjevol aliens die het op jouw ruimteschip hebben voorzien, maar al gauw is het een grote chaos. Steeds meer wezens komen op je af in steeds wi elende patronen, met elk hun eigen wapens.
Nog altijd dodelijk
De game doet denken aan oude arcadekla iekers, maar doet wel enkele conce ies. Zo is niet elke kogel dodelijk. Je schip kan een paar klappen hebben voordat het explodeert, en je gezondheid regenereert automatisch als je een korte tijd niet geraakt wordt, waardoor het iets makkelijker is om in leven te blijven. Dit lijkt mi chien een knieval naar het moderne publiek dat moeilijke games niet gewend is, maar niets is minder waar. Deze insteek zorgt ervoor dat Amalware alleen maar méér kogels op je afvuurt, en jij je strategie daarop moet aanpa en. Het gaat niet meer per se om het ontwijken van alle kogels, maar meer om ‘t uitzoeken van de route die je het minst pijn zal doen. Bovendien zijn er nog steeds vijanden die je met een enkel welgemikt schot uit de lucht kunnen halen, of wezens die in een grote groep tegelijk een straal kogels op je afvuren. Een enkele vergi ing kan dus nog steeds dodelijk zijn.
Ook krijg je onderweg allerlei upgrades waarmee je je arsenaal uit kunt breiden. Na vrijwel elk level krijg je de keuze uit drie verbeteringen, waarmee je bijvoorbeeld hittezoekende raketten aan je kanon toevoegt, een zwart gat uit de hoge hoed tovert of de tijd vertraagt. De keuzes die je krijgt voorgeschoteld zijn willekeurig, waardoor je elke keer zit te hopen op iets goeds, zoals de robot die krachtige lasers op je vijanden afvuurt.
Upgrades!
Voor een eveneens moderne aanpa ing speelt Roche Fusion leentjebuur bij een ander genre, de roguelike. Elk potje dat je speelt wordt willekeurig gegenereerd, waardoor er steeds andere vijanden in andere groeperingen door het scherm vliegen. Daardoor kan je niet simpelweg de patronen van het spel uit je hoofd leren, maar zul je echt je reactiesnelheid en tactiek moeten verbeteren om goed te worden in dit spel. Als gezegd zijn ook de upgrades willekeurig, en zelfs de verschillende tu en- en eindbazen zijn elke keer anders. Tel daarbij op dat je zes verschillende schepen kunt vrijspelen met elk hun eigen wapens en speciale vaardigheden, en Roche Fusion heeft genoeg om je te blijven verra en.
Amalware laat zien dat ze het genre in de vingers hebben, maar niet alles is perfect uitgevoerd. Het is vooral jammer dat de game onnodig onoverzichtelijk is. Nu zijn shoot ‘em ups natuurlijk niet gemaakt om overzichtelijk te zijn, maar Roche Fusion maakt het wel erg bont. Tu en alle verschillende kogels en vijanden op je scherm, vallen de kleine oranje upgradebolletjes namelijk nauwelijks op. En dat terwijl je die echt nodig hebt om lang te overleven. De lichtere variant geeft je een broodnodige boost in stats als vuurkracht, snelheid of je schild. De donkere versie vult een balk bovenin het scherm, waarmee je uiteindelijk een ultiem wapen kunt afvuren. Het is lastig om deze bollen te verzamelen, aangezien ze dus bijna niet zichtbaar zijn tu en de kogels door. Een ander minpunt is dat je niet goed kunt zien waar je schip tevoorschijn komt nadat je het loodje hebt gelegd. Soms heb je pas door waar je terecht bent gekomen als je alweer door de volgende vijand doorboord bent.
Dat gezegd hebbende, Roche Fusion is typisch zo’n game die je niet meer neer kunt leggen. Na het eerste potje heb je mi chien nog het gevoel dat het allemaal weinig om het lijf heeft, maar na vijf pogingen kun je al niet meer stoppen. De altijd aanwezige leaderboards helpen daar natuurlijk niet bij, aangezien er altijd wel een vriend is wiens score je wilt verbeteren. De roes van een perfect potje waarin je toevallig alle goede upgrades achter elkaar krijgt – homing mi iles, een laser én een spread gun?! – zorgt ervoor dat je steeds terug blijft komen. Roche Fusion is bullet hell zoals het hoort te zijn: verslavend, kneitermoeilijk, en vooral met heel veel kogels.
Roche Fusion is beschikbaar op pc, de game is voor 12 euro beschikbaar op Steam.