Road 96 is een geslaagde verhalende roguelike

Road 96 is een geslaagde verhalende roguelike

Heb jij ook zo’n hekel aan politiek in games? Aan dat een mening je opgedrongen wordt? En bepaalde onderwerpen door je strot worden geduwd? Nou, dan moet je Road 96 waarschijnlijk niet spelen. Misschien kun je die tijd gebruiken om na te denken over wat politiek nou eigenlijk is. Politiek in games is onvermijdelijk. Het is er altijd al geweest, maar het valt pas op zodra je het er niet mee eens bent.

Road 96 draait vrijwel geheel om het effect van politiek, in het bijzonder de keuzes van politici en de invloed daarvan op het dagelijks leven. Hoe jij met die keuzes omgaat, bepaal je zelf. Aan de hand van, ironisch genoeg, keuzes.

Simpel maar doeltreffend

In de game speel je een tiener die de grens van het fictieve land Petria moet bereiken, vluchtend voor het regime van een corrupte president. Telkens wanneer je de grens bereikt (of onderweg strandt), begint je opnieuw, maar dan met een andere tiener. Je zou Road 96 kunnen zien als een roguelike, aangezien iedere run (lees: reis naar de grens) weer anders is.

 

Je bent niet daadwerkelijk fysiek bezig om te reizen naar de grens. Eigenlijk bepaal je alleen hoe je naar de grens gaat. Met de taxi, lopend of liftend, bijvoorbeeld. Nadat je zo’n keuze hebt gemaakt, zie je hoeveel afstand je hebt afgelegd en schotelt de game je weer een stukje verhaal voor. Een reis naar de grens bestaat zo uit korte scènes die ieder worden opgehangen aan een handjevol markante figuren.

Zij zijn simpel maar doeltreffend geschreven, waarbij je meestal wel kunt raden of ze in kamp ‘goed’ of ‘slecht’ horen. Zo is er een agent wiens zoon bij het verzet is betrokken. Die zoon is dan weer een intelligente hacker die tegelijkertijd een game probeert te ontwikkelen. En dan is er nog een alleenstaande trucker die het verzet helpt, maar verliefd is op de agent en de zoon daarvan probeert te weerhouden van domme keuzes.

van deelnemen aan spelshows tot hallucinerende danssessies met een weinig ethische verslaggever

-

Keuzes, keuzes

Hoe dat allemaal samenkomt, is aan jou. Je kunt weliswaar geen totale klootzak uithangen - het is geen Bioware-titel - maar dan nog is er veel ruimte om invloed uit te oefenen zonder dat het verhaal daar in logica onder lijdt. Er zijn tijdens iedere run meerdere scenes waarin je een knoop moet doorhakken die later in de game van invloed blijkt. Soms zijn dat kleine dingetjes, zoals het stelen van een autosleutel waardoor je later je route kunt vervolgen met een wagen, of juist grote twists, zoals het (nood)lot van belangrijke personages.

 

Het is best knap hoe je totaal niet de indruk krijgt dat zulke scènes in een willekeurige volgorde zijn geplaatst. Het verhaal voelt nooit ‘gegenereerd’ aan. Zelfs niet richting het einde van de game. Dat komt ook omdat de scenes natuurlijk al geschreven zijn. De game hoeft ze enkel in een volgorde te plaatsen die op dat moment logisch is. De makers spreken over een ‘crazy procedurally generated road trip’, maar écht gegenereerd worden de scenes natuurlijk niet.

Serieus verhaal, luchtig gebracht

Een ander gevolg van die ‘gegenereerde’ opzet is dat je tijdens nieuwe roadtrips steeds dezelfde mensen ontmoet. Bovendien weet je dingen die je personage op dat moment eigenlijk helemaal niet weten kan. Daar komt het spel gelukkig prima mee weg. Hoewel het een vrij serieus verhaal vertelt, wordt alles met humor en een kwinkslag gebracht. Je beleeft echt de raarste avonturen met de bonte cast van Road 96, van deelnemen aan spelshows tot hallucinerende danssessies met een weinig ethische verslaggever.

Zulke momenten zijn geinig en luchtig geschreven, maar soms draaft de game wel wat door. Karaktereigenschappen worden dusdanig opgeblazen dat het voelt alsof sommige personages uit een kinderboek gestapt zijn. Neem de relatie tussen een verslaggever en de corrupte president. De game suggereert dat de verslaggever de nieuwsgaring doet voor het hele land, en directe lijntjes met de president heeft. Dat is moeilijk serieus te nemen.

 

Maar of dat nou heel erg uitmaakt? Road 96 is immers een aaneenrijging van bizarre situaties en heeft genoeg persoonlijke momenten, die mede dankzij de prachtige en veelzijdige soundtrack echt wel binnenkomen. Van de simplistische gameplay en geforceerde minigames moet Road 96 het niet hebben, maar als doldwaze reis weet Road 96 steeds te verrassen. Dit unieke verhalende roguelike-concept verdient het dan ook om verder verkend te worden.

Road 96 is gerecenseerd op de pc. De game komt ook uit op de Nintendo Switch.

Goed

Conclusie

Road 96 vertelt een politiek verhaal aan de hand van korte maar intense avonturen met fascinerende personages. Jouw keuzes vormen het verhaal en die ambitieuze opzet werkt verrassend goed.

Plus- minpunten

Geweldige muziek

keuzevrijheid

bonte avonturen

interessant verhaal

Bepaalde personages zijn te simpel geschreven

soms een beetje saai

Hoe vond je dit artikel?

Gemiddeld krijgt dit artikel 0.00 van de 5 sterren.
Artikel als favoriet toevoegen

Weet je zeker dat je de comment van wilt verwijderen?

""

Reacties

Meeste likesNieuwsteOudste
Login of maak een account en praat mee!
test

ah, bij het lezen van de titel hoopte ik stiekem op een vervolg op interstate '76... helaas moet ik doordromen

0

Aanbevolen voor jou