Brian Provinciano groeide op in de jaren tachtig. Hij was verslaafd aan films als Back to the Future, Bill & Ted's Excellent Adventure en Ghost Busters. In zijn gameverzameling zaten Metal Gear, Sonic en een hele rits aan oude arcadetitels. Dat weet ik niet omdat ik de beste man persoonlijk ken, maar enkel omdat ik zijn geesteskindje heb gespeeld. Retro City Rampage zit werkelijk tjokvol verwijzingen naar van alles en nog wat uit die gouden tijd.
Je speelt als de ervaren crimineel Player (ja, dat is zijn naam, en nee, dat kan je niet veranderen), die per ongeluk met een tijdmachine in de jaren tachtig terecht komt. De tijdmachine is onherstelbaar verwoest en dus zit je vast in de stad Theftropolis. De 8-bit wereld kun je op je gemak verkennen, te voet of in gejatte auto's, precies zoals in de eerste GTA. Al gauw ontmoet je daarna een verstrooide dokter met een tijdreizende auto, die je weer terug naar je eigen tijd kan brengen. Helaas heeft de machine wel een opknapbeurt nodig en dus ga je op zoek naar allerlei onderdelen voor de DeLorean, zoals een Flux Combabulator.
Nostalgie, zoveel nostalgie!
Doet die laatste grap niets met je, dan is deze game mi chien niet voor jou. Overal waar je kijkt en in elk gesprek zitten dit soort verwijzingen naar games en films uit die tijd. Als je een beetje met dezelfde dingen bent opgegroeid als Provinciano, dan zullen de meeste grappen een glimlach op je gezicht toveren. Maar als je de bekendste entertainmentproducten uit de jaren tachtig niet hebt beleefd, zul je je waarschijnlijk verbazen over de gekke situaties waar je in belandt. Zo moet je de school en kinderen uit Saved by the Bell of de kroeg uit Monkey Island maar net herkennen, of een rapper die Vanilla T-Cube heet, kunnen waarderen.
Ook de gameplay in de meer dan 60 verschillende mi ies leent meestal inspiratie van games uit het verleden. Er zijn levels gebaseerd op Paperboy, Frogger, Contra en ga zo maar door. In één mi ie sluip je als een volleerde Solid Snake langs wachters, met een kartonnen doos op je hoofd. Al deze verwijzingen houden de mi ies gevarieerd: er is altijd wel weer iets anders te doen.
Helaas komen niet al die mi ies even goed uit de verf. Soms lijkt het wel alsof de grap belangrijker is dan de gameplay. Zo krijg je een mi ie om een auto te achtervolgen. De game maakt (terecht) de grap dat dit meestal de saaiste mi ies in een spel zijn, omdat je alleen maar ergens achteraan loopt. Vervolgens moet je naast het volgen van de auto ook steeds koffie drinken om wakker te blijven. Een leuke grap, maar het maakt de mi ie niet minder saai.
Grote bedrijven zijn evil
Met alle geestige verwijzingen is het jammer dat het verhaal niet wat grappiger is. Uiteindelijk draait het om een grote uitgever die indieontwikkelaars oplicht en gigantische bedragen vraagt om hun games uit te geven. Het bedrijf heeft snode plannen met de tijdreismachine die jij net zo ijver aan het repareren bent. Het is een weinig verhulde kritiek op uitgevers en de game-industrie in het algemeen. Als speler voelt het meestal wat ongemakkelijk om daar doorheen te spelen. Provinciano schuwt het niet om uitgevers als gierige monsters neer te zetten, en dat voelt net wat te flauw aan. Het enige motief van de slechteriken is om zo veel mogelijk geld uit ontwikkelaars te persen. Nou is er op zich niks mis met eendimensionale vijanden, maar in dit geval voelt het alsof er over je rug heen een grote vete wordt uitgevochten.
Een ander minpuntje zijn de plotseling tergend moeilijke mi ies die je soms voor je kiezen krijgt. Een hoge moeilijkheidsgraad valt natuurlijk te verwachten van een hommage aan de jaren tachtig, maar af en toe zou je de game liever uit het raam willen gooien. (Bij wijze van spreken dan, want in tegenstelling tot zijn inspiratiebronnen is RCR alleen als digitaal product verkrijgbaar.) Zo moet je een leger soldaten te lijf gaan zonder wapens en moet je te voet auto's beschieten terwijl je van alle kanten door de politie omver wordt gereden.
Levendige stad
Gelukkig is er veel te doen in de 8-bit wereld van Theftropolis en kun je je ook prima vermaken als je even je buik vol hebt van de mi ies. Door de hele stad heen liggen uitdagingen verspreid, waarbij je bijvoorbeeld zoveel mogelijk auto's moet verwoesten. Ook kun je extra geld verdienen met een bijbaantje of klanten oppikken in je taxi. Dat geld kun je dan weer uitgeven in de vele winkels, waar je een nieuw kapsel, wapens of een skateboard kunt aanschaffen. En natuurlijk blijft het altijd leuk om gewoon wat onschuldige voorbijgangers omver te ploegen en de politie achter je aan te krijgen.
Alleen al met het rondrijden in de stad kun je uren zoet zijn. In elk hoekje en op elke billboard is wel een grap te vinden, zoals het restaurant Pizza Gaiden of de winkel Vanilla Ice Cream. De sfeer in het spel is heerlijk en dat zorgt ervoor dat je elke keer weer terugkomt om nieuwe dingen te ontdekken. RCR is een feest voor de nostalgisch ingestelde gamer, voor de rest is het een prima actiespel.