Er komen tegenwoordig zoveel makkelijke spellen uit. De echte purist zet zijn shooter meteen op hard en heeft liever Ninja Gaiden of Devil May Cry dan God of War. De console die nog wel het meeste te kampen heeft met een overdaad aan makkelijke spellen, is de Wii. Door de 'iedereen moet het kunnen spelen'-mentaliteit van veel ontwikkelaars is de spoeling van lekker uitdagende Wii-games dun. Met het opnieuw leven inblazen van Punch-Out!! komt daar gelukkig verandering in.

Punch-Out!! is een bok pel waarbij je de zeventienjarige Little Mac uit Brooklyn onder de knoppen hebt en de beste bokser van de wereld probeert te worden. In typische Nintendostijl zijn je tegenstanders qua uitstraling volledig over de top. Zo is King Hippo een volgevreten gevaarte en symboliseert Don Flamenco de stijlvolle Spanjaard. Overigens kent de game, op Disco Kid na, alleen maar oude bekenden uit de reeks, die voor het laatst het levenslicht zagen op de SNES in 1994. De gameplay heeft overigens weinig raakvlakken met traditionele sportspellen, maar is veel meer een aaneenschakeling van bo fights: telkens weer moet je patronen herkennen, specifieke aanvallen herhalen en zwakheden uitbuiten. Zo vormt elke tegenstander eigenlijk een soort puzzel, die je na een aantal pogingen oplost.

Fenomenaal

Het sterke hieraan is dat elke vechter een andere vechtstijl en andere zwakke plekken kent, waardoor het spel fris weet te blijven bij elk van de dertien opeenvolgende tegenstanders. Zo moet je bij Don Flamenco erg lang wachten op zijn aanvallen en het geduld opbrengen om je counters te plaatsen, terwijl de doorgedraaide Aran Ryan zich als een gek beweegt, waardoor je vaak maar één klap per keer kunt plaatsen. Ook is de timing per aanval geheel verschillend. Vaak zullen je tegenstanders een schijnklap uitvoeren, waarna ze alsnog vol uithalen. Als je dan te vroeg hebt ontweken, kun je alsnog een bokshandschoen in je gezicht verwachten.

De opzet van Punch-Out!! is hierdoor redelijk simplistisch, maar steekt fenomenaal in elkaar. Elke vechter is perfect gebalanceerd en met elke mislukte poging kom je meer te weten over je tegenstander. De voldoening is dan ook groot wanneer je zijn aanvalsgolven keer op keer weet te ontwijken en hem vervolgens naar de grond slaat. Want ontwijken en counteren is het devies om het spel door te komen. Overigens kun je wat meer risico's nemen door sterren proberen vrij te spelen. Deze krijg je als je je tegenstander op een speciaal moment raakt en met deze sterren kun je vernietigende star punches uitvoeren. Vaak zul je echter snel moeten reageren of risico moeten nemen om een ster te bemachtigen, wat de gevechten extra spannend maakt.

Picco bello

Grafisch gezien is Punch-Out!! simpelweg een pareltje. Doordat er maar heel weinig op beeld wordt getoond (slechts de twee vechters tegenover elkaar en wat vaag publiek), kunnen de dingen die getoond worden extra floreren. De animaties per vechter zitten picco bello in elkaar en ook de verschillende over de top stijlen die elke vechter herbergt, blinken uit in het grafische departement. Zowel technisch (geholpen door de beperkte opzet) als stilistisch behoort Punch-Out!! tot de mooiste spellen die de Wii heeft voortgebracht.

Toch is het niet alleen lof wat de klok slaat. De besturing vormt namelijk in meer dan één opzicht een probleem.  De game telt twee besturingsopties: bewegingsbesturing en traditionele besturing waarbij je de Wiimote gekanteld houdt als een traditionele controller. De beweginsbesturing werkt niet optimaal en gek genoeg ligt dat niet eens aan het bewegen zelf: dat wordt slechts gebruikt door linkse en rechtse klappen uit te delen en functioneert afdoende. Problematischer wordt het bij het wegduiken. Dat wordt gedaan door het pookje op de nunchuck en voelt geenszins lekker aan. Een tikje tegen het pookje is gewoon niet precies genoeg en voor veel aanvallen is het van levensbelang dat je de goede ontwijkbeweging doet. Dit kan tamelijk vervelend worden en al bij de eerste paar vechters zorgt het voor onnodige geïnca eerde klappen. De traditionele besturing, waarbij je de Wiimote kantelt en als een traditionele controller gebruikt, is al een wereld van verschil, maar nog steeds niet optimaal. Bovendien wordt de cla ic controller curieus genoeg niet ondersteund.

Pijnlijke vingers

De vierpuntsoets op de Wiimote is gewoon duidelijk inferieur aan die van bijvoorbeeld de PS3-controller, en ook de 1- en 2-knoppen voelen niet al te lekker aan voor klappen. Een irritante gameplaymechaniek is bovendien dat je laatstgenoemde toetsen telkens achter elkaar in moet drukken om op te krabbelen en om je gezondheidsbalkje een klein beetje te vullen als je je tegenstander neer hebt gemept. Het is een volledig overbodige toevoeging van de makers om deze acties uit te laten voeren door je als een idioot op twee knopjes te moeten rammen. Je krijgt er bovendien pijnlijke vingers van na een tijdje.

Qua herspeelbaarheid is Punch-Out!! enorm aan te raden. Nadat je alle dertien vechters verslagen hebt (wat al een behoorlijk uitdaging is), kun je je titel verdedigen tegen al deze vechters, maar dan in opgevoerde vorm. Zo zal de allerslapste tegenstander Gla Joe je al problemen bezorgen. Hij heeft een helm op en veranderde timing. Bovendien veranderen de gevechten, buiten het esthetische- en snelheidselement, ook wezenlijk qua mechanieken. Wanneer je bovengenoemde Gla Joe met een star punch raakt, zal zijn helm even omhoog schieten, waardoor je kort de mogelijkheid hebt om een reeks hoeken in zijn gezicht te plaatsen. Eigenlijk krijg je gewoon dertien nieuwe, moeilijkere vechters voor de kiezen in deze Titel Defence-modus.

Geen Big Mac

Die herspeelbaarheid is ook getracht te vergroten door een tweespelermodus toe te voegen. Hierbij kun je het tegen een buddy opnemen waarbij je beiden Little Mac onder de knoppen hebt. Als je genoeg klappen achter elkaar uitdeelt, verander je in Giga Mac (bewust niet Big Mac genoemd waarschijnlijk) en zul je een aantal mokerslagen kunnen uitdelen. De hele insteek van Punch-Out!!, namelijk patroonherkenning en counteren, valt hierbij een beetje weg. Het was wellicht beter geweest als er voor de multiplayermodus een wat originelere insteek was gekozen, die de specifieke kwaliteiten van het spel meer eer aan hadden gedaan. Ook is het anno 2009 hoogst opmerkelijk dat een online multiplayer voor slechts twee man teveel gevraagd is voor Nintendo.

De lichte kritiekpuntjes die op Punch-Out!! van toepa ing zijn, weerhouden de game er niet van zich absoluut te onderscheiden. De basismechanieken van het spel zitten waanzinnig in elkaar en houden, in combinatie met het brede scala aan sterk uitgewerkte tegenstanders, het spel fier overeind. Iedereen met een Wii wordt aangeraden om dit spel aan te schaffen.