Project Spark - Levelbouwt verder op de concurrentie | Gamer.nl

Project Spark - Levelbouwt verder op de concurrentie | Gamer.nl

PC REVIEW - Als je gevraagd wordt om een Nederlandse gamedeveloper te noemen, zal je vermoedelijk Killzone-ontwikkelaar Guerrilla Games noemen. Toch zijn er inmiddels ook talloze andere, kleinere studios die fraaie (indie)games hebben uitgebracht. Zo brachten de afgelopen jaren ons onder andere Reus van Abbey Games, Awesomenauts van Ronimo Games en Luftrausers van Vlambeer. Met regelmaat komen er dus kwalitatief degelijke titel van Nederlandse bodem. Nieuw in dit rijtje is Amulware, dat debuteert met Roche Fusion.

Project Spark is een bekend principe: het levert tools waarmee spelers eigen levels van alle soorten en maten kunnen maken. Levels die ze vervolgens in de (al gigantische) catalogus kunnen delen met andere spelers. Het klopt dat de game daarmee weinig aan de welbekende fundering van games als Little Big Planet 2 en de browsergame Gameglobe probeert te veranderen.

Dat vergt een kanttekening, want Project Spark drijft de mogelijkheden van de game-editor uit die games op de spits. Althans, als je voor de uitgebreide editor kiest. Project Spark bevat namelijk ook ’n (prominente) editor die je een adventure-game laat maken door tijdens het (vijf minuten durende) ‘ontwikkelproces’ enkele simpele keuzes te maken (Vecht je op dit punt tegen trollen of piraten? Wil je dat het level in het bos of op een berg begint?).

Hoewel je dankzij die opzet in relatief weinig tijd een leuk leveltje kunt bouwen (en dat een prettige manier is om aan het sleutelen in Project Spark te wennen), is de overstap naar het echte werk -de uitgebreide editor- uiteindelijk een must. Het is diens oneindige hoeveelheid aan items, percentagebalkjes en sliders waaraan Project Spark al zijn ambitie ontleent.

Project Spark

Games maken is moeilijk, ook free-to-play

Zo kun je animaties van personages aanpa en door middel van Kinect, de kunstmatige intelligentie ’programmeren’, het camerastandpunt bepalen, zelf personages vormgeven, bepalen of de speler vrij kan rondlopen of op ‘rails’ staat, de snelheid van de gameplay beïnvloeden, menu’s maken, ondertiteling voor dialogen schrijven: Project Spark geeft je het gevoel dat je alles zelf in de hand hebt.

Mocht het ontwikkelingsproces als gevolg daarvan stagneren, bijvoorbeeld omdat je niet weet hoe je een menu moet maken, dan is er altijd wel iemand op het officiële forum van de immense community die een oplo ing of workaround met je wil delen. Wat dat betreft heeft Project Spark soms veel gemeen met programmeren, want je leert steeds maar weer nieuwe dingen die je kunt toevoegen aan je trukendoos. De community speelt daarin een centrale rol en zorgt ervoor dat de games in Project Spark van een steeds hoger niveau worden, zoals dat bij LittleBigPlanet ook het geval is.

Dat heeft overigens ook een nadeel: Project Spark kan enorm overdonderend zijn. Wij hebben in twee dagen tijd ongeveer tien uur doorgebracht in de uitgebreide level-editor. De top-down adventure-game die we wilden maken leek na die relatief korte ontwikkelingsperiode nergens op. Toegegeven, ondergetekende is niet de meest geduldige persoon, wat daarin zeker een rol heeft gespeeld. Maar laat dat ook een waarschuwing zijn: games maken is moeilijk en vergt visie, tijd en geduld - zo ook in Project Spark.

Project Spark

Games maken, maar free-to-play

Gelukkig is games ontwikkelen maar één aspect van Project Spark. De onwijs uitgebreide gamecatalogus herbergt talloze toffe spellen die door anderen makers zijn gedeeld. Het aanbod is uiteenlopend en in sommige gevallen zelfs kwalitatief hoogstaand. Sommige games zien eruit alsof ze compleet op zichzelf staan, zoals een Rollerball-minigame waarbij je een knikker bestuurt die niet van het parcours mag rollen, de Japanse top-down platformer Little Mia of een adventure-achtige interpretatie van de Avatar-tekenfilmserie.

Andere ideeën zijn juist zo indrukwekkend omdat ze andere games nabootsen, zoals de indrukwekkende Project Spark-versies van P.I., Tomb Raider en, jawel, Little Big Planet. Wat dat betreft staat het free-to-play-model van Project Spark ons wel aan: iedereen kan kennis maken met de catalogus en de games van anderen testen en waarderen (duimpje omhoog of duimpje omlaag). Daarna is het aan de speler om te bepalen of ‘ie ook tijd en moeite in het maken van een eigen game wil steken.

Project Spark

Als je ervoor kiest om zelf aan de slag te gaan, ontkom je er bijna niet aan geld uit te geven. Net zoals in de bèta kun je veel objecten en mogelijkheden pas vrijspelen nadat je een bepaalde hoeveelheid credits hebt behaald. Je kunt voor die credits sparen door veel games te spelen en iedere dag Project Spark op te starten, maar dat proces neemt dusdanig veel tijd in beslag dat credits kopen voor veel makers een aantrekkelijkere optie zal zijn. Je hoeft het daarbij niet heel bont te maken: voor ongeveer dertig euro kun je al een heel compleet pakket met bruikbare voorwerken kopen.

In die zin is Project Spark naast een investering van tijd en moeite ook een investering van geld. Wie enkele van de geweldige games die in Project Spark gemaakt zijn heeft gespeeld, begrijpt dat al die investeringen de moeite waard kunnen zijn.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou