Met deze nieuwe Pokémon-game is Game Freak teruggegaan naar de basis, die gelukkig onveranderd is gebleven. Je speelt nog steeds een trainer die de Pokémon League (waar de sterkste trainers in de regio zich verzamelen) wil overwinnen, terwijl je ondertu en korten metten maakt met een bende die Pokémon steelt en de Pokédex (een digitale encyclopedie) vult. De verslavende gameplay die Pokémon-trainen met zich meebrengt, staat daardoor nog steeds als een huis. Desondanks heeft ontwikkelaar Game Freak een aantal cruciale wijzigingen en waardevolle toevoegingen aangebracht in het inmiddels bekende concept van Pokémon.
Toevoegingen en wijzingen
Eén van die toevoegingen is de triple battle, waarin drie Pokémon van jou het opnemen tegen drie van je tegenstander. Dat brengt een nieuwe strategische dimensie met zich mee. Want met zes Pokémon moet je rekening houden met zes karakters (elke Pokémon heeft er één), hun vaardigheden, bijkomstige effecten (zoals vergiftiging, een regenbui of intimidatie) en de manier waarop zij getraind zijn. De Pokémon die aan de linkerkant van het drietal beestjes is opgesteld, kan alleen vijanden die links en in het midden staan aanvallen. De middelste kan ze alle drie aanvallen en de rechter slechts de rechter en de middelste. Zo heeft de middelste het grootste voordeel, maar tegelijkertijd ook het grootste nadeel: hij kan iedereen raken, maar ook door iedereen geraakt worden. Ondanks de drukte op het scherm verlies je nooit het overzicht. Tevens biedt deze nieuwe manier van vechten een andere kijk op je eigen strategieën. Dat maakt de triple battles een waardevolle toevoeging aan de serie.
Het is voor de casual speler die zich niet waagt aan het vullen van de Pokédex heel gemakkelijk geworden om te beginnen aan een Pokémon-game. De weg naar de Pokémon League, die doorgaans het einde van het verhaal inluidt, is in Pokémon Black en White bijvoorbeeld ontzettend lineair. Daarnaast is het mogelijk om Technical Machines, middelen om Pokémon een aanval aan te leren die hij normaal niet zelf kan leren of andere aanvallen juist sneller aanleert, herbruikbaar. Daardoor valt er een klein strategisch element weg, want in de vorige delen kon je de Technical Machines slechts één keer gebruiken. Be en planten en plukken, een tijdrovende bezigheid voor Pokémon-fokkers, is er ook in z’n geheel uitgehaald.
Minder mogelijkheden
De be en werden voorheen mede gebruikt voor zogenaamde Pokémon Contests, waarin je je Pokémon kon laten schitteren op een podium met zijn aanvallen. Dat riep een nieuwe manier van trainen in het leven, omdat bepaalde aanvallen elkaar versterken in hun weelderigheid. Je trainde je Pokémon dus niet om sterk, maar om mooi te zijn. Die be en gebruikte je om de schoonheid van je Pokémon te doen toenemen. Maar die Contests zijn geschrapt en hebben plaatsgemaakt voor de suffe Pokémon Musical. Nu kleed je voorafgaand aan een musical je Pokémon aan met attributen en kledij in de hoop dat hij opvalt op de bühne. Tijdens de Musical doe je verder niets en dat maakt het een enorm saaie en simpele minigame.
Met elke nieuwe Pokémon-RPG komen ook nieuwe mogelijkheden in de vorm van vindingrijke technische snufjes. Zo heb je in Diamond & Pearl, de vorige generatie, de Pokétch: een handig apparaatje met 25 verschillende functies. De Pokétch heeft een grote, ondersteunende rol. Zo groot dat echte trainers niet meer zonder het handige stukje technologie kunnen. In Black en White krijg je in plaats van de Pokétch, de teleurstellende Xtransiever mee. Een telefoon met camera aan boord die niets meer dan een belfunctie kent. Dat is enorm jammer, want met de Pokétch kon je juist zoveel, zoals kijken wanneer je Pokémon een ei heeft gelegd, hoeveel Pokémon van je houden en welke types effectief tegen andere types zijn. Het gebrek aan een handige gadget voelt als een tekortkoming.
Neem de tijd
Daarnaast heeft Game Freak er voor het eerst voor gekozen om de oude Pokémon uit voorgaande delen pas beschikbaar te stellen nadat het hoofdverhaal is uitgespeeld. Deze gewaagde, maar fijne besli ing geeft doorgewinterde trainers de kans om rustig kennis te maken met de meer dan honderdvijftig nieuwe Pokémon uit Unova. Je moet immers Pokémon gebruiken in je team die je uit oude spellen niet terug kent. Een andere, vreemdere primeur is dat Pokémon niet meer doodgaan tijdens het lopen wanneer hij vergiftigd is. Voorheen was dat dus wel zo en dat gaat voor je gevoel tegen de natuur in; het wordt je zo ook wel heel gemakkelijk gemaakt.
Zo zijn er nog vele aanpa ingen gedaan aan de formule die bedreven trainers zullen bekoren. Neem bijvoorbeeld het experience points-systeem (exp). Het komt er simpelweg op neer dat de Pokémon die het meeste exp nodig heeft, ook de meeste exp zal krijgen (mits hij op het veld gestaan heeft). Trainingen verlopen zo een stuk sneller en aangenamer en het gevoel dat je eeuwen aan het grinden bent om een sterk team te maken, is gedeeltelijk verdwenen. Uiteraard speelt dit veel plezieriger dan voorheen.
Tevens zijn er een hoop nieuwe spullen bedacht om gespecialiseerde trainingen, de zogenaamde EV-training, beter te laten verlopen. Game Freak laat je nog altijd werken voor je Pokémon, maar dat heeft ook weer zijn charme. Zomaar iets krijgen waar je niets voor hebt gedaan, voelt ook zo betekenisloos aan. Toch zul je belangrijke sleutelvoorwerpen zonder al te veel moeite kunnen verkrijgen. Dat zijn doodgewonere voorwerpen, zoals een fiets, of bijzondere items, zoals een Lucky Egg (voorheen alleen via een gevangen Chansey te krijgen). Op dat punt faalt het spel voor ervaren spelers, terwijl nieuwelingen het gemakkelijk verkrijgen van belangrijke voorwerpen enorm prettig zullen vinden.
C-Gear en grafische pracht
De drempel om aan de multiplayer van Black en White te beginnen is verlaagd. Alle oude functies (ruilen, trainen en communiceren) zijn niet alleen te bereiken via een Pokémon Centre, maar ook met één druk op de knop via de nieuwe C-Gear (Communication Gear) die zich standaard op je touchscreen bevindt. Je hoeft dus niet meer speciaal naar een Pokémon Centre om te ruilen, maar kan dat op elk moment van het spel doen. Dat gaat eerst via infrarood dat in de cartridge van het spel zit, zodat de DS weet met elke DS hij moet communiceren (mochten er meerdere systemen aanwezig zijn) en daarna via het draadloze communicatiesysteem van de Nintendo DS. Er zit amper tot geen vertraging in de aanvallen van de Pokémon en ook het ruilen gaat velen malen sneller dan in vorige Pokémon-games.
Grafisch is Pokémon er weer een stap op vooruit gegaan. De grasvelden hebben een soort aquareluiterlijk gekregen en er zijn dit keer driedimensionale omgevingen, zoals een brug of reuzenrad. De Pokémon-gevechten hebben eveneens een flinke grafische update gekregen. Nu zoomt de camera in en uit op de Pokémon die aan zet is of geraakt wordt. Ook zijn de monsters constant in beweging, wat een dynamisch effect creëert. Het is heel raar om te zeggen dat dit een groot pluspunt van het spel is; we leven immers in 2011. Er zijn DS-games die er veel beter uitzien, maar dit is zonder twijfel de best uitziende Pokémon-game op een handheld tot nu toe. Dat mag gezegd worden. Wel ogen de beelden nogal onrustig, zeker als je Diamond en Pearl gewend bent. Desalniettemin zijn de uiterlijke aanpa ingen van belang geweest om de wereld meer dan ooit tot leven te laten komen.
White Forest en Black City
De grote verschillen tu en beide versies zitten hem niet meer alleen in de Pokémon die ten tonele verschijnen; ook gebieden zijn ditmaal anders. In Pokémon White heb je White Forest en in Black heb je Black City. In het witte bos kun je Pokémon tegenkomen en vangen, maar ook handige voorwerpen vinden (zoals een speciale evolutiesteen). De zwarte stad zit bomvol trainers die het tegen je op willen nemen, maar ook winkels waar je onder andere evolutiestenen kunt kopen. White Forest voelt meer aan als een gebied binnen Pokémon, omdat het om ontdekken en vangen gaat. Daarom stelt Black City lichtelijk teleur met de kapitalistische insteek.