Via ritmegames voelen wij ons artiesten. We dansen op dansmatten, zingen met Singstar, doen net alsof we gitaarhelden in Guitar Hero II en bas, drum, gitaar en zang komen eind dit jaar samen in Rock Band. Een van de eerste games in dit muzikale genre is de rapgame PaRappa the Rapper voor de PlayStation. Elf jaar later vindt het spel dan eindelijk de weg naar de PlayStation Portable.
Eigenlijk is PaRappa the Rapper heel simpel in idee en uitvoering. Het spel kent een zestal liedjes, waarin je op het juiste moment op de knoppen moet drukken zodat je op de juiste manier rapt. Dit klinkt makkelijker dan het is, want hoewel zes liedjes extreem weinig is, is de moeilijkheidsgraad dusdanig hoog dat je er wel een tijdje mee bezig bent. Elke noot moet op een bepaalde manier gehaald worden en dat gaat om precisiewerk. En dan komt het voornamelijk neer op herhaling, herhaling en nog wat herhaling.
Het telkens opnieuw spelen van de liedjes is gelukkig geen straf, want ze zijn stuk voor stuk leuk gevonden. Elk liedje volgt het verhaal, dat gaat over het hondje PaRappa. Het begint als hij met zijn vrienden ergens wat gaat eten en ze plots lastig gevallen worden door twee hongerige bullebakken. In plaats van dat PaRappa er iets tegen doet, komt daar de stoere hond Joe Chin ten tonele. De dames zijn direct onder de indruk van Joe, maar stiekem is PaRappa verliefd op een van de meisjes, het bloempje Sunny.
Voor elk liedje gaat een filmpje vooraf waarin het verhaal verteld wordt. Door middel van rappen kan PaRappa vervolgens zijn doelen bereiken en zodoende wil hij het hart van Sunny overwinnen. Het begint met een wens om held te worden, waarvoor hij kungfu le en neemt. Vervolgens moet hij zijn rijbewijs zien te halen, geld zien te verdienen op een vlooienmarkt, taart zien te bakken uit zeedieren en op tijd bij de WC zien te komen. De liedjes zijn leuk, grappig, en net als de rest van het spel, extreem vrolijk. Grafisch doet het allemaal aan als een tekenfilm, de menu's zien er vrolijk uit en de bijpa ende geluidjes maken het helemaal af.
Tijdens het rappen krijg je rechts in beeld te zien hoe goed je rapt. Je kunt goed, slecht of verschrikkelijk rappen, en om het einde van het liedje te halen zul je de meter zo lang mogelijk op goed moeten houden. Heb je het liedje eenmaal uitgespeeld, dan kun je de volgende keer zelfs 'cool' in de meter halen. Grappig is dat de levels veranderen naarmate je goed of slecht rapt. Zo kan het gaan regenen of houdt je achtergrondkoortje er mee op als je slecht speelt.
PaRappa the Rapper is op het eerste gezicht exact hetzelfde spel als de PlayStation-versie uit 1996. De game kent echter nog twee nieuwe features, die weggestopt zijn in een optiemenuutjes. Een merkwaardige keuze om ze zo te verstoppen, want het zijn de enige vernieuwingen. Allereerst is er een Ad Hoc multiplayer mode, waarin je strijdt om de hoogste score. Weinig vernieuwing, maar een geinige bijkomstigheid. Leuker is de optie om remixes te downloaden.
Het is wederom op zijn minst een opmerkelijke keuze om de remixes niet direct in het spel te verwerken. In mijn versie deed het ingame downloaden het bijvoorbeeld niet, en via de officiële Japanse site ben ik uiteindelijk aan de liedjes gekomen. Verwacht overigens geen extreme mixes, maar exact dezelfde liedjes met enkel een ander achtergronddeuntje. Vier nieuwe deuntjes voor het eerste liedje, en de andere liedjes moeten het met een enkel deuntje doen. Waarom is er nou geen moeite gedaan om wat extra content voor deze versie te maken?