Overlord II | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Bekijk hier de videoreview van Overlord II

Kleine rotmonsters zijn het, die Minions. Ze plunderen, mollen en moorden zich een weg door steden en legers, en dat allemaal met een ongekende hoeveelheid plezier. Lachend slaan ze zeehondjes en panda's neer, dansend razen ze door alle spullen van mensen die ze tegenkomen. Gelukkig sta je aan hun kant in Overlord II, anders zou je ze eigenlijk het liefst de nek omdraaien.

In Overlord II ben je, net als in de eerste game, wederom de Overlord. Oftewel: je bent de ultieme slechterik, de belichaming van nachtmerries waarvan bij kinderen 's nachts het koude zweet uitbreekt. Alleen deze keer ben je toch net even iemand anders. Je bent de zoon van de Overlord die we nog kennen uit het eerste deel. Het maakt verder bar weinig uit voor de gameplay, behalve dan dat het eerste gedeelte van de game hier heel grappig op inspeelt.

Simpel strategisch

Je begint Overlord II namelijk als kind, een erg slecht kind. In een besneeuwd dorpje word je door alle andere kinderen gepest en zoals dat gaat met kinderen die gepest worden, maar toch enige vorm van zelfrespect in hun lijf hebben, neem je meteen wraak. Sneeuwballen gooien naar de Overlord in spe? Je sneeuwpop in duigen, dat kun je krijgen! De Minions, die sinds het eerste deel op zoek zijn naar een nieuwe meester, observeren je slechte daden en keuren je goed: vanaf dat moment heb jij het voor het zeggen over de kleine monsters.

Verwacht geen gekke ommezwaai van het spelprincipe: in Overlord II neem je nog steeds opdrachten aan vanuit je donkere toren en werk je die opdrachten in levels af. De game is wat dat betreft ook heel lineair, maar dat is nooit storend, omdat het om de actie en de puzzels draait. Die puzzels houden meestal in dat je een object naar een bepaald punt in het level moet dragen, maar dat je daarvoor eerst wat poorten moet openen of dingen die in de weg liggen, kapot moet maken.

Hier komen de verschillende soorten Minions bij kijken. Omdat er vier verschillende kleuren Minions zijn met elk hun eigen voor- en nadelen, spelen de puzzels hier slim op in. Een muur die in brand staat kan alleen door de rode Minion afgebroken worden, omdat ze tegen vuur kunnen. Het geeft de gevechten ook een tactisch tintje. Groene Minions zijn bijvoorbeeld ideaal om achterop de rug van een vijand te gooien, omdat ze dan op hun sterkst zijn. Rode Minions kunnen van veraf vuur werpen, maar laat ze niet te dicht in de buurt van vijanden komen, want ze leggen snel het loodje. Het gebruik van strategie tijdens de gevechten is hiermee simpel gehouden, maar geeft je toch de keuze om alles op je eigen manier aan te pakken. Het is dan ook één van de sterkste punten van de game, naast die vervelende Minions zelf natuurlijk.

Seks, drugs en rock'n'roll

Het moet dan ook (nogmaals) benadrukt worden: het zijn echt helse rotmonsters. Door de rechterpook op de controller een richting op te duwen rennen ze met z'n allen op een vijand of object af, die ze vervolgens doden of kapot maken. Vaak vinden ze in potten en kisten drankjes om je te helen of de meest vreemde spullen die de Minions zelf als kledij en bescherming kunnen gebruiken. “Oh, treasure!” krieken ze wanneer ze een zak met geld stelen. “For the masterrr” gniffelen ze wanneer ze je een drankje komen brengen. Geef je de Minions geen opdrachten, dan lopen ze braaf achter je aan, meestal met veel gegrinnik en geboer op de achtergrond. Eigenlijk zijn het net een stel Pikmin of Lemmings die eindelijk een leider hebben gevonden, maar dan nadat ze een leven vol met seks, drugs en rock'n'roll hebben gehad.

Vooralsnog in ieder geval niets nieuws onder de zon voor de mensen die bekend zijn met het eerste deel. Toch zijn er wel degelijk veranderingen, al zijn die vooral in het leven geroepen om de negatieve aspecten van het eerste deel weg te werken. Zo zit het qua variatie in de omgevingen deze keer wel snor. Liep je in de eerste Overlord vooral over het platteland, in deel twee lijk je echt de hele wereld aan te doen. Zo beland je het ene moment in een bosrijke omgeving die wel wat wegheeft van de Droomvlucht-attractie in de Efteling, een uur later loop je opeens over een zonovergoten tropisch eiland. De omgevingen zijn flink afgebakend met lineaire paden, maar wel vrij groot en de mi ies die zich er in afspelen zijn dat ook. Soms ben je wel een goed uur zoet om een opdracht uit te voeren. Gelukkig is de game bezaaid met automatische save-punten en hoef je dus niet veel opnieuw te doen wanneer het je even teveel wordt.

Dronken camera

Triumph heeft naast de welkome variatie in omgevingen ook een poging gedaan om de camera van het eerste deel te verbeteren. Hier zijn ze niet echt in geslaagd. De camera probeert de actie zo goed mogelijk te volgen, maar je moet het nog net iets te vaak zelf doen. Dit doe je met dezelfde analoge stick waarmee je de Minions bestuurt. Zo draai je soms de camera een andere kant op, wanneer je eigenlijk gewoon de Minions wilde dirigeren. Dit werkt vrij onhandig en komt de algemene ervaring zeker niet ten goede. Je mist zo af en toe een beetje het gevoel controle over de situatie te hebben en dat kan fataal zijn in een gevecht met sterkere vijanden. Je krijgt iets meer overzicht over je directe omgeving als je een tweede camerastandpunt kiest, die een stuk boven de Overlord hangt. Zo kun je beter zien waar je Minions uithangen en waar de vijanden zijn. Maar het blijft een gegeven dat de camera verre van perfect is.

Dit aanzienlijke minpunt kunnen we gedeeltelijk vergeven door de vele verbeteringen die het totaalplaatje opfleuren. Zo hebben de Minions zichzelf wat nieuwe trucjes aangeleerd. Ze springen nu op wolven, zodat ze nog sneller en sterker zijn. Je kunt nu ook zelf in de huid kruipen van de Minions door middel van een portaal. De Overlord neemt dan bezit van een Minion, zodat je makkelijker langs kleine kieren of smalle paden kunt komen en zo gedeeltes zonder de almachtige meester moet voltooien. Dat brengt weer heel andere puzzels met zich mee, want als kleine Minion ben je een stuk breekbaarder. Ga je dood, dan word je weer teruggezapt naar de Overlord. Ook moet je soms met een gestolen schip nieuwe gebieden verkennen of Minions afvuren via een grote katapult. Het zijn leuke toevoegingen die de het spel wat gevarieerder maken.

Grafisch is de game er echt op vooruit gegaan. Mede dankzij de variatie in locaties krijg je een divers kleurenpallet op je netvliezen. Nadeel is dat de framerate niet consistent is. Wanneer je met een twintigtal Minions de omgeving sloopt en vijanden aan het doden bent, wil de framerate nog wel eens naar beneden zakken. De PlayStation 3-versie heeft hier meer last van dan de 360-versie, die iets stabieler is. Het is niet spelbedervend, maar kan voor gamers die gevoelig zijn voor hapering in het beeld vermoeiend voor de ogen zijn.

Zeehondjes doodknuppelen

Ovelord II gaat wat langer mee dan het eerste deel, want naast de grotere singleplayer-modus heeft Overlord II ook een goed uitgewerkte multiplayer-modus. Hoewel je maar met z'n tweeën aan de slag kunt, zijn er vier maps die je totaal verschillende opdrachten laten uitvoeren. Het is geen coöperatieve modus voor de singleplayer, maar het komt al in de buurt. Mi chien een voorbode voor wat we in de derde game kunnen verwachten?

Of je Overlord II echt leuk gaat vinden, hangt er mede van af of de twee belangrijkste elementen in de game je aanstaan. De tactische gameplay vergt wat geduld voor de op actie beluste gamer, maar geeft wel voldoening als je plan succesvol uitgevoerd wordt. Dan is er de humor, waarbij smaak een erg belangrijke kwestie is. De grappen liggen er dik bovenop, van het type lach-of-ik-schiet. Vind je het grappig wanneer Gremlin-achtige wezentjes lieve zeehonden en pandaberen doodknuppelen? Wanneer de elven in Overlord II praten en ronddartelen als homoseksuele natuurstrijders? Gelukkig is de prima uitgewerkte gameplay niet zozeer een kwestie van smaak, want die valt niet te ontkennen. Ondanks de vervelende camera die de game teistert, weet Triumph Studios wel wat een game lekker speelbaar maakt. Overlord II is daar het bewijs van.

Lees ook de recensies van:

Overlord: Dark Legend (Nintendo Wii) Overlord: Minions (Nintendo DS)

Bekijk hier de videoreview van Overlord II


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou