Welnu, dat zal ik jullie haarfijn uitleggen. Het begint allemaal al bij het begin. Tijdens het opstarten van Over G Fighters worden we meteen verwelkomd met een niet al te opwindend introfilmpje waarin we nóg minder opwindende beelden zien van straaljagers die sporadisch wat stoere bewegingen maken. De beelden worden, je raadt het al, ondersteund door Japanse rockmuziek die nog het meest doet denken aan die schattige riedeltjes van die razende blauwe egel genaamd Sonic (om maar even een ander Japans product te noemen). Toffe muziek? Ja, dat wel. Misplaatse muziek? Absoluut!
De reden daarvoor is eigenlijk heel simpel. Men wilde namelijk een realistische vliegsimulatie ontwikkelen waarin je de mogelijkheid krijgt om met 30 van de meest krachtige straaljagers aller tijden te vliegen. Allemaal heel leuk en aardig, maar door deze overkill van blijheid en melige muziek, ga je toch twijfelen of het hier geen arcadegame betreft. En eigenlijk is dit helemaal niet zo’n gekke gedachte. Sterker nog, ik krijg steeds meer het idee dat de makers zelf ook niet wisten welke kant ze op moesten!
Waar is de knop voor de schietstoel, ik heb er genoeg van!
Neem allereerst het vliegen. Nou, toch wel een cruciaal onderdeel tijdens een vliegspel lijkt me. Alleen hier gaat het al fout. Het vliegen is namelijk te lomp voor woorden, de besturing gaat vrij stroef en mooie duiken kunnen vrijwel nooit gemaakt worden. Het richten en schieten op vijandelijke toestellen is al helemaal een dubieuze bezigheid. Het vliegen en richten gaat ontzettend moeilijk, maar daar tegenover staat dat een simpele druk op de A-knop al volstaat om ongebreideld raketten op de vijand te vuren terwijl je HUD met grote rode letters “SHOOT” aangeeft. Altijd handig om te weten wanneer je mag schieten natuurlijk.
Met een naam als Over G Fighters kun je er donder op zeggen dat de G-krachten ook meespelen. Realistisch hoor, maar als je constant helemaal rood ziet van al het bloed dat naar je kop stroomt door de opwaartse G-krachten, dan word je er ook niet vrolijker van. Anderzijds kan het ook voorkomen dat je niets meer ziet omdat de negatieve G-krachten parten spelen. Het scherm zal dan doodleuk helemaal zwart worden als je het te bont maakt. Nogmaals, het zal vast erg waarheidsgetrouw zijn, maar in het geval van Over G Fighters werkt het alleen maar tegen de speler.
Naast de besturing is ook de uiterst teleurstellende feedback die jij als speler krijgt wanneer er bijvoorbeeld een raket afgeschoten is en deze van alle vliegtuigen in de lucht, uitgerekend jou moet hebben. Echt heel duidelijk wordt dit niet aangegeven, integendeel. Pas op het laatste moment beginnen er allerlei toeters en bellen in je cockpit lawaai te maken en 9 van de 10 keer is het dan al te laat. Dat resulteert in een karige knal en de mooie melding “Mi ion Failed” in beeld. Soms, héél soms, kun je er nog wat tegen doen door als een gek op de chaff/flare-toets te rammen en te hopen dat de raket in kwestie maar achter dat lokaas aan gaat. Helaas gaat dit vaker fout dan goed, met alle frustraties van dien. In het ergste geval begin je een mi ie waarin je na 10 seconden al uit de lucht geschoten wordt. Leuk spel joh!Over de mi ies gesproken, dat is ook niet bepaald veel soeps te noemen. In principe kun je het zien als een paar lo e vliegritjes die dan als een epische campagne door het leven moeten gaan. Echt opwindend wordt het nooit en de broek zal allesbehalve bollen tijdens het spelen van deze game. Moet je een voorbeeldje van enkele doelen in het spel? Hou je vast:
1) Vernietig alle vier aanvalsvliegtuigen die de vijand je stuurt
2) Vernietig alle vijf grondvoertuigen die de vijand je stuurt
3) Vernietig alle twee de boten die de vijand je stuurt
4) Vernietig twee waves van inkomende vijandelijke vliegtuigen die de vijand stuurt
5 Vernietig alle verkenningsvliegtuigen die de vijand je stuurt
En als laatste, niet te vergeten:
6) Vernietig de vijand
Aargh! Het is werkelijkwaar, mijn beste lezers, ronduit triest te noemen dat we tegenwoordig nog te maken krijgen met zulke geestdodende taken als deze. Hadden de Japanners bij Taito ook maar één tikkeltje meer inspiratie gehad, dan was de singleplayer tenminste nog een beetje om aan te zien. De huidige staat waarin het verkeert, verdient het eigenlijk niet om gespeeld te worden. Aan de andere kant, één ding scheelt wel, je wilt het ook niet spelen, want alleen al de überslechte stem-acteurs jagen je de stuipen op het lijf en nee, dat is niet positief.
Dan heb ik het nog niet eens gehad over de enorm brakke graphics. Ik kan er lang en breeduit over doorlullen, maar ik moet eerlijk bekennen dat men vrijwel niets uit de Xbox 360 heeft weten te persen. Het is gewoon haast te genant voor woorden om te constateren dat een Playstation 2 hier ook wel mee uit de voeten zou kunnen. Met andere woorden, in feite komt het er op neer dat de vliegtuigen er zelf vrij aardig uit zien, maar het detail van de grond ontzettend tegenvalt. Komen die neerwaardse G-krachten uiteindelijk toch nog van pas, zie je tenminste die lelijke grondtextures niet als je al tenenkrommend ten onder gaat!
Over G Fighters wordt ook geleverd met een multiplayer waarin je tegen elkaar kunt spelen of in teams van twee elkaar kunt bevechten. Klinkt aanzienlijk spannender dan die campagnes die door moeten gaan als singleplayer, zou je zeggen. Niets is minder waar helaas, want adembenemende dogfights hebben nooit plaatsgevonden. In het menu staat aangegeven “Let’s fight against a player”. A player ja, zo letterlijk mag je het ook wel noemen. Ik kwam welgeteld één medespeler tegen op het gehele Xbox Live-netwerk!
Aanvankelijk wilde ik nog vragen of deze gamer niet iets nuttigers kon doen met zijn leven, maar toen bedacht ik me dat hij het vast al zwaar genoeg had met het spelen van Over G Fighters en dat het beantwoorden van vragen van een brutale reviewer iets teveel van het goede zou zijn. En geef hem eens ongelijk, met het spelen van zo’n spel is het leven van een gamer al zwaar genoeg...