Ontwikkelaar Codemasters heeft het zwaar. Niet alleen wordt het bedrijf vaak bekritiseerd (slechte ports, veel bugs in games, lakse ondersteuning), ook pretenderen ze één van de meest realistische first-person shooters op de markt te brengen. Sion Lenton, art director bij Codemasters, zegt dat Operation Flashpoint: Red River " gameplay biedt die spelers de realiteit van een oorlog laten meemaken als nooit tevoren ". En dat is een leugen, want je kunt nog steeds niet met een tank over een houten paaltje rijden.
Realisme
Niet alles in Operation Flashpoint: Red River is realistisch, maar Codemasters heeft in ieder geval zijn best gedaan. De gameplay is sloom, de actie is verre van spetterend en de tactische besli ingen die je maakt zijn van levensbelang. Dit zijn juist de sterke punten van het realisme in de game. Het is bijvoorbeeld niet mogelijk om in je eentje naar een aanvalspunt te rushen (aanstormen). Je wordt namelijk gewoon door drie snipers door je hoofd geschoten. En dat is één van de meest realistische aspecten van de game: een enkele kogel is al genoeg om je te doden. Dat is weer eens wat anders dan Call of Duty.
Toch probeert Codemasters met Operation Flashpoint: Red River het Call of Duty-publiek aan te spreken door de toegankelijkere gameplay ten opzichte van zijn voorganger. Dat uit zich vooral in het nieuwe puntensysteem, wat eigenlijk een soort van must-have is geworden voor de gemiddeldeshooter. Hoewel de vaardigheden niet spectaculair zijn (iets sneller laden, betere conditie, sneller kunnen rennen), kan het puntensysteem nog steeds een doorn in het oog zijn voor de fanatieke achterban. Het realisme in vaardigheden vrijspelen is natuurlijk ver te zoeken, maar je kunt er voor kiezen om de punten niet te spenderen.
Slome gameplay en spanning
De ervaringspunten krijg je door het behalen van secundaire en primaire mi iedoelen in een elf uur durende campagne die is opgesplitst in drie hoofdstukken. De meeste mi ies beginnen met ellendig lange intro's, die ongeveer net zo saai zijn als het verhaal zelf: een burgeroorlog in Tadzjikistan (ja, dat is een bestaand land) loopt uit de hand, Amerika stuurt troepen en dat vindt China niet leuk. Een oorlog is geboren. Je gaat onder leiding van sergeant Knox, een soort van ellendig lange ratelende scheldmachine die de mi ies inluidt, naar een plaats waar de rust moet terugkeren. De verhaalmodus kent, in tegenstelling tot Knox' verhalen, variatie. Dat maakt Operation Flashpoint: Red River nooit echt saai, terwijl sommige spelers de game zo wel kunnen ervaren door de langzame gameplay.
De slome gameplay is echter ook de kracht van Operation Flashpoint: Red River. De spanning is altijd aanwezig omdat - ook als je denkt dat de vijand is uitgeroeid - altijd nog een soldaat achter een muur of steen vandaan kan duiken. Dat zou betekenen dat je 1. morsdood bent en 2. weer helemaal opnieuw moet beginnen. Door het langzame tempo kent de game relatief weinig checkpoints, dus je kunt gemakkelijk een kwartier verspelen als je wordt vermoord. De constante onrust maakt je alert, voorzichtig en moedigt je aan om tactische keuzes te maken.
Subtiliteit en detail
De toegankelijkere gameplay vind je ook terug in het nieuwe menu, dat via de rechter bumper kan worden oproepen. Het menu is wat duidelijker en gemakkelijker gemaakt, waardoor je sneller een commando kunt selecteren. Eén probleem: wanneer je met een marker een punt kiest voor een bevel (zoals suppresive fire), moet je dat punt kunnen zien. En laat daar nou precies een goede sniper zitten. Na één goed gevuurd schot ben je dood. Hoewel het commando-menu zeker niet slecht uitgevoerd is, voelt het toch een beetje gebrekkig aan door de ineffectiviteit van het markeren.
Het besturen van je personage gaat wél degelijk en vertrouwd. Hoewel je geweer ieder moment kan blokkeren, voelt het schieten gestroomlijnd aan. Het zijn de spitsvondige aspecten tijdens het schieten die indruk maken, zoals de terugslag en het rekening houden met het dalen van een kogel. Ook je vermoeidheid wordt subtiel weergegeven: de controller gaat als een verhoogde hartslag steeds sneller trillen naarmate je harder en langer rent. Dit is één van de weinige voordelen van de console-versie (of je speelt de game met een controller op de pc), want de pc is op grafisch vlak een stuk gedetailleerder.
Zwakke AI
Zowel de pc- en consoleversie hebben beide een groot probleem: de kunstmatige intelligentie is vaak echt ondermaats. Dit geldt vooral voor je teamgenoten, want de vijanden zijn – afgezien van bizarre schietlocaties en plotselinge tunnelvisie – vrij geloofwaardig. Als ze zien dat jij probeert te flanken, sturen ze ook extra mankracht naar jouw locatie. Goed mikken is dan een noodzaak, want aan je teamgenoten heb je niet veel. Deze lopen vaak als kippen zonder kop achter je aan. Ookbevelen opvolgen doen ze niet altijd even handig. Wanneer je roept dat het team dekking moet zoeken achter een muur, gaat het precies aan de andere kant zitten en wordt het prij chieten voor de vijand.
De kunstmatige intelligentie kan dus stukken beter, maar het gaat echt te ver dat sommige teamgenoten ook geen bevelen opvolgen. Tijdens een heftig vuurgevecht werd het team gecommandeerd dekking te geven door middel van suppre ive fire. De teamgenoten realiseren niet dat wij zelf het vuurgevecht indoken, en dus werden we in onze rug geknald. Het order om meteen te stoppen werd genegeerd. Gelukkig is het mogelijk jezelf te genezen, maar dit is niet de gewoonte van veel teamgenoten. Als een soort van overbezorgde papa probeer je het hele team in de gaten te houden zodat er niemand doodbloedt. En daar speel je geen Operation Flashpoint: Red River voor.
Geen splitscreen
Het draait in de game vooral om de co-operatieve modus, die zowel online als over LAN te bespelen is. Het is mogelijk om uit de vier kla en scout, rifleman, auto rifleman en grenadier te kiezen en om je eigen privé of publieke lobby te starten. Als je Operation Flashpoint: Red River met andere mensen speelt, komt de game pas echt goed tot zijn recht. De vervelende kunstmatige intelligentie is verdwenen – of je moet nog zo'n idioot hebben die je overrijdt met een Humvey, dus dan blijft er eigenlijk een solide co-operatieve first-person shooter over. Het voelt vertrouwd aan om met een team vol andere menselijke spelers een mi ie te starten, omdat je veel beter en handiger samenwerkt.
Naast de normale campagne - die je ook met anderen kunt spelen - kent Operation Flashpoint: Red River nog vier andere spelmodi, die variëren van piloten redden tot een konvooi beschermen. De verschillende gametypes zorgen ervoor dat je ook kortere mi ies online kunt spelen, want een gemiddeld potje in de verhaalmodus duurt toch gemakkelijk een dik uur. Dit kleine probleem heeft Codemasters met de toevoeging van nieuwe modi dus zeer handig opgelost, want niet iedereen heeft evenveel tijd als een student.
Eigenlijk schreeuwt Operation Flashpoint: Red River om een splitscreen. Het zou de kunstmatige intelligentie minder belangrijk maken voor de game, wat grote voordelen zou hebben voor degene die het speelt. Je team bestaat niet meer alleen uit debielen en je hoeft niet meer de hele tijd op een houterige manier punten te markeren. Hier heb je online een stuk minder last van, maar door de toevoeging van een splitscreen zou het spel echt een streepje voor hebben op andere games. Een game die zo is gebaseerd op samenspel behoort gewoon door meerdere mensen gespeeld te worden, via het internet of samen op de bank. Nu blijft Operation Flashpoint: Red River een solide co-operatieve shooter die zonder menselijke teamgenoten gewoon niet echt lekker speelt.