Screenshots doen het briljante OlliOlli geen recht. Kijk naar de schermafbeeldingen en je ziet een spartaanse sidescrolling platformer, maar dan met een poppetje op een skateboard. Wie de creatie van het Britse Roll7 echter onder de vingers krijgt, zal het maar moeilijk weer kunnen wegleggen.
Skaten is moeilijk
OlliOlli zet de keiharde werkelijkheid van het skaten perfect neer. Het kiest niet voor de makkelijke weg, zoals de Tony Hawks van deze wereld waarin je al vrij gauw een ellenlange combo neer kunt zetten. Het volgt eerder de Skate-route in de overtreffende trap. Voor elk trucje moet je oefenen, oefenen en nog eens oefenen. De game gebruikt een besturing chema dat niet helemaal natuurlijk voelt, maar juist daarom zo goed is: je moet het echt onder knie krijgen wil je het einde van een level halen.
Springen (de welbekende ‘ollie’ uit de titel) doe je door je linkerpook een kant op te duwen, en op het juiste moment los te laten. Wil je daar een mooi trucje van maken, dan maak je tijdens het loslaten een bepaalde beweging met de pook. Wil je ook nog draaien in de lucht, dan houd je een van de triggers vast. En dan is het nog zaak goed te landen door met de juiste timing op X te drukken. Of natuurlijk de pook een kant op bewegen om te grinden over een rail, wat weer een scala aan nieuwe mogelijkheden biedt. Elk trucje vereist weer een andere combinatie van bewegingen, waardoor je ultieme vingervlugheid nodig hebt om alle tricks uit te kunnen voeren.
Oneindige combo
OlliOlli2 gaat ongeveer verder waar het origineel ophield, wat zorgt voor een flinke leercurve voor beginners. Er is wel een tutorial die je de fijne kneepjes leert, maar je zult aardig wat moeten oefenen om mee te komen. Gelukkig is dat juist de charme van deze skateboardgame. Het heeft de instelling van een old-school spel, met het uiterlijk van een mobiele game. OlliOlli 2 is heerlijk moeilijk en onvergeeflijk, en als je er goed in wilt worden zul je er uren in moeten stoppen.
Spelers van het eerste deel stappen hier echter zo in en zullen in het begin mi chien zelfs teleurgesteld zijn dat er weinig lijkt te zijn veranderd. Maar ook voor de ouwe rotten worden er geleidelijk opties toegevoegd die weer het nodige zweet kosten om onder de knie te krijgen. Belangrijkste is de manual, een precieze landing waarbij je op een twee wielen (voor of achter) verder rolt, in plaats van een gewone landing. Aangezien de manual ook als trucje geldt, wordt het mogelijk om het hele level te doorkruisen met één enkele combo, wat hemels is voor scorejagers. Net als in de Tony Hawk’s Pro Skater-games vroeger dus.
Dan zijn er nog de manual-reverts, waarmee je een rondje draait als je landt. De echte die-hard zal willen landen met een revert en in de draai doorgaan met een manual, zodat je combo niet wordt verbroken. Met deze extra moves heb je altijd een reden om levels steeds opnieuw te spelen, ook als je eenmaal goed genoeg bent om zonder kleerscheuren het einde te halen. Er is immers altijd iemand met meer punten dan jij op de leaderboards die je dolgraag wilt verslaan.
Streng, doch rechtvaardig
Als gezegd is OlliOlli moeilijk, maar het spel is nooit oneerlijk. Als je voor de zoveelste keer met je gezicht tegen het asfalt dreunt, is dat vrijwel altijd je eigen schuld. Moet je maar niet die moeilijke trick proberen als je eigenlijk niet snel genoeg gaat, of nog een extra halve slag willen draaien waardoor je net je grind mist. Slecht leveldesign gooit in slechts een klein aantal stages roet in het eten. Daar kan het voorkomen dat je een level té goed doorloopt, waardoor je te snel gaat en een platform voorbij raast waar je eigenlijk op zou moeten landen. Hierin word je dus gestraft als je te perfect speelt en word je gedwongen je skills in te houden. Voor het overgrote deel van het spel kom je echter in een heerlijke flow, waardoor je in een soort trance je trucjes aan elkaar rijgt. Denk even te veel na of let even niet op, en je bent het kwijt.
Welcome to Olliwood heeft niet alleen meer tricks dan zijn voorganger, maar ook een stuk meer content. Waar je op het eerste deel vrij snel was uitgekeken, biedt deel 2 veel meer uitdagingen. De Pro-levels keren sowieso terug, die je vrijspeelt door bepaalde opdrachten in de gewone levels te voltooien. Dan zijn er nog de Spots, speciale levels waar je een score moet neerzetten met slechts één combo, en die hebben dit keer ook hun eigen pro-varianten met een extra moeilijkheidsgraad. Natuurlijk is de Daily Grind ook weer van de partij, een uitdaging die elke dag verandert en waar je maar één kans hebt om een score neer te zetten. Dit is een ultieme modus om elke dag het resultaat van je vrienden te willen verbeteren. En dan is er nog een nieuwe moeilijkheidsgraad, de RAD-mode, waarin je elke landing perfect moet timen, anders ga je onderuit. Ook de soundtrack is dit keer weer prima in orde, met mellow deuntjes die je kunsten perfect ondersteunen en nooit afleiden.
OlliOlli 2 is een gouden voorbeeld van een game die simpel is in zijn concept, maar moeilijk is om helemaal te beheersen. Het is een spel dat je kunt oppikken om even twee minuten te spelen en een run te doen, maar waar je ook zonder problemen drie uur mee bezig kunt zijn. Roll7 heeft een klein meesterwerkje gemaakt dat geschikt is voor zowel skateliefhebbers als mensen die niks met het genre hebben en gewoon stijlvol op highscores willen jagen.
In verband met technische problemen is het voor ons alleen mogelijk om bestaand beeldmateriaal van onze mediaserver te plaatsen op de frontpage. Met de lancering van Gamer.nl V6 wordt het probleem verholpen. Tot die tijd komt het voor dat we gebruik moeten maken van oud beeldmateriaal.