Voor wie oud genoeg is om de referentie te snappen: Nex Machina is eigenlijk een moderne update van Robotron, de arcadekla ieker uit 1982. Voor wie iets jonger is dan dat: in deze game knal je scherm na scherm vol robots neer totdat je er bij neervalt. Ook niet zo gek dat het aan die game doet denken, aangezien de legendarische ontwikkelaar Eugene Jarvis hier aan mee heeft gewerkt. Het moet voor twin stick-studio Housemarque een droom zijn die uitkomt om met een van de grondleggers van het genre te werken.
Schieten met de pookjes
En op het resultaat kunnen ze trots zijn, want het beste uit hun vorige games komt in Nex Machina samen. Het is arcadeactie in zijn puurste vorm. De besturing is opzettelijk simpel gehouden, met twee pookjes en twee knoppen, eentje om te dashen en een om je secundaire geweer af te vuren. Maar de actie is allesbehalve simpel.
Elk van de zes werelden bestaat uit een vijftiental levels, vol krappe omgevingen waarin de robotzwermen het op je hebben voorzien. Op de vierkante millimeter manoeuvreer je je langs de kogels, raketten en laserstralen. En natuurlijk langs de robots zelf, die soms met hordes tegelijk op je af stormen. Er zijn genoeg verschillende vijanden: turrets die je met kogels of lasers bestoken, kamikazerobots die in een rechte lijn op je af komen en ronddraaiende zagen die een spoor van kogels achter zich laten. Om dit te overleven heb je katachtige reflexen nodig en moet je in een soort trance zien te komen, terwijl de pompende elektrobeats de spanning hoog houden. Zodra je bij jezelf denkt, 'hey, dit gaat eigenlijk best goed,' ben je dood.
Wat Nex Machina zo goed maakt, is dat de actie onophoudelijk is. Per wereld heb je eigenlijk geen moment van rust, je wordt in volle snelheid van level naar level geschoten. Overleven heeft je volle aandacht nodig. Wie te lang stilstaat wordt binnen de kortste keren ingesloten. Met een dash kun je nog eens dwars door vijanden heen beuken, maar die is natuurlijk maar beperkt inzetbaar.
Kogelbaas
Het is helaas niet altijd even goed zichtbaar waar jouw mannetje is ten opzichte van al die kogels. Zeker als je bent doodgegaan is het soms moeilijk te zien waar je respawnt. En op sommige punten kan de game net even wat te oneerlijk zijn, bijvoorbeeld als de camera naar een eindbaas zoomt en een vijand zo uit beeld verdwijnt, om je vervolgens van buiten het beeld dood te maken. Het zijn kleine minpuntjes die de pret slechts af en toe weten te drukken.
Heb je eenmaal onder de knie hoe je je vijanden omlegt, dan kun je je op een hoge score gaan concentreren. Bijvoorbeeld door ook de vele mensjes in de omgeving te redden voordat ze worden verslonden door een robot. En dat ook nog in een goed tempo, om je 'human combo' hoog te houden. En dan zijn er nog de vele geheimen die je highscore net dat extra zetje in de juiste richting geven: geheime humans die in de omgeving zitten verstopt, verborgen uitgangen naar extra levels en afgezonderde torens die je veel punten opleveren. En die moet je allemaal snel vinden, want aan het einde van elke wereld staat er nog een tijdbonus op je te wachten.
Kort knallen
Met wat oefening knal je in een uurtje door alles heen. Dat klinkt kort, maar dit type game is ook niet bedoeld voor lange campagnes. De aantrekkingskracht zit ‘m in het perfectioneren van je run, om net een paar plekjes hoger op de leaderboards te komen. Een trucje ontdekken om die ene vijand wat sneller om te leggen, of oefenen op het ritme van het redden van mensen om je combo zo lang mogelijk gaande te houden. Bovendien ben je al genoeg tijd kwijt om überhaupt te leren overleven op de hoogste moeilijkheidsgraden, laat staan dat je een acceptabele score neer kunt zetten.
Voor de liefhebbers van leaderboards is er in ieder geval genoeg te doen. De hele campagne op vijf verschillende moeilijkheden, lo e levels, extra uitdagingen die je op nieuwe manieren laten spelen: aan alles is een ranglijst verbonden. Ook handig is dat de game van elke score een replay opneemt, zodat je kunt bekijken hoe die hoogste posities aan zoveel punten zijn gekomen
De heerlijke kogelchaos is extra leuk als je de strijd met een vriend aangaat, en het is dan ook jammer dat de multiplayermogelijkheden wat beperkt zijn. Je kunt alleen met een vriend op de bank coöp door het avontuur, want er is geen online multiplayer. Share play zou daar nog een oplo ing voor kunnen zijn, maar dan laat een bug onze PlayStation 4 na elke wereld crashen.
Voor wie het niet erg vindt om de strijd alleen aan te gaan, is dit een onmisbare highscore chaser. Het kost je vele uren om de fijne kneepjes van elk level te beheersen en een score neer te zetten waar je mee thuis kunt komen. Met Nex Machina stijgt Housemarque, dat toch al ijzersterke games maakt, boven zichzelf uit.
Deze game is verkrijgbaar voor PlayStation 4 en pc, en is getest op een PlayStation 4 Pro.