Een bestaande franchise compleet uit elkaar trekken en vanaf de grond af aan opnieuw opbouwen is een risicovolle onderneming. In het geval van MX vs. ATV Reflex heeft de ontwikkelaar er goed aan gedaan een fri e start te maken. Dit voorkomt echter niet dat de game niet regelmatig kiezelhard met het gezicht in de modder valt. Gelukkig staat het spel weer vrolijk op, veegt het de modder van het gezicht en scheurt het weer lekker verder. Op naar de volgende uitdaging.
Het speerpunt van MX vs. ATV Reflex is het besturingsysteem. Met dit zogeheten Rider Reflex-systeem is het mogelijk om de coureur afzonderlijk van het voertuig te besturen. Met de linker analoge stick bestuur je het voertuig en met de rechter analoge stick verplaats je het gewicht van de coureur. Zodoende kun je bochten scherper nemen, hogere sprongen maken en voorkomen dat je onderuit gaat.
Het nieuwe besturingsysteem benadert het motorcro en op een veel realistischere manier. De Rider Reflex is echter wel een gevoelig systeem. Mi chien zelfs iets te gevoelig. Een kleine hobbel of kuil tijdens het insturen van een bocht kan ervoor zorgen dat je rijder onderuit schuift of achterstevoren komt te staan. In combinatie met de zenuwachtig ogende physics zorgt het ervoor dat de nieuwe besturing nog niet helemaal goed uit de verf komt. Desondanks is het een bijzonder welkome toevoeging aan de race-ervaring.
Terreindeformatie
Naast de Rider Reflex zorgt ook de nieuw geïmplementeerde terreindeformatie voor het nodige realisme. Tijdens het rijden laten de motoren en ATV's sporen achter in de omgeving. Hierdoor raakt het parkoers meer en meer verweerd naarmate de race vordert, wat het racen een extra dimensie geeft. Door de nieuw gevormde racelijnen te volgen, kun je meer snelheid opbouwen en bochten beter nemen. Daarnaast kan een kleine stuurfout je fataal worden. Dit zorgt ervoor dat geen enkele race hetzelfde is en het vaak spannend blijft tot het einde.
Spannend zijn de races over het algemeen altijd wel. Een foutje is zo gemaakt en de concurrentie voor de eerste plaats is hevig. Gelukkig maakt de computer ook af en toe een foutje, waardoor de balans in de races behouden wordt. Het is nooit zo dat wanneer je een paar keer onderuit gegaan bent, je met geen mogelijkheid meer eerste kunt worden. Uitermate lastig zal het daarentegen wel worden. Dit alles zorgt ervoor dat het winnen van een race een heerlijk gevoel van zelfvoldoening geeft. Nog meer dan bij de meeste racespellen is het echt hard werken voor een overwinning.
Daarbij zijn de parkoersen over het algemeen erg goed ontworpen. Vooral de races voor de Supercro en Nationals bevatten uitdagende secties met hoge sprongen, lastige heuveltjes en scherpe bochten. De circuits zijn een mix van bestaande parkoersen, zoals Sandwick National en Razorback National, en worden aangevuld met creaties die door de ontwikkelaars zelf bedacht zijn.
Natuurlijk is het niet alleen goud wat er blinkt. Het grootste minpunt van het spel is de kunstmatige intelligentie van de tegenstanders. Het komt regelmatig voor dat je op een volledig onnodige manier onderuit gereden wordt. Daarnaast verstoren de zware voertuigen de balans van het spel. Het lijkt alsof deze voertuigen boven de grond zweven, zo licht sturen ze en zo makkelijk houd je ze op de baan in de meest ruige omstandigheden. Het is totaal het tegenovergestelde van de uitdagende race-ervaring die de cro motoren en ATV's bieden. Ook behoren de parkoersen voor de zware voertuigen niet tot de meest geïnspireerde banen die het spel te bieden heeft.
Multiplayer
Het mag de pret verder niet drukken. De races met zware voertuigen zijn makkelijk te ontwijken, waardoor alleen de echt leuke spelopties overblijven. Het is daarnaast mogelijk om het tegen een vriend op te nemen in splitscreen. Uiteraard ontbreekt de mogelijkheid niet om online coureurs uit te dagen in alle spelmodi die de singleplayer ook te bieden heeft. Daarnaast kent de multiplayer nog twee grappige minigames in de vorm van Tag en Snake.
In Tag is het de bedoeling om een minuut lang met een bizar groot hoofddeksel in de vorm van een hoofd rond te rijden, terwijl de overige spelers je op de nek zitten om zelf het hoofd in bezit te krijgen. Wie als eerste een minuut vol maakt, is de winnaar. Met Snake gaan we terug in de tijd naar het kla ieke Tron. Achter je motor verschijnt een muur in een kleur waarmee je een spoor achterlaat. Het is de bedoeling om te voorkomen dat je tegen het spoor van de ander aanrijdt, maar tegelijkertijd moet je ervoor proberen te zorgen dat hij wel jouw spoor kruist. Oldschool plezier en het ontbreken van de idiote kunstmatige intelligentie maken dat de multiplayer van dit spel een dikke plus krijgt en het de houdbaarheid van de game flink verlengt.