Mo is een platformer, waarin de kleine muis Quill op reis gaat om haar oom te redden. Terwijl ze zich een weg baant door een sprookjesachtig bos en oude ruïnes, lost ze puzzels op en vecht ze met grote kevers en ander gespuis. Dit klinkt mi chien als een dertien-in-een-dozijn-platformer, maar dankzij vr is dat allerminst het geval.
Bijzondere band
Quill is niet alleen op haar grote kleine avontuur. Ze wordt namelijk bijgestaan door de speler. Als een soort goddelijke entiteit hang je boven haar wereld. Terwijl je haar bestuurt met de knoppen van de controller, reik je zelf middels bewegingen van de DualShock letterlijk in haar wereld. Met je goddelijke krachten open je deuren, beweeg je platformen, herstel je Quills gezondheid en grijp je zelfs vijanden vast, om ze vervolgens naar drukplatformen te dirigeren of gewoon vast te houden zodat Quill makkelijker klappen kan uitdelen.
Als wederdienst helpt Quill jou ook. Ze gebaart bijvoorbeeld wat je moet doen bij een puzzel en steekt een welverdiende duim op als de puzzel is opgelost. Quill een aai over de bol of een high five geven behoort ook tot de mogelijkheden. Het is een bijzondere interactie met een gamepersonage die er voor zorgt dat je een band met hem opbouwt.
Virtuele kijkdoos
Maar de meerwaarde van vr gaat verder dan alleen deze interactie met Quill. Ieder level is opgezet als een soort kijkdoos. Daardoor lijkt jouw aanzichtpunt aanvankelijk redelijk statisch, maar naarmate de game vordert worden de levels en puzzels steeds gecompliceerder. Naar voren buigen geeft dan letterlijk een hele andere kijk op de wereld van Mo , en zelfs opstaan loont soms enorm. Mo gebruikt ongemerkt de volledige ‘box’ waar jij als speler in een vr-game in zit en zeker als je alle geheime verzamelobjecten wilt vinden, moet je daar dan ook flink gebruik van. Mo zou niet alleen niet hetzelfde zijn zonder vr, Mo zou simpelweg niet werken zonder vr.
Rondkijken is echter niet alleen functioneel, maar ook heel erg leuk. Mo is namelijk een oogstrelende game, al helemaal voor PlayStation VR-maatstaven. Waar veel games voor PS VR het moeten doen met een lager-dan-optimale resolutie, oogt Mo scherp, kleurrijk en helder. Dat is maar goed ook, want daardoor komt het prachtige levelontwerp goed tot zijn recht. Het sprookjesachtige bos waar je begint lijkt bijvoorbeeld zo uit een verhaal van Grimm te komen. Niet zo gek, want Mo wordt zelf ook gepresenteerd als een soort sprookjesboek. Aan het einde van ieder level hoor je een bladzijde omslaan, en het hele verhaal wordt ‘voorgelezen’ – inclusief de stemmetjes van de personages.
Bovendien klopt de schaal zo goed – iets dat erg belangrijk is bij vr. Quill heeft echt het formaat van een muis in onze wereld. Een groot kasteel torent daardoor letterlijk boven je uit, maar zelfs verroeste zwaarden en helmen van mensen lijken naast de piepkleine Quill ineens imposant groot en zijn omdat hun oorsprong aan je verbeelding wordt overgelaten al even mysterieus.
Grootte van belang?
Het enige nadeel? De game is wat kort. Al is het is een beetje discutabel of dat echt een valide minpunt is. De drie á vier uur die Mo duurt, zijn namelijk wel perfect in balans. Er worden steeds net op de juiste moment nieuwe vijanden of puzzelmechanieken geïntroduceerd en vervolgens gecombineerd met wat je al kent. Ook locaties wi elen elkaar in een aangenaam tempo af. Veel complexer moet Mo ook niet worden, want omdat je én zelf met je handen en hoofd beweegt én Quill aanstuurt, zijn de gevechten tegen het einde van de game aan behoorlijk pittig.
Té kort durven we Mo daarom niet te noemen. Wel smaakt Mo naar meer. Naar meer avonturen met Quill, maar ook naar meer van dit soort unieke vr-avonturen. Iets waar Polyarc, gezien het einde van Mo , mi chien wel eerder in voorziet dan we hadden verwacht.
Mo is nu beschikbaar voor PlayStation VR. Voor deze review is gespeeld op een PlayStation 4 Pro.