Daar staat wel weer tegenover dat iedereen die Monster Hunter Tri in huis haalt, gelijk het medicijn tegen Ornithoscelidaphobia te pakken heeft. Sommige mensen zijn na het kijken van Jura ic Park ongetwijfeld opgezadeld met een ‘fobie voor dinosauriërs’. Met name de scène met de Velociraptors en de in keukenkastjes verstopte kinderen heeft indruk gemaakt en sindsdien wordt de tv-gids elke week weer angstvallig doorgespeurd. Er valt natuurlijk wat voor te zeggen, angst hebben voor een reuzenreptiel met me cherpe tanden en een enorme eetlust. Zelfs al betreft het een uitgestorven diersoort.
Monster Hunter Tri helpt deze arme zielen hun angsten direct overwinnen. Want hoewel het ene schepsel dat je tegenkomt nog groter en bruter is dan het andere, ben je niet toegewezen op het ruisende struikgewas om je in te verstoppen. In plaats daarvan ga je de strijd aan met de brullende beesten met je blinkende wapens en aan het einde van de strijd kan er maar eentje overeind blijven staan.
Een goede voorbereiding…
Het is zaak om elke uitdaging goed voorbereid aan te gaan. Het wapen waarmee je jouw monsterlijke avontuur start is wellicht niets meer dan een uit de kluiten gewa en aardappelschilmes, al snel heb je genoeg voorwerpen verzameld om een gigantische lans of lompe hamer aan te schaffen. Ben je nog niet tevreden over de kracht van het fonkelnieuwe wapen, dan zijn er genoeg mogelijkheden om het wapen te upgraden, mits je beschikt over de juiste mineralen.
Uiteraard komt het meer dan eens voor dat je net wat ijzer tekort komt, er net even geen spulletjes in de binnenzak zitten of je zojuist – stom – wat grondstoffen hebt verkocht om een leuk zakcentje te verdienen. Tijd om op avontuur te gaan en te speuren naar de felbegeerde benodigdheden. De ene keer is het nodig om een aantal vredelievende overstekende dino’s overhoop te steken voor hun huiden, terwijl een andere maal een grot binnenstebuiten gekeerd moet worden voor een specifiek mineraal. De juiste voorwerpen vinden is geen sinecure en iedere keer als je na een barre tocht terugkeert bij de smidse en hij jouw wapen voorziet van een scherper randje, dan voelt dat aan als een echte beloning. Dit komt mede doordat je in Monster Hunter geen levelsysteem hebt en je kracht direct gekoppeld is aan de kracht van je wapen. Bij ieder nieuw stukje uitrusting krijg je daarom ook gelijk echt het gevoel dat het ‘van jou’ is.
Dit wordt ook nog eens versterkt door de talloze varianten die er bestaan van elk wapen. Er is voor upgrades te kiezen die vrij eenvoudig zijn te verkrijgen, maar het is ook mogelijk de exclusievere kant op te gaan en zeldzamere voorwerpen in een wapen te verwerken. Eén klein - of eigenlijk groot – probleempje; veel van de zeldzaamste voorwerpen bestaan uit botten of huiden van bijtgrage dinosauriërs. Wil je net even dat beetje extra kracht voor een wapen hebben, dan moet je eens de confrontatie aangaan met stugge herbivoren of chagrijnige carnivoren. Maar zo hoort het natuurlijk, je bent en blijft immers een jager-verzamelaar.
Happen
Kleine schepsels zijn in Monster Hunter Tri makkelijk te verslaan, maar leveren zelden echt intere ante voorwerpen op. In de regel geldt: hoe groter de tanden van het te bevechten beest, hoe groter de beloning. Veelal zul je dan ook verzeild raken in hele uitputting lagen: meer dan een half uur bezig zijn met het verslaan van één enkele dino is niet uitzonderlijk. Veel van deze confrontaties zijn niet zozeer spannend doordat je te maken hebt met buitengewoon vernuftige wezens, maar meer door hun uithoudingsvermogen en tanden waarmee ze op een moment van onachtzaamheid een flinke hap uit je levensbalk nemen.
Af en toe mag er ook het water in gedoken worden en dan wordt er aan de gevechten een hele nieuwe dimensie toegevoegd. Beesten zwemmen onder je door, vallen je van achteren aan of cirkelen net buiten bereik om je heen. Onder water zul je eenvoudig geïntimideerd raken door de enorme monsters die voor je opdoemen.
Daarom is het soms jammer dat gevechten verloren worden door de wat onhandige animaties. Een genezend kruid oppeuzelen duurt letterlijk een paar seconden en tijdens die paar seconden is het onmogelijk jezelf tegen aanvallen van agre ieve monsters te beschermen. Dat neemt niet weg dat dit milde irritaties zijn, want altijd staat de beloning voor je klaar. Keer op keer krijg je na een overwinning weer wat bruikbaars voor jouw jager-uitrusting.
Alle jagers-verzamelaars verzamelen!
Zit je wel in de ‘gotta catch em all’-vibe, dan is er nog een perfecte plek om jouw vaardigheden als monsterjager tentoon te spreiden: online. Monster Hunter Tri heeft de beste onlinefunctionaliteiten van welke Wii-titel dan ook. Er is geen gehannes met Friend Codes, je start het spel op, verbindt met de servers en je bent klaar om met drie andere jagers de wijde wereld in te trekken waarin je gezamenlijk probeert grote monsters neer te halen. Hierbij zijn tal van tactieken te gebruiken. Iedereen kan lomp op een groot monster gaan inhakken, maar verstandiger is het waarschijnlijk om tot een rolverdeling te komen. Eén iemand leidt het monstermormel af, een ander valt het beest aan en de twee anderen staan klaar om bij te springen als het beest zijn aandacht naar een andere speler verplaatst. Het tactische element komt online prachtig tot zijn recht.
Het is bijvoorbeeld zaak om constant in de bres te springen voor andere spelers, want mocht iemand met een lege gezondheidsbalk komen te zitten, dan wordt hij teruggezet naar het beginpunt en wordt de beloning van de groep aan het eind van de rit drastisch gereduceerd. Een zwakkere broeder is soms een blok aan het been, maar het zorgt er ook voor dat het samenspel een stuk socialer wordt. Eventuele scheldpartijen via Wii Speak – want dat ondersteunt Monster Hunter Tri ook – daargelaten. En mochten de quests die beschikbaar zijn je niet echt aanspreken, dan wacht je tot het moment dat Capcom nieuwe quests beschikbaar stelt en ga je een fri e nieuwe uitdaging aan. Monster Hunter Tri helpt spelers wellicht af van hun dinofobie, maar zadelt ze wel weer op met een verzamelverslaving.