Natuurlijk begint het ware verhaal van Metroid Prime 2: Echoes niet op eenzelfde manier, gezien Samus Aran nog altijd een vrouwelijke premiejager is, die zulke planetaire problemen naar eigen hand oplost. Het uitgangspunt voor Aether en de Luminoth blijft echter hetzelfde: de Ing moeten gestopt worden, anders krijgen ze de macht over de planeet, waarna ze meer werelden zouden kunnen veroveren. Oh ja, er waart ook nog een duistere versie van Samus rond over de planeet met bovennatuurlijke krachten. Een leuk uitgangspunt voor een nieuw en meeslepend Metroid avontuur. Laat dat dan maar over aan de getalenteerde mensen bij Retro Studios om dit te bewerkstelligen.
Net als de eerste Metroid Prime, is ook Echoes weer een first person adventure. Veel mensen interpreteren de game als een shooter, maar diegenen zitten er ver naast. De Metroid reeks heeft altijd om avontuur, exploratie en overleven gedraaid. Iets wat bij de driedimensionale uitvoeringen niet anders is. Je bent regelmatig aan het puzzelen, allerhande obstakels aan het overwinnen en aan het rondrollen in “morphball”-vorm. Een aantal jaren geleden geloofde niemand er in dat het mogelijk zou zijn om deze gameplay om te vormen naar een eerste persoons, driedimensionaal perspectief. Retro Studios bewees hen echter het tegendeel.
Er is geen enkele first person game op de markt die de simpele actie van het springen zo goed weet neer te zetten als Metroid Prime en opvolger Echoes. Waar springpuzzels in praktisch alle andere games met een eerste persoonsperspectief voor veel frustratie zorgen (wegens het gebrek aan goede inschatting en perceptie), voelt het bij Metroid Prime alsof je een third person platformgame aan het spelen bent. Hoe men dit voor elkaar gekregen heeft is lastig te omschrijven, maar in elk geval voelt het rondspringen na niet al te lange tijd aan als een tweede natuur. Een belangrijk element uit de Metroid serie was daarmee al uitstekend naar drie dimensies omgezet. Dit komt in Echoes des te duidelijker naar voren, doordat de hoeveelheid en complexiteit van de springpuzzels alleen maar is toegenomen.
Het tweede belangrijke gameplay element uit de Metroid serie is de “morph ball.” Samus kan zich al sinds het eerste deel van de reeks omvormen tot een stalen bal en hier mee rondrollen. Vaak kwamen hier intere ante puzzels bij kijken en moest je de bal ook regelmatig in gevechten gebruiken. Ook dit element werd door Retro bijna perfect naar de derde dimensie omgezet. Een meestal duidelijke camera werd vergezeld door zeer directe en natuurlijke besturing. De overgang van een eerste- naar derdepersoons camerastandpunt verliep zo soepel en snel, dat het nauwelijks opviel. Echoes bouwt op dit systeem voort doordat er nog uitgebreidere “morph ball” puzzels aanwezig zijn en het gebruik van het balsysteem ook van groter belang is bij bepaalde bo fights. Eén van de eindbazen in de game bevecht je zelfs volledig in “morph ball” mode. De laatste nieuwigheid, en sowieso een primeur voor de Metroid reeks, is de multiplayer mode. Op zich is het leuk dat je tijdens deze multiplayer potjes gebruik kunt maken van de verschillende visors, beams, morph ball en andere tools die Samus tot haar beschikking heeft, maar het is jammer dat er maar twee game modes beschikbaar zijn met slechts zes maps. De maps zelf zijn wel goed ontworpen en ondanks de lock-on gameplay van Metroid Prime, kunnen de onderlinge deathmatch potjes nog best spannend zijn. Toch had er meer in de multiplayer mode gezeten wanneer men meer maps en game modes had toegevoegd. Sowieso wordt een online mode wel een beetje gemist. Gezien de singleplayer kwalitatief echter niet te lijden heeft gehad door de toevoeging van multiplayer, is het nog wel een leuke extra.
Metroid Prime 2: Echoes is, net als zijn voorganger, een prachtig staaltje gamedesign dat weer barst van de sfeer en voorzien is van een schitterend wereld- en karakterontwerp. De gameplay is nog steeds subliem en ook grafisch staat de game weer uitstekend zijn mannetje, met bijzonder sfeervolle belichting, glimmende en reflecterende oppervlaktes, afwi elende textures, bijzondere grafische effecten en een zeer gedetailleerd karaktermodel van Samus. De unieke soundtrack, welke techno en ambient combineert, versterkt de krachtige sfeer alleen maar verder. Ook is de game meteen aardig wat pittiger en langer dan de eerste Prime.
Toch is het een beetje jammer dat de game nog zoveel gelijkeni en vertoont met zijn voorganger. Hierdoor voelt de game meer aan als een side story, in plaats van een volledig lo taande game. Ook zit er nog steeds aardig wat 'backtracking' in het spel verwerkt, hoewel dit natuurlijk een vast gegeven is bij iedere Metroid game. Desondanks doet dit weinig af aan de kwaliteit van het spel, vooral omdat de eerste Metroid Prime al zo'n unieke en kwalitatief hoogstaande game was. Een aanrader voor bijna iedereen die een GameCube in zijn bezit heeft en wel houdt van een uniek avonturenspel met een claustrofobische en mystieke sfeer.