Metal Slug is een begrip voor mensen die in hetverleden regelmatig in de arcadehallen te vinden waren. Naast Time Crisis enSega Rally was Metal Slug namelijk de game die je moest gedaan hebben tijdensje bezoekje aan de speelhal. Ondertu en is de populariteit van de arcades heelwat minder dan vroeger en is de liefhebber van videospelletjes zich meer op deconsoles gaan richten. Speciaal daarom heeft ontwikkelaar SNK Playmore beslotenom alle Metal Slug games te bundelen en samen te brengen onder de naam MetalSlug Anthology, een spel dat naast op de PS2 en de PSP ook voor de Nintendo Wiibeschikbaar is. Metal SlugAnthology is qua opzet eigenlijk een verschrikkelijk simpel spelletje. Je looptmet je personage rond in een 2D-sidescroll omgeving, waarin voortdurendallerlei vijanden tevoorschijn komen die jij neer dient te knallen. Dooronderweg allerlei power-ups op te rapen verdien je niet alleen meer punten omde high score te verbeteren, maarworden ook je wapens gaandeweg steeds sterker, zodat je telkens op een watheftigere manier je tegenstanders kunt gaan doorzeven. Aan het einde van elklevel staat er een eindbaas op je te wachten die kapotgemaakt moet wordenvoordat je naar het volgende deel van het spel mag gaan.

Het leukeaan de eindbazen is dat ze soms zwakke punten hebben die, als je erop schiet,ervoor kunnen zorgen dat je sneller korte metten kunt maken met dat laatsteobstakel. Natuurlijk moet je zelf uitvi en waar die zwakke punten zich preciesbevinden, een opdracht die meestal niet zo heel simpel is en vaak een heleboellevens van je personage kost. Vroeger in de arcades was het verliezen vanlevens ongelofelijk frustrerend (nadat je bij het spelen van Metal Slug driekeer het loodje legde diende je telkens opnieuw munten in de kast te werpen),maar voor deze consoleversie heeft de ontwikkelaar ervoor gekozen om de spelerte voorzien van een oneindig aantal levens. Klink leuk,maar eigenlijk heeft dit als gevolg dat de spanning een beetje uit het spelverdwenen is. Terwijl het vroeger nog echt zweten was om met zo weinig mogelijklevens een level uit te spelen, lig je nu lui achterover op de bank, wetendedat het toch niets uitmaakt dat je telkens weer opnieuw sterft, de ‘continues’zijn toch lekker eindeloos. Het is wel mogelijk om Metal Slug Anthology zo inte stellen dat je niet oneindig veel levens hebt, maar volgens mij zullen enkelde echte fans deze optie gaan opzoeken en speelt de rest van de gamers het spelgewoonweg op de gemakzuchtige manier, zeker omdat de standaardinstellingen vanMetal Sug Anthology de speler reeds voorzien van een onuitputbaar aantal continues. Spijtige zaak volgens mij, aangeziende spanning van Metal Slug voor een groot deel zit in het zo goed mogelijkleren kennen van de levels om ze daarna op een zo efficiënt mogelijke manieruit te spelen.Metal SlugAnthology bevat alle delen uit de reeks die tot nu toe op de markt zijngekomen, wat dus wil zeggen dat je alleen of samen met een vriend aan de slagmag gaan met deeltje één tot en met zes, terwijl ook Metal Slug X(oorspronkelijk een verbeterde versie van Metal Slug 2) aanwezig is. Het ismi chien indrukwekkend dat je bij het in huis halen van Metal Slug Anthologymeteen zeven games in je bezit hebt, maar eigenlijk zullen enkel fans van dereeks plezier halen uit het feit dat alle games gescheiden aanwezig zijn.Personen die nog nooit eerder met Metal Slug in aanraking zijn gekomen zoudenhet niet merken als de ontwikkelaar ervoor gekozen zou hebben om alle zevendelen gewoon simpelweg achter elkaar te plakken. Elk deel heeft toch steedsweer dezelfde gameplay te bieden, namelijk: knallen, en zien er bovendiengrotendeels identiek uitziet. Elk deel heeft wel een verschillendachtergrondverhaal, maar dat kom je enkel te weten als je de handleiding vanhet spel voor je neemt, iets wat tegenwoordig bijna niemand meer doet.  Een van degrootste troeven van Metal Slug ten opzichte van andere games binnen hetzelfdegenre is dat het spel volzit met humor. De graphics zijn helemaal niet van dezetijd, maar toch heeft SNK door de jaren heen Metal Slug leuk weten te houdendoor subtiele grapjes te verwerken in de games. Het is zelfs vaak zo dat je pasna de vijfde of zesde keer een level te doorspelen op de achtergrond dingen gaatzien die erg komisch zijn. Het is een goede zaak dat elk Metal Slug deel dat indeze Anthology-verzameling zit uitgerust is met de nodige dosis humor, naast dehele tijd schieten en knallen is het namelijk wel leuk om te zien dat deontwikkelaar zijn spel niet al te serieus neemt. Toch is het zo dat je eenechte liefhebber moet zijn van arcadegames om echt van Metal Slug Anthology tekunnen genieten, zelfs al is het spel bij momenten echt wel grappig.DeWii-versie van Metal Slug Anthology heeft ten opzichte van de PS2- enPSP-versie een extraatje met zich meegekregen in de vorm van allerleiverschillende manieren om het spel te besturen. De Wii-mote en de Nunchuck zijnnamelijk erg veelzijdige controllers en laten heel wat besturingsvarianten toe.Toch is het al snel duidelijk dat het spel het simpelst te besturen is als jeenkel met de Wii-mote gaat spelen en de Nunchuck gewoon laat voor wat het is.De meest optimale positie is met de Wii-mote horizontaal in je handen, depositie waardoor de controller van de Wii gaat lijken op een oude SNES-controller.Het is leuk dat men de speler heel wat verschillende besturingsmogelijkhedenweet aan te bieden, maar als het na vijf minuutjes spelen al duidelijk is datslechts eentje daarvan praktisch is, lijkt het me nogal sneu om de Wii-versieals veelzijdiger of uitgebreider te beschouwen dan de andere twee.  Naast hetspelen van de zeven verschillende Metal Slug spellen heeft SNK ook nog een galerijin het spel gestopt die gaandeweg steeds meer artwork en muziekstukken zal gaanbevatten. Opnieuw is dit vooral leuk voor de fans van de reeks, nieuwkomerszullen het vervolledigen van de galerij niet gaan zien als een drijfveer omtelkens weer met Metal Slug Anthology aan de slag te gaan.